Η ελληνική οικονομία και η χώρα ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη. Γράφει ο καθ. Δημήτρης Παναγιωτόπουλος

Γράφει ο Δημήτρης Παναγιωτόπουλος*

Ποτέ καμία εξουσία δεν ικανοποίησε τις λογικές απαιτήσεις της Ιστορίας! Το πολιτικό σύστημα εξουσίας στη χώρας μας δε, κατάντησε την πατρίδα μας «παλιόψαθα των Εθνών» (Γ. Μακρυγιάννης Απ.).

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Ζούμε την τραγική ειρωνεία της Ιστορίας να παρακολουθούμε οι Έλληνες με απόλυτη Στωικότητα τα τεκταινόμενα στην πατρίδα μας και στο γύρω κόσμο και αυτή είναι η άλλη πλευρά του δράματος.

Έτσι μετά από οκτώ χρόνια παρανόμως επιβληθέντων μνημονίων και διεθνώς άκυρων διεθνών μνημονιακών Συμβάσεων που δι’ αυτών επιβλήθηκαν παρανόμως βάρη στον ελληνικό Λαό, μειώθηκε το εισόδημα του κατά 40-45 και 50 %, εκποιήθηκε η δημόσια περιουσία με αρπαγή και της Ιδιωτικής περιουσίας του φτωχοποιημένου Λαού.

Είμαστε έτσι ενώπιον ενός νέου δαφνοστολισμένου Μαρτυρίου, την δήθεν έξοδο από τα Μνημόνια. Με το ερώτημα πώς αυτό είναι δυνατόν όταν τα μέτρα και οι δεσμεύσεις αυτών παραμένουν και το χρέος να έχει υπερβεί 340δις; 

Θυμηθείτε τι μας έλεγαν οι δανειστές για το χρέος το 2011 όταν μας προέτρεπαν: «ή χάνετε μισθούς για δέκα χρόνια ή πουλάτε». 

Σήμερα Μάιος του 2018 το χρέος τριπλασιάστηκε και χάνουμε και μισθούς και συντάξεις και ξεπουλάμε τόσο δημόσια όσο και ιδιωτική περιουσία! Το τροπάριο δε, το ίδιο και παρότι τριπλάσιο το χρέος, να είναι λέει βιώσιμο φευ και φυσικά έτοιμοι για τις αγορές. Μάλλον, «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».

Η ψευδεπίγραφη ελάφρυνση του δυσθεώρητου μετά-Μνημονιακού κυρίως χρέους, καθ’ οδόν προς τη σωτηρία της χώρας, αποτελεί μια πολιτική χίμαιρα. 

Για να καταστεί αντιληπτό το πρόβλημα στο πεδίο της Ευρωζώνης που καλούνται να βιώσουν και τα τρισέγγονά μας, την υποτέλεια, την άθλια σκλαβιά του Λαού και της χώρας, επικαλούμαι την επισήμανση του καθηγητή οικονομικών στο Texas Christian University John Harvey, που αφορά στην Αμερικάνικη οικονομία, όπου στην εκτίμηση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου των ΗΠΑ, αναφέρει ότι: «το ετήσιο έλλειμμα της Κυβέρνησης, μέχρι το 2020, θα ανέλθει σε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. […]» και την εκτίμηση ότι, «σε αντίθεση με πολλές άλλες χώρες, η Αμερική εκτυπώνει και δανείζεται στο δικό της νόμισμα και έτσι η κυβέρνηση δεν μπορεί να χρεοκοπήσει στο δικό της νόμισμα».

Αυτό για να κατανοήσει κανείς απόλυτα το φαυλεπίφαυλο πολιτικό σύστημα εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και με ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ) και ΝΔ που λένε στο Λαό: «ματώσατε το 2017, θα ξαναματώσετε το 2018, θα λιώσετε το 2019 και θα εξαϋλωθείτε το 2022!».

Καθίσταται σαφές λοιπόν ότι μόνο καθαρή έξοδος δεν υπάρχει από τα Μνημόνια κατοχής, παρά Ιερά έξοδος ανάμεσα σε Σκύλα, το ΔΝΤ και τη Χάρυβδη τη Γερμανία, με συμφωνημένη την απαρέγκλιτη συνέχιση του προγράμματος εφαρμογής των προαπαιτούμενων της τέταρτης Αξιολόγησης και των προνομοθετημένων μέτρων περικοπής συντάξεων και μειώσεως του αφορολόγητου το 2019 με εκ παραλλήλου αυστηρή επιτήρηση τους στο μέλλον μέχρι την αποπληρωμή του δυσθεώρητου επαχθούς, παράνομου και άκυρου «Χρέους» στο 75% τουλάχιστο έως το 2060. 

