Κωνσταντινούπολη - Ζωγράφειο Λύκειο

Το Ζωγράφειο Λύκειο, που βρίσκεται στην ιστορική συνοικία του Πέραν, χτίστηκε το 1893 με κύριο χρηματοδότη τον ευεργέτη Χρηστάκη Ζωγράφο και υπεύθυνο αρχιτέκτονα τον Περικλή Φωτιάδη. Σήμερα έχει μόνο 49 μαθητές, αρκετοί εκ των οποίων μένουν πολύ μακριά από το σχολείο και παίρνουν ακόμα και καράβι για να φτάσουν σ’ αυτό.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος

Ξυπνούν αδιαμαρτύρητα από τα χαράματα με τα κρύα και τις βροχές και διασχίζουν πολύ μεγάλες αποστάσεις, όχι μόνο για να αποκτήσουν ελληνική μόρφωση και να συναναστραφούν με άλλα ελληνόπουλα, αλλά και για να κρατήσουν ζωντανό το σχολείο τους και το γένος τους.

Οι σχέσεις μαθητών και καθηγητών είναι κάτι παραπάνω από στενές.

Υποδειγματικό σχολείο

Οι μαθητές του Ζωγραφείου σέβονται το σχολείο και δεν το αντιλαμβάνονται ως χώρο εκτόνωσης. Σαν να έχει κάποια μεταφυσική ιδιότητα το κτήριο, που ημερεύει τους ανήσυχους από τη φύση τους εφήβους και τους κάνει να μοιάζουν με αγγελούδια. Ούτε ένα κόκκο σκόνης δεν είδαμε πουθενά στο Ζωγράφειο και μείναμε άναυδοι από την αισθητική και τον εξοπλισμό των χώρων και των εργαστηρίων του.

Δεν είναι τυχαίο ότι αναδείχτηκε από το τουρκικό Υπουργείο Παιδείας στην πρώτη πεντάδα των πιο καθαρών σχολείων, ανάμεσα στα 62 συνολικά σχολεία του Πέραν.

Στο Ζωγράφειο δεν υπάρχει κατήφεια. Τα παιδιά εκτός από όμορφα είναι και χαρούμενα.

Η διατήρηση του Ζωγραφείου σε τέλεια κατάσταση οφείλεται και στην άριστη σχέση μεταξύ καθηγητών και μαθητών, η οποία συντελεί στη δημιουργία ήρεμου σχολικού κλίματος. Η αλληλοεκτίμηση και ο σεβασμός τούς κρατάει όλους ενωμένους για μια ολόκληρη ζωή, όχι μόνο για τα χρόνια φοίτησης στο σχολείο.

Μάθημα στην αίθουσα τεχνολογίας του σχολείου.

Για παράδειγμα, ο αείμνηστος θρυλικός και επί 35 χρόνια διευθυντής του Ζωγραφείου Δημήτρης Φραγκόπουλος, δεν «γέρασε» ποτέ για τους μαθητές του και δεν βγήκε ποτέ στην απομαχία.

Οι λεγόμενοι «Ζωγραφιώτες» αποτελούν έναν ελληνικό πυρήνα τεράστιας συνεκτικότητας, που κανείς ποτέ δεν θα διασπάσει. Γι’ αυτό άντεξαν στις δυσκολίες, επειδή αντλεί δύναμη ο ένας από τον άλλο.

Έχουν μείνει πολύ λίγοι μαθητές, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Περιμένουν το θαύμα.

Σε καλά χέρια

Πολύ σημαντικός για την ελληνική ομογένεια είναι και ο ρόλος του νυν διευθυντή Γιάννη Δεμιρτζόγλου, ο οποίος έχει περάσει 37 συνολικά χρόνια της ζωής του στο Ζωγράφειο, ως μαθητής και καθηγητής.

