…και Εξαφανιζόλ – επιτέλους!

Γράφει ο Δημήτρης Ουλής

Παραμονή της μεγάλης φυγής. Ενδελεχής έλεγχος επί των ουσιωδών, για τα παραφερνάλια ας αποφασίσει η γυναίκα. Πολλά ρούχα, λίγα χρήματα –μολονότι πασχίζω μια ζωή για το αντίθετο. Δεν πειράζει, το έχω πλέον συνηθίσει. 

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Κορυφογραμμές των εφηβικών και φοιτητικών μου καλοκαιριών έρχονται να με στοιχειώσουν ξανά. Εντάξει, υπέροχα ήταν, αξέχαστα ήταν. Τα είπαμε και τα ξαναείπαμε. Σας παρακαλώ, όμως, αδειάστε μου τώρα τη γωνιά, γιατί με κάνετε να ανακυκλώνομαι. Και μου κρύβετε το μέλλον.

Κατεβάζω τα ρολά, κλείνω τα τηλέφωνα, λύνω τα σχοινιά, κόβω τις γέφυρες. Δεν έχω χρέη και παραδοτέα, δεν λογοδοτώ σε καμία εταιρεία και κανένα αφεντικό. Είμαι πλέον ο Καλοκαιρινός, πάσχω από οξεία τεμπελίτιδα σε έδαφος ερωτικού παροξυσμού. Μην με ενοχλήσετε για κανέναν λόγο, μην αφήσετε μήνυμα, δεν είμαι εδώ. Αρνούμαι να ακούσω οτιδήποτε για τις «υποχρεώσεις» του ερχόμενου Σεπτεμβρίου –και αν κάποιος μου ευχηθεί «καλό χειμώνα», άμα τη επιστροφή μου, θα του γεμίσω τη μούρη δάχτυλα. Ο χρόνος στο εξής είναι αργός και νωχελικός: κλείνουν οι υπολογιστές, αναστέλλονται τα σχέδια, παροπλίζονται οι μέριμνες.

Ταξίδι από την παλιά εθνική, να αποφεύγω τα τελώνια, να βλέπω τα τοπία και τα σπίτια εκ του σύνεγγυς, να στροφάρω ηδονικά –πώς αλλιώς θα αποδείξω στην οικογένεια το καπετανιλίκι μου;– μα πάνω απ’ όλα να φτάνω στον προορισμό μου όσο πιο εκπρόθεσμα και όσο πιο καθυστερημένα. Κορεσμένος από διαδρομή και από ταξίδι, μόνο και μόνο για την ηδονή του μακρόσυρτου τεντώματος, βγαίνοντας από το αμάξι. Όσοι βιάζονται, ας με προσπεράσουν.

Παγωμένα υγρά και καφέδες, πόες της ουτοπίας μαυρισμένες και γυμνόστηθες, σβήσιμο του ιδρώτα μέσα στον αφρό –και φέτος, στο σταυρό που σας κάνω, θα κοιμηθώ μία νύχτα στην παραλία, όπως στα δεκαπέντε μου. Για να μην συνυπολογίσω το γεγονός ότι θα πάρω και τη μάσκα μαζί, να κάθομαι με τις ώρες ανάσκελα κάτω από το νερό, να χαζεύω την αναδεύουσα επιφάνεια. Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει πόσο υπέροχη είναι η επιφάνεια του νερού, όταν την κοιτάς από το βυθό της. Μεταξύ άλλων, βοηθάει τη σκέψη και διαλύει τους θρόμβους της μελαγχολίας. Δοκιμάστε το.

Πορώδης και ανοιχτός σε χυμώδη διαβάσματα, αγαπημένες μουσικές και καλό σινεμά. Περιττό δε να καταδηλώσω την ανεκρίζωτη χαρμάνα μου για ανθρωπολογική παρατήρηση (δηλαδή για κουτσομπολιό), ηδονικές ανατριχίλες και χορταστικές πλάκες. Δεύτερη φύση πια, δεν έχει επιστροφή. Όσο για τον Τσίπρα και τα λοιπά βοοειδή, το καλό που τους θέλω, να πάρουν τα κουβαδάκια τους και να πάνε να παίξουν σε άλλη παραλία. Αρκετά σας ανεχθήκαμε όλον το χρόνο. Δεν θα σας επιτρέψουμε να μολύνετε με τα μουγκανητά σας ακόμα και τούς Αγίους Τόπους της θερινής μας ανάπαυλας.

Καλό καλοκαίρι, και σύντομα και στα δικά σας, σύντροφοι…

Πηγή