Η μεταμνημονιακή συμφωνία θα εξασφαλίσει τα επώδυνα συμφωνηθέντα μέτρα με ταυτόχρονη υποχρέωση εξασφάλισης αιματηρών πλεονασμάτων σε βάρος του Λαού στο μακρινό μέλλον. 

Ήδη  το ελληνικό δημόσιο έχει επιβάλει σχεδόν 14 δις ευρώ στους συνεπείς φορολογούμενους, μόνο για το 2017, χωρίς καμία προοπτική παρά μόνο την εξασφάλιση των δανειστών, με το χρέος να αυξάνεται αντί να μειώνεται. 

Η υπερφορολόγηση, οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές και η στάση πληρωμών στο Δημόσιο οδήγησαν στην δημιουργία του πρωτοφανούς πρωτογενούς ματωμένου πλεονάσματος, το οποίο σύμφωνα με τη Eurostat ανήλθε για το 2017 στο 4,2%, ενώ στην περίοδο Ιανουαρίου – Απριλίου 2018 διαμορφώθηκε στο ύψος των 2,33 δις Ευρώ, το οποίο οφείλεται στη μείωση Δαπανών Δημοσίων Επενδύσεων και στη μη πληρωμή των υποχρεώσεων του κράτους προς τους πολίτες.

Η μόνη επιδίωξη είναι τα εύσημα από τους δανειστές ενόψει της δήθεν καθαρής εξόδου από τα Μνημόνια.

Για να κατανοήσει όμως κανείς την πολιτική αυτών και της λιτότητας θα πρέπει να έχει υπόψη του τη λογική των οικονομικά κυρίαρχων κρατών, όπως η Γερμανία. Ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Olaf Scholz, πρότεινε στον προϋπολογισμό: εικονική μείωση των επενδύσεων, μειωμένη αναλογία αμυντικών δαπανών προς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, δέσμευση κεφαλαίων για αναπτυξιακή βοήθεια στο 0,5% του ΑΕΠ και χαμηλότερη συνεισφορά στον επόμενο προϋπολογισμό της ΕΕ, ώστε να εξασφαλίσει δημοσιονομικό πλεόνασμα στην περίοδο 2019 - 2022, με σκοπό το χρέος της να πέσει κάτω από το όριο του 60%, ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2019, που ορίζεται στη συνθήκη του Μάαστριχτ.

Φιλοδοξεί έτσι ο κ. Scholz να πετύχει πλεόνασμα 1% του ΑΕΠ ή υψηλότερο, ώστε να εξαλείψει το δημόσιο χρέος. Ας αναρωτηθεί κανείς που οδηγείται η Ελλάδα όταν δεν έχει την παραγωγική και εξαγωγική βάση της Γερμανίας και με το χρέος της αν έχει φτάσει στο 120% το 2060, ήτοι του διπλάσιου ποσοστού της Γερμανίας το 2019. 

Όλη αυτή η τριβή ανάμεσα στο ΔΝΤ που κόπτεται να βρεθεί τρόπος μεγάλης ελάφρυνσης του χρέους (διαγραφή δεν συζητείται) είναι για να αποκτηθεί η έξωθεν καλή μαρτυρία για το δανεισμό μας από τις αγορές και η με ασφάλεια αποπληρωμή του χρέους ως το 2060 τουλάχιστο.

Αντίθετα, η θέση της Γερμανίας με βάση τη δική της λογική είναι η σκληρή εφαρμογή των μέτρων και η δημιουργία αιματηρών πλεονασμάτων, αδιαφορώντας για την οικονομική ανάπτυξη και τη παραγωγική βάση της χώρας μας στο μέλλον, ώστε να εξασφαλίζεται η πολιτική της στη ζώνη του Ευρώ, που είναι η μόνη χώρα απόλυτα κερδισμένη, με απύθμενες όμως και οδυνηρές συνέπειες για την χώρα μας και το Λαό μας. 

Οι συνέπειες αυτών των δεσμεύσεων είναι ανυπολόγιστες και σε μια δεκαετία θα μας οδηγήσουν σε αφανισμό.

Επιδρούν άμεσα στο δημογραφικό με σημαντική μείωση του Πληθυσμού και διάλυση του ασφαλιστικού, το οποίο δεν θα φτάνει την αναλογία ούτε έναν ασφαλισμένο προς έναν εργαζόμενο, όταν για την ύπαρξή μας απαιτείται απλά ένας προς 1,6 τουλάχιστο. 

Ειρήσθω εν παρόδω, για να υπάρξουν αυτά απαιτούνται αναπτυξιακή λογική με ισχυρή Παιδεία και παραγωγική και εξαγωγική βάση της χώρας, Λιμάνι Σωτηρίας του Λαού είναι η επιστροφή Χτες σε εθνικό Νόμισμα, ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και αποκατάσταση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.

Ο Δημήτρης Παναγιωτόπουλος είναι είναι Καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Δικηγόρος Παρ ́Αρείω Πάγω και ΣτΕ