Η συμφωνία του Λονδίνου το 1953 για το χάρισμα των χρεών της Γερμανίας πριν 66 χρόνια

Πριν 66  στις  23 Φεβρουαρίου 1953, υπογράφηκε στο Λονδίνο η συμφωνία για τη διαγραφή του τεράστιου γερμανικού χρέους που προέκυψε από τους δύο παγκόσμιου πολέμους. Περίπου 70 χώρες είχαν απαιτήσεις έναντι της Γερμανίας τόσο από την προπολεμική, όσο και από την μεταπολεμική περίοδο.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Τα συμβατικά συνολικά χρέη της Γερμανίας (προπολεμικά και μεταπολεμικά χωρίς να υπολογίζονται οι πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις) ανερχόταν σε 38,8.

Το χρέος διαγράφηκε κατά 62,6% και η αποπληρωμή του υπόλοιπου προβλεπόταν σε 10 – 30 χρόνια με μάρκα,ε επιτόκιο 0%-5%. Τα πέντε πρώτα χρόνια, με αρχή το 1953, τα χρέη θα καταβάλλονταν άτοκα.

Η εξυπηρέτηση του χρέους δεν θα ξεπερνούσε το 5% των εσόδων της Γερμανίας από τις εξαγωγές της. Έτσι, η  Γερμανία υποχρεωνόταν να αποπληρώσει το χρέος, που απέμεινε μετά τη διαγραφή, διατηρώντας όμως ένα επίπεδο ανάπτυξης, ώστε να  ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της και να βελτιώνει παραλλήλως το βιοτικό επίπεδο του λαού της.

Επιπλέον, αν η εκπλήρωση αυτών των όρων υπερέβαινε τις πραγματικές δυνατότητές της, θα επανεξεταζόταν η γενική συμφωνία, με επιμέρους διαπραγματεύσεις. Με τις ρυθμίσεις αυτές, η αποπληρωμή του γερμανικού χρέους έγινε δυνατή πολύ νωρίτερα από το προβλεπόμενο. Μετά την πλήρη εφαρμογή του σχεδίου το 1958 το χρέος έπεσε στο 6% του ΑΕΠ και το 1960 η Γερμανία απαλλάχτηκε από τοκοχρεολυτικές υποχρεώσεις.

Η συμφωνία του Λονδίνου θεωρήθηκε ως πρότυπο λογικής ρύθμισης χρεών κι έγινε σημείο αναφοράς στις διεκδικήσεις φτωχών και υπερχρεωμένων χωρών. Όπως επίσης κι άλλων πρωτοβουλιών έως τις μέρες μας.

Το παράδοξο του όλου θέματος είναι ότι, η Ελλάδα που συμμετείχε στη Συμφωνία του Λονδίνου, δεν εισέπραξε πολεμικές αποζημιώσεις από την τετράχρονη σκληρή κατοχή της χώρας στη διάρκεια των ετών 1940-45 που στοίχισε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τεράστιες υλικοτεχνικές καταστροφές. Όπως προβλεπόταν στη Συμφωνία, μέρος των χρεών και των πολεμικών αποζημιώσεων θα δίνονταν με την επανένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία.

Σήμερα οι ανεκτέλεστες αυτές επανορθώσεις-αποζημιώσεις, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας, υπολογίζονται σε 108,43 δισ. ευρώ, χωρίς τόκους. Το κατοχικό δάνειο, ύψους 3,5 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία σε 54 δισ. ευρώ χωρίς τόκους).  Κατά άλλες εκτιμήσεις, τα ποσά αυτά είναι πολύ μεγαλύτερα.

Το 1990 όταν η Ένωση της Γερμανίας σε ενιαίο κράτος έγινε πραγματικότητα, η διάσκεψη που είχε προβλεφθεί από τη Συμφωνία του Λονδίνου για το θέμα αυτό δεν έγινε. Η Γερμανία θεώρησε και θεωρεί ότι η συμφωνία για την επανένωση δεν έχει νομική ισχύ Συνθήκης Ειρήνης. Παραχώρησε μόνο ελάχιστα ποσά σε θύματα πολέμου της τάξης των 70 εκατ. ευρώ που διεκδίκησαν το θέμα σε διεθνή δικαστήρια και έσπευσε να κλείσει το θέμα.

Το τραγικό κρίσιμο ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι, πως είναι δυνατόν η Γερμανία που αιματοκύλησε δύο φορές την Ευρώπη, καταπάτησε, βίασε δολοφόνησε, κατέστρεψε την Ελλάδα στην περίοδο 1940-41,να μην πληρώνει τα χρέη και τις πολεμικές αποζημειώσεις που μας οφείλει.

Και σήμερα η χώρα μας, που συμμετείχε με τεράστιο κόστος στο πλευρό των νικητών στον Α΄και στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο, να υποχρεώνεται να καταβάλλει στη Γερμανία, τεράστιες αποπληρωμές δανείων που δημιουργήθηκαν μέσα στη γερμανοκρατούμενη ευρωζώνη, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων αφορά δάνεια για αγορές αμυντικού εξοπλισμού από τους σημερινούς απόγονους των Ναζί.

Όταν το ερώτημα αυτό τέθηκε στον Βόλφαγκ Σόϊμπλε εκέινος απάντησε.: “Τότε ήταν άλλες εποχές”. Τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας δικά τους……

Πηγή