Τον ρωτήσαμε αν υπάρχει κάποια διέξοδος στο πρόβλημα της συνεχούς μείωσης των μαθητών των ελληνικών σχολείων της Κωνσταντινούπολης και μας απάντησε: «Δεν απογοητευόμαστε. Αν σκεφτόμαστε τα προβλήματα κάθε μέρα δεν θα μπορούμε να συνεχίσουμε τη δουλειά μας. Διώχνουμε το δύσκολο και περιμένουμε το θαύμα».

Όταν αναρωτηθήκαμε ποιο είναι το θαύμα, μας είπε: «Να ακούγονται χαρούμενες φωνές στους διαδρόμους του σχολείου μας. Αυτό θα γίνει αν επιτραπεί να φοιτήσουν στα ελληνικά σχολεία όχι μόνο τα παιδιά που έχουν τουρκική υπηκοότητα, αλλά και τα παιδιά των Ελλαδιτών που ζουν στην Πόλη».

Σπουδαίο εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό ρόλο παίζουν και οι καθηγητές του σχολείου.

Πράγματι, σε ελληνοτουρκικές εταιρείες της Κωνσταντινούπολης και πανεπιστήμια εργάζονται πολλοί Έλληνες, οι οποίοι αφήνουν τα παιδιά τους στην Ελλάδα, επειδή δεν επιτρέπεται αυτά να φοιτήσουν στα ελληνικά σχολεία της Πόλης.

Μόνο ως επισκέτες μαθητές, χωρίς δικαίωμα λήψης απολυτηρίου, μπορούν να παρακολουθούν ορισμένα μόνο μαθήματα τα παιδιά των Ελλαδιτών.

Στερούνται οι άνθρωποι τις οικογένειές τους στον 21ο αιώνα, σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να είναι Έλληνες. Πρόκειται για μια απαγόρευση του αυτονόητου, που δεν αντέχει σε καμιά σύγχρονη λογική.

Τα ίδια σκαλοπάτια του 1893, τίποτα δεν έχει αλλάξει και όλα λειτουργούν άψογα.

Πρωτιές και επιτυχίες

Στο Ζωγράφειο φοίτησαν μερικά από τα μεγαλύτερα σύγχρονα ονόματα της επιστήμης στην Τουρκία και το εξωτερικό. Όπως μας είπε ο διευθυντής του σχολείου:

«Το 97% των αποφοίτων μας ζουν στο εξωτερικό. Από αυτούς έχουν αναδειχτεί επιστήμονες υψηλής κλάσης, που διαπρέπουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Επίσης, από τους λίγους που έμειναν στην Τουρκία αναδείχτηκαν σπουδαίοι πανεπιστημιακοί, όπως οι Κρίτων Τζούρης καθηγητής περιβαλλοντολογίας, Ιωάννα Κουτσουράδη καθηγήτρια Φιλοσοφίας, Γιώργος Στεφανόπουλος κοσμήτορας πολυτεχνείου και Γιάννης Σκαρλάτος καθηγητής κβαντοφυσικής. Νοιώθω την ανάγκη να αναφέρω και τον Παναγιώτη Αμπατζή, ο οποίος είναι πρόεδρος της φιλαρμονικής εταιρείας Κωνσταντινούπολης και εκδότης του περιοδικού ORKESTRA. Είναι ο αρχαιότερος απόφοιτος του Ζωγραφείου και τιμάται συνεχώς μέχρι σήμερα».

Το αμφιθέατρο του σχολείου είναι εκπληκτικό και μένει απαράλλαχτο επί 124 χρόνια.

Το Ζωγράφειο έχει ως σχολείο σπουδαία θεατρική παράδοση, ανεβάζοντας αξιόλογες παραστάσεις στην Τουρκία και το εξωτερικό. Ο ακούραστος Γιάννης Δεμιρτζόγλου έχει μεταδώσει στους μαθητές του την αγάπη προς το θέατρο, όπως τη μετέδωσαν σ’ αυτόν οι καθηγητές του όταν ήταν μαθητής στο ίδιο σχολείο.

