Να Σταματήσουμε Να Είμαστε Ο «Υπάκουος Σύμμαχος»!

Ν. Καρατουλιώτης, Ανώτατος αξιωματικός ε.α-Συγγραφέας

Μια συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης παραχώρησε στο Geopolitics & Daily News και την Γιώτα Χουλιάρα ο Νικόλαος Κ. Καρατουλιώτης, Υποστράτηγος Ε.Α. και συγγραφέας του βιβλίου «Γεωπολιτική Σκακιέρα: Η Ελλάδα στο κέντρο των Γεωστρατηγικών 

Εξελίξεων». 

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

ΕΡΩΤΗΣΗ

Το επεισόδιο με την σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, οι οποίοι βρίσκονται στις τουρκικές φυλακές ήδη ένα μήνα, πιστεύετε ότι μας οδηγεί σε νέου τύπου θερμά επεισόδια με την γειτονική χώρα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Τα «θερμά επεισόδια» είναι απόρροια του τουρκικού επεκτατισμού-αναθεωρητισμού. Μελετώντας την τουρκική επεκτατική πολιτική σε βάρος της χώρας μας, θα διαπιστώσουμε στρατηγικό σχεδιασμό και υλοποίηση, ανεξαρτήτως από το ποιος κυβερνά την Τουρκία(Ευρωπαϊστές ή Ισλαμιστές). Οι τουρκικές επεκτατικές βλέψεις ξεκινούν επίσημα το καλοκαίρι του έτους 1965, όταν κατά τη συνεδρίαση της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ ο εκπρόσωπος της Τουρκίας παρουσίασε έναν χάρτη, που χώριζε το Αιγαίο σε δύο μέρη. Η Τουρκία ζητούσε να αναλάβει την ευθύνη της αεράμυνας του ανατολικού τμήματος.

Στις 6 Αυγούστου 1974,λίγες μέρες μετά τον «Αττίλα», η Άγκυρα επανήλθε με την υπ’ αριθμό 714 ΝΟΤΑΜ επιχειρώντας να επεκτείνει αυθαίρετα τα όρια του δικού της FIR(Flight Information Region)προς τα δυτικά, μέχρι τη μέση του Αιγαίου, επεμβαίνοντας πρακτικά στον χώρο ευθύνης του FIR Αθηνών.

Με αυτόν τον τρόπο, όμως, διχοτομούσε το Αιγαίο. Η πράξη αυτή ήταν απόλυτα παράνομη και μονομερής, καθώς αντίκειται σε μια σειρά διεθνών συμφωνιών. Από τότε οι Τούρκοι έπαψαν να υποβάλλουν σχέδια πτήσεων για τα πολεμικά τους αεροπλάνα και να αναγνωρίζουν τον εθνικό εναέριο χώρο μας που από το 1931 ήταν 10 ναυτικά μίλια.

Τον Ιούνιο του 1995 η τουρκική Εθνοσυνέλευση αποφάσισε ότι ενδεχομένη επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων πέρα των έξι ναυτικών μιλίων θα αποτελούσε αιτία πολέμου(casus belli).Ταυτόχρονα αυτή είχε φροντίσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε 12 ναυτικά μίλια στον Πόντο και τη Μεσόγειο. Τον Ιανουάριο 1996 προέκυψε το θερμό επεισόδιο των Ιμίων.

Το 1997 και αφού δοκίμασαν τις αντοχές μας και την ενδοτικότητα μας, ο Ντεμιρέλ διακήρυξε, ότι 132 νησίδες και βραχονησίδες «ανήκουν» στην Τουρκία. Το 1998 το Ανώτατο Ίδρυμα Κουλτούρας Γλώσσας και Ιστορίας «Αττατούρκ» εξέδωσε το βιβλίο με τίτλο «Το θεμελιώδες πρόβλημα στο Αιγαίο, τα νησιά αμφισβητούμενης κυριαρχίας», στο οποίο δια μέσω πολιτικών και όχι νομικών επιχειρημάτων επιχειρήθηκε να δικαιολογηθεί η επιθυμία της Τουρκίας για συγκυριαρχία στο Αιγαίο.

