Δυο ξένοι στο ίδιο δωμάτιο - «Ψυχρότητα» μεταξύ Μέρκελ και Μακρόν με αφορμή (;) το Brexit

Γράφει η ΘΕΑ ΜΑΝΟΥΡΑ

Αγεφύρωτες διαφορές ανάμεσα στις δύο ισχυρότερες χώρες της Ε.Ε. φαίνεται να έβγαλε στην επιφάνεια το πολύκροτο σίριαλ του Brexit. Η Γερμανία και η Γαλλία, η καγκελάριος Μέρκελ και ο πρόεδρος Μακρόν, που έθεταν στόχους και κοινή γραμμή για περισσότερη Ευρώπη, είναι πλέον δύο ξένοι στο ίδιο δωμάτιο. 

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Το άβολο αυτό δωμάτιο δεν ήταν άλλο από την αίθουσα της συνόδου κορυφής της προηγούμενης εβδομάδας, όπου συζητιόταν η παράταση ή όχι στο Βrexit. Αίθουσα από την οποία η «πέτρα του σκανδάλου» Τερέζα Μέι έφυγε με μια εξάμηνη παράταση στις αποσκευές της, αφήνοντας διαιρεμένο το ισχυρό δίδυμο Γερμανίας και Γαλλίας. 

Ο Γάλλος Πρόεδρος είχε τη σκληρότερη στάση απέναντι στο βρετανικό δράμα διαμηνύοντας χαρακτηριστικά για τη Βρετανία πως «της έχει δοθεί πολύς χρόνος. Τώρα είναι η ώρα των αποφάσεων. Έχουμε μια ευρωπαϊκή αναγέννηση να φέρουμε εις πέρας» και προσθέτοντας: «Πιστεύω σε αυτή (την ευρωπαϊκή αναγέννηση) βαθιά και δεν θέλω το Βrexit να μας μπλοκάρει την προοπτική».

Έδειξε με αυτόν τον τρόπο ότι στόχο έχει να διαφυλάξει το ευρωπαϊκό «όραμα» που έχει χτίσει από κοινού με την καγκελάριο της Γερμανίας, ενώ δεν δίστασε ακόμα και να απειλήσει την Τερέζα Μέι με βέτο στη σύνοδο, το οποίο θα οδηγούσε τη χώρα της σε άτακτη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γερμανική στροφή

Η Γερμανίδα καγκελάριος ωστόσο – ειδικά μετά την αποχώρησή της από την προεδρία της CDU – δεν φαίνεται να συμμερίζεται, πλέον, τις ίδιες απόψεις με τον Γάλλο Πρόεδρο για την ευρωπαϊκή προοπτική, γεγονός που προκαλεί ερωτήματα. 

Η Άνγκελα Μέρκελ στα τελευταία χρόνια της πολιτικής της καριέρας είναι, όπως όλα δείχνουν, πολύ λιγότερο φιλόδοξη για την προώθηση μεγάλων ευρωπαϊκών μεταρρυθμίσεων. Εξάλλου, η διάδοχός της στην ηγεσία της CDU Άνεγκρετ Κραμπ Καρενμπάουερ ανέλαβε καθήκοντα κάνοντας στροφή από την πρώτη στιγμή στο έθνος - κράτος, αλλά και με σκληρή ρητορική απέναντι στον ισχυρό εταίρο, προτείνοντας μάλιστα την κατάργηση της έδρας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το Στρασβούργο. 

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς πρότεινε επίσης, πριν από λίγους μήνες, η Γαλλία να παραχωρήσει τη θέση της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να υπάρχει μια κοινή ευρωπαϊκή φωνή όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, προτάσεις που προκάλεσαν δυσαρέσκεια στο Παρίσι. 

Σύμφωνα με τη «Liberation», ο Γάλλος Πρόεδρος, έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα κατά το οποίο επένδυε στη γαλλογερμανική σχέση, έχει οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι οι Χριστιανοδημοκράτες αλλά και το συγκυβερνών κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών υπερασπίζονται αποκλειστικά τα γερμανικά εθνικά συμφέροντα, τα οποία «βαφτίζουν» ευρωπαϊκά. 

Επί ενάμιση χρόνο ο Γάλλος Πρόεδρος βλέπει τον μέχρι πρότινος ισχυρό του εταίρο να ακυρώνει τη μία πρωτοβουλία του μετά την άλλη, όπως για παράδειγμα τη δημιουργία ενός κοινού προϋπολογισμού και ενός Κοινοβουλίου της ευρωζώνης, τη φορολόγηση των ψηφιακών κολοσσών, αλλά και τη δημιουργία ευρωστρατού, γεγονός που προκάλεσε και την αντίδραση στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.

«Ακατανόητη στάση»

Η όλη ιστορία του Brexit αποτελεί, όπως όλα δείχνουν, την αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια διαφορές ανάμεσα στις δύο ισχυρές χώρες που ήταν κρυμμένες κάτω από τη δήθεν κοινή προοπτική για την Ευρώπη. Δεν προκαλεί εξάλλου έκπληξη το γεγονός ότι στις εγγυήσεις που ζήτησε και έλαβε ο Εμανουέλ Μακρόν από την Τερέζα Μέι ήταν πως η Βρετανία δεν θα προβάλει αντιρρήσεις σε βασικές ευρωπαϊκές αποφάσεις.

Η γερμανική στάση, από την άλλη πλευρά, εκφράστηκε από τη Γερμανίδα καγκελάριο με τη φράση «είναι σημαντικό να δώσουμε στους Βρετανούς περισσότερο χώρο για να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις», χαρακτηρίζοντας μάλιστα «ακατανόητη» τη σκληρή στάση Μακρόν απέναντι στη Βρετανία. 

Άνθρωποι του περιβάλλοντος της Μέρκελ άφησαν να εννοηθεί πως ο ένοικος των Ηλυσίων προσπαθούσε με κάποιον τρόπο να κεφαλαιοποιήσει την κατάσταση με το Βrexit για εσωτερικά του ζητήματα. 

Η σκληρή στάση του Γάλλου Προέδρου, ωστόσο, απέναντι στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι κάποιο καπρίτσιο ή μια ευκαιρία γαλλικού ρεβανσισμού. Ο κίνδυνος που έχει να αντιμετωπίσει η Γαλλία δεν είναι άλλος από μια πιθανή επιστροφή της κρίσης της ευρωζώνης, καθώς η χώρα αυτή είναι περισσότερο εκτεθειμένη από τη Γερμανία στο ιταλικό χρέος, κυριότερη πηγή ανησυχίας αυτή τη στιγμή για τη νομισματική ένωση. 

Τα σχέδια περαιτέρω ενοποίησης της ευρωζώνης και ολοκλήρωσης της Ε.Ε. μπαίνουν προς το παρόν στον πάγο και οι γαλλικές προτάσεις για ενοποίηση της αγοράς κεφαλαίων και αναμόρφωσης των δημοσιονομικών περιορισμών για την τόνωση των επενδύσεων μένουν «στον αέρα». 

Η Γαλλία και η Γερμανία εισέρχονται σε φάση απόκλισης των συμφερόντων τους, τα αποτελέσματα της οποίας θα έχουν αντίκτυπο σε όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ανεξάρτητα από το αν η Βρετανία θα βρίσκεται εντός ή εκτός αυτού. 

Πηγή