«Ως μαθητής είχα έφεση στο μπάσκετ επειδή είμαι ψηλός. Ένα πρωινό του 1980 οι καθηγητές μου Στέφανος Παπαδόπουλος και Γιώργος Οκταποδής διέκοψαν το παιχνίδι μου και μου ζήτησαν να παίξω σε μια σχολική παράσταση. Ανέβηκα για πέντε λεπτά στη σκηνή και μου άρεσε τόσο πολύ που δεν ξανακατέβηκα μέχρι σήμερα».

Ο διευθυντής του Ζωγραφείου Γιάννης Δερμιτζόγλου με μαθήτριές του.

Το Ζωγράφειο έχει γίνει πόλος έλξης και για πολλά σχολεία εκτός Τουρκίας. Σε ένα χρόνο το επισκέφτηκαν 6.000 μαθητές από όλο τον κόσμο και σε ένα μόνο μήνα 49 σχολεία.

Στο συνέδριο του Ζωγραφείου για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη παρέστησαν 15 σχολεία εκ των οποίων τα 12 από Ελλάδα.

Ένας Ελλαδίτης μαθητής, που συγκινήθηκε από το Ζωγράφειο και την επαφή του με τους Ρωμιούς μαθητές του, είπε στην τελετή λήξης του συνεδρίου: «Έπρεπε να ταξιδέψω εκτός Ελλάδας για να καταλάβω τι σημαίνει Ελλάδα».

Η άψογη αίθουσα των Καλλιτεχνικών.

Κανένα από τα βρώμικα και κατεστραμμένα σχολεία της Ελλάδας δεν αντέχει τη σύγκριση με το Ζωγράφειο. Όλα μας φταίνε στην Ελλάδα και συνεχώς γκρινιάζουμε για ελλείψεις.

Γιατί δεν πάμε στο Ζωγράφειο να δούμε πώς καταφέρνει ο Δεμιρτζόγλου με ελάχιστους συνεργάτες και ελάχιστους πόρους, να κρατάει πεντακάθαρο και λειτουργικό ένα παλάτι χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων και ηλικίας 124 ετών;

Τραγούδησαν για μας τον ύμνο του Ζωγραφείου στο αμφιθέατρο του σχολείου. Ήταν μεγάλη μας τιμή.

Βαριά κληρονομιά

Την παραμονή των Χριστουγέννων οι μαθητές του Ζωγραφείου βγαίνουν από το σχολείο και ψέλνουν τα κάλαντα στους δρόμους του Πέραν με συνοδεία ακορντεόν.

Οι Τούρκοι, που αγνοούν την ύπαρξη του Ζωγραφείου, εκπλήσσονται μάλλον ευχάριστα όταν βλέπουν τα καλοντυμένα Ρωμιόπουλα να ψέλνουν ωραίες μελωδίες.

Όταν είναι καλός ο καιρός οι μαθητές παίρνουν το πρωινό τους στην σκεπαστή βεράντα του τελευταίου ορόφου, που έχει θέα την Προποντίδα.

Είναι πολλοί πλέον οι Τούρκοι που δηλώνουν ανοιχτά την εκτίμησή τους για τους Ρωμιούς και τη βαριά ιστορική κληρονομιά τους.

Μέχρι και ο ταξιτζής που μας μετέφερε στο Ζωγράφειο είπε κάποια στιγμή: «Υπήρχε ένας ολόκληρος ελληνικός πολιτισμός στην Πόλη, τώρα πού πήγαν και δεν ακούμε τίποτα γι' αυτούς; Στενοχωριέμαι μόλις το σκέφτομαι».

Τα παιδιά τρώνε κάθε μέρα μέσα στο σχολείο σε ένα πεντακάθαρο εστιατόριο.

Τα λίγα Ρωμιόπουλα μοιάζουν με σταγόνα σε ωκεανό μπροστά στα πλήθη των Τούρκων που βολτάρουν στην τεράστια λεωφόρο Ιστικλάλ, η οποία διασχίζει το Πέραν.

Πριν τις απελάσεις των Ελλήνων και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο η λεωφόρος ήταν γεμάτη με ελληνικά καταστήματα και τη βάδιζαν χιλιάδες Ρωμιοί καθημερινά.

