Ο κρυμμένος ερωτισμός στα παραδοσιακά κάλαντα...

Γράφει ο Λεωνίδας Αποσκίτης

Τα χριστουγεννιάτικα και πρωτοχρονιάτικα κάλαντα είναι ένα ελληνικό έθιμο που κρατάει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Το πρωί της γιορτής το κουδούνι χτυπάει, η πόρτα ανοίγει και το σπίτι γεμίζει με τις μελωδίες των παιδιών, που όλοι προσμένουν. 

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Πάντα όμως υπήρχε η απορία σε τι αναφέρονται οι περίφημοι στίχοι, που όλοι ξέρουμε από την παιδική μας ηλικία, όπως το "ζαχαροκάντιο ζυμωτή" ή το "ψηλή μου δεντρολιβανιά";

Όπως γράφει στον gastronomo (11 Δεκεμβρίου 2018) η Χριστίνα Τζιάλλα, ο πρώτος στίχος αναφέρεται στην βανίλια, η οποία πρωτοφτιάχτηκε στην Πόλη από Χιώτες ζαχαροπλάστες:"Αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι ότι σε αυτό το παρασκεύασμα αναφέρεται η φράση «ζαχαροκάντιο ζυμωτή» που ακούμε στα κάλαντα (ζαχαροκάντιο είναι η ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο)."

Τι σχέση έχει λοιπόν με τον Άγιο Βασίλη που εμφανίζεται βαστώντας εικόνα και χαρτί; Ουδεμία.

Όπως διαβάζουμε στο πολύ ενδιαφέρον blog του θεολόγου και συνταξιούχου εκπαιδευτικού Δημήτρη Καραμάτσκου, τα κάλαντα, αν προσπαθήσεις... να τα κατανοήσεις με τη σειρά που λέγονται, δεν βγάζουν κανένα νόημα. Κι αυτό γιατί στην ουσία πρόκειται για ένα μπλέξιμο θρησκευτικών στίχων με συγκαλυμμένα ερωτικά μηνύματα.

"Στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία τα κάλαντα ήταν ένας τρόπος να μπουν οι νεαροί στα σπίτια των κοριτσιών που τους ενδιέφεραν και να τους εξομολογηθούν τον έρωτά τους. Κάθε δεύτερος στίχος αναφέρεται σε αυτές: ψηλή μου δεντρολιβανιά (ψηλή σαν δεντρολίβανο) / εκκλησιά με τ’ άγιο θόλος (με το καπέλο είσαι σαν εκκλησιά με τον τρούλο) / στη γη να περπατήσει και να μας καλοκαρδίσει (αν βγει να περπατήσει, θα ευφρανθούν οι καρδιές μας) / και δεν μας καταδέχεται / συ είσαι αρχόντισσα κυρία / ζαχαροκάντιο ζυμωτή (είσαι σαν γλυκό ζυμωμένο, σαν ζαχαροκάντιο), κ.λπ."

Πηγή