Η ετήσια «γενοκτονία» των αμνών…

Γράφει ο Νίκος Ζάππας

Κάθε χρόνο σύμφωνα με το έθιμό μας, σφαγιάζονται χιλιάδες αρνιά, κατσίκες, αγριοκάτσικα και προβατίνες για την Κυριακή του Πάσχα. Εν συνεχεία σουβλίζονται για να καταλήξουν στην εστία της αυλής ώστε να αρχίσει μια τελετή η οποία στην κουλτούρα των Ελλήνων κατέχει ιδιαίτερη θέση, ως το πασχαλινό ψήσιμο του αρνιού.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

 Με μανία, σκάβουμε λάκκους στην αυλή, και ανάλογα με τα αρνιά που θα σφαχτούν ανάλογος είναι και ο αριθμός των κρατήρων αργού θανάτου που θα προκύψουν στον κήπο ή αν χρειαστεί και στο διπλανό χωράφι. Άλλοι μετατρέπουν παλιούς θερμοσίφωνες σε ψησταριές προκειμένου να χωρέσει ολόκληρο το άμοιρο ζώο με την σούβλα.

Τα άντερα του ζώου γίνονται κοκορέτσι ενώ η ειδίκευση στο είδος αποτελεί τίτλο τιμής για αυτόν που τον κατέχει ως τις μέρες μας.

Η εικόνα του βλέμματος του αρνιού καθώς περιστρέφεται γύρω από τον άξονα της φονικής σούβλας, δεν μας ευαισθητοποιεί  μπροστά στις άγριες ορέξεις αλλά και την “μαγεία” της υπόλοιπης εθιμοτυπίας  που πλαισιώνει την τελετή, όπως είναι τα δημοτικότροπα ακούσματα, ο χορός και η μέθη.

Με ασυναίσθητο σαδισμό, σουβλίζουμε το αρνί για ώρες ενώ μέχρι να ψηθεί, έχουμε ήδη χορτάσει από τα βραστά αυγά, τις σαλάτες και τα γνωστά εδέσματα. Όμως, το ένστικτο της λαιμαργίας παράλληλα με αυτά της υπερβολής μας οδηγούν στο τραπέζι όπου ο τεμαχισμός του άμοιρου αμνού είναι και η τελευταία πράξη του δράματός του.

Αρχαιοτάτων χρόνων τελετή έχει τις αφετηρίες της βαθιά ριζωμένες στην ιστορική μας μνήμη, και αποδεικνύει περίτρανα ότι ο πρωτογονισμός μας κατέχει πολύ μεγαλύτερο μερίδιο στην συμπεριφορά μας από ότι η ευαισθησία και ο σεβασμός στους συγκάτοικους μας που είναι τα όμορφα και ευγενικά αυτά πλάσματα του ζωικού βασιλείου.

Ίσως ο άνθρωπος να μην μπορεί να επιβιώσει χωρίς ζωική τροφή. Πιθανόν. Όμως, η επιδεικτική σφαγή και το σούβλισμα του αρνιού, αποτελεί μια εγκληματική πράξη ασέβειας για τα άμοιρα αυτά ζωάκια, αλλά και ντροπιαστική πράξη ντροπής για εμάς τους ίδιους που τόσο επιλεκτικά ξεχνάμε οτιδήποτε θέλουμε να πρεσβεύουμε στη σφαίρα της ευαισθησίας. Ας είναι αυτή η τελευταία γενοκτονία αμνών στο όνομα της Ανάστασης, της βουλιμίας, αλλά, και της επιλεκτικής μας ευαισθησίας. Αμήν…

Πηγή