Μάθημα χορωδίας.

Για να φανεί το μέγεθος της συρρίκνωσης της ελληνικής κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη αρκεί να αναφερθεί ότι το 1910 λειτουργούσαν εκεί 108 ελληνικά σχολεία όλων των βαθμίδων με 20.000 μαθητές.

Το 1960 το Ζωγράφειο είχε 745 μαθητές και αναγκάστηκαν να χτίσουν δυο παραπάνω ορόφους για να τους χωρέσουν. Σήμερα οι μαθητές όλοι χωράνε σε μια αίθουσα.

Σχολική επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Διακρίνεται αριστερά ο διευθυντής και δεξιά ο εξίσου αξιόλογος και ευγενικός Τούρκος υποδιευθυντής.

Σήμερα στην Κωνσταντινούπολη λειτουργούν μόνο τρία ελληνικά σχολεία, στα οποία φοιτούν συνολικά 210 μαθητές. Αυτά, όμως, τα ελάχιστα Ελληνόπουλα της Πόλης έχουν μια ιδιαιτερότητα, που κανείς στην Τουρκία δεν πρέπει να αγνοεί και δεν δικαιούται να μην σέβεται. Είναι οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και ολόκληρης της Τουρκίας με τις βαθύτερες ρίζες σ' αυτή την πόλη και σ' αυτή τη χώρα.

ΚΕΙΜΕΝΟ: Γιώργος Ζαφειρόπουλος, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Στέφανος Ζαφειρόπουλος

ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com

Αμφιθεατρική τάξη εξαιρετικής αισθητικής.

Στο αμφιθέατρο του σχολείου γίνονται τα μαθήματα μουσικής.

Στις τάξεις που είναι λίγοι οι μαθητές τα μαθήματα μοιάζουν με ιδιαίτερα.

Πανέμορφη εικόνα από σχολική γιορτή του Ζωγραφείου, που μας παραχωρήθηκε από το σχολικό αρχείο.

Γιορτή προς τιμή του αείμνηστου πρώην διευθυντή του Ζωγραφείου, Δημήτρη Φραγκόπουλου, που λατρεύτηκε από τους μαθητές και συναδέλφους του, καθώς και ολόκληρη την ελληνική κοινότητα της Πόλης.

Μαθητής του Ζωγραφείου υπήρξε και ο σημερινός Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος (διακρίνεται στη μέση της κάτω σειράς).

Απολυτήριο Έλληνα μαθητή του 1962.

Σχολική τάξη του Ζωγραφείου του 1941 με τα πορτρέτα των τότε μαθητών της.

Ζωγραφιά ερωτευμένου μαθητή του 1925.

Το αυθεντικό παμπάλαιο υφασμάτινο έμβλημα του Ζωγραφείου.

Η θέα της Προποντίδας από το Ζωγράφειο είναι μοναδική.

Η επιβλητική είσοδος του Ζωγραφείου, σχεδιασμένη από τον Ρωμιό αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη. Οι κωνσταντινοπολίτικες εφημερίδες της εποχής την παρομοίωσαν με τον Παρθενώνα.

Οι κοινόχρηστοι εσωτερικοί χώροι του σχολείου είναι πανέμορφοι και διατηρούνται τέλεια.

Το σχολείο διαθέτει και πλήρες γυμναστήριο.

Συχνά επισκέπτονται το Ζωγράφειο ομάδες της ΑΕΚ από την Ελλάδα και αφήνουν τα εμβλήματά τους.

Οι Έλληνες μαθητές της Κωνσταντινούπολης μειώνονται δραματικά με την πάροδο του χρόνου.

Σχολικό βιβλίο του 1924 για τους Έλληνες μαθητές της Κωνσταντινούπολης. που γράφει στο εξώφυλλο ότι τυπώθηκε «Εν Κωνσταντινοπόλει». Δεν είχε επιβληθεί ακόμα ο όρος Ιστανμπούλ.