Το 2001, ο διοικητής των Τουρκικών Πολεμικών Ακαδημιών, Ατές, εξέδωσε ένα έγγραφο με σκοπό τη δημιουργία ομάδων εργασίας προκειμένου να νομιμοποιήσουν τις επεκτατικές βλέψεις με βάση δήθεν επιστημονικές βάσεις. Μελετώντας τον τουρκικό επεκτατισμό θα διαπιστώσουμε, ότι χαρακτηρίζεται από βάθος και συνεχώς αυξανόμενη βία. Έτσι, ενώ ξεκινά με «ψυχρά επεισόδια», χάρτες, ανακοινώσεις κλπ, στη συνέχεια εμφανίζονται τα «θερμά επεισόδια», όπως το περιστατικό των Ίμια, εμβολισμοί σκαφών, απαγωγές στρατιωτικών κ.λ.π. με στόχο την συνδιαχείριση του Αιγαίου. Και για να γίνω ποιο κατανοητός, θα πω ότι η στρατηγική της Τουρκίας συνίσταται από το τρίπτυχο: «χθες γκριζάρω, σήμερα, μαυρίζω, αύριο έρχομαι να προσαρτήσω».Σύμφωνα με τα παραπάνω, που ανέφερα, ευλόγως συνάγεται το συμπέρασμα ότι όχι απλώς αναμένω νέου τύπου «θερμά επεισόδια», αλλά ενδεχομένως και μετωπική σύγκρουση (πόλεμος). Το θέμα δεν είναι εάν θα γίνει; Αλλά πότε;

ΕΡΩΤΗΣΗ

Πώς οφείλει να αντιδράσει η Ελλάδα στην αυξανόμενη προκλητικότητα της Τουρκίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Η μακροχρόνια κρίση στα Ελληνοτουρκικά και η πρόσφατη όξυνση του τουρκικού αναθεωρητισμού δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αντιθέτως είναι γέννημα – θρέμμα της ελληνικής υποχωρητικότητας και ενδοτισμού. Το σύνολο του μεταπολιτευτικού πολιτικού προσωπικό της χώρας, μη διδαχθέν από τα παθήματα του παρελθόντος (Σεπτεμβριανά[1], Αττίλας 1 και 2 κλπ.), επένδυσε στον κατευνασμό της Τουρκίας και στην ελληνοτουρκική φιλία ενώ ταυτόχρονα παριστάνοντας τον υπάκουο σύμμαχο ευελπιστούσε στην μεσολάβηση των ΗΠΑ για αποφυγή τετελεσμένων γεγονότων.

1. Πρωτίστως πρέπει να απαλλαγούμε από το σύνδρομο του Άρθουρ Νέβιλ Τσάμπερλεν (Arthur Neville Chamberlain), γιατί αυτό εκτρέφει τον τουρκικό επεκτατισμό, όπως ακριβώς ο κατευνασμός του Chamberlain εξέθρεψε τον Γερμανικό φασισμό και την παραλίγο επικράτηση του.

2. Οι κουμπαριές, ζεϊμπεκιές και ατυχείς δηλώσεις του τύπου «η Κύπρος κείται μακράν» ή «στη θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα» ή «πέστε ότι την σημαία την πήρε ο αέρας» πρέπει να σταματήσουν, γιατί όχι μόνο δεν χαράσσουν ισχυρή αποτρεπτική εξωτερική πολιτική, αλλά αντιθέτως δηλώνουν υποταγή και εξυπηρετούν την τουρκική επιθετικότητα.

3. Πρέπει κατεπειγόντως να υλοποιηθεί το « δόγμα» του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου ανάμεσα στη Κύπρο και στην Ελλάδα, καθώς με τον τρόπο αυτόν προσδίδεται πολλαπλασιαστής στρατηγικής αλλά και στρατιωτικής ισχύος.

4. Μελέτη και οργάνωση ανταπόδοσης ισοδυνάμου πλήγματος. Με τον τρόπο αυτόν η Τουρκία θα ξέρει ότι θα πονέσει εάν πράξει οτιδήποτε εις βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

5. Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε ο «υπάκουος σύμμαχος» και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Με άλλα λόγια, απαιτείται να ασκήσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματά μας με σεβασμό από τους συμμάχους μας (ΝΑΤΟ, Ε.Ε., κλπ) και σε καθεστώς ισότιμης μεταχείρισης με την Τουρκία.

6. Πρέπει να πάψουμε να τρέφουμε αυταπάτες, ότι η Τουρκία θα σεβασθεί το Διεθνές Δίκαιο. Ενδεικτικά σημειώνω, ότι η Τουρκία αψηφά πλήθος ψηφισμάτων του Ο.Η.Ε. ως προς το κυπριακό αλλά και την συνθήκη του 1982 Montego Bay, που αποτελεί το Δίκαιο της Θάλασσας με τη Σύμβαση του ΟΗΕ.

7. Ομοψυχία των πολιτικών κομμάτων και οπωσδήποτε όχι μικροκομματική εκμετάλλευση προς άγραν ψήφων σε βάρος εθνικών θεμάτων.

8. Πρέπει όλα τα κόμματα να ομονοήσουν σε κοινές αποφάσεις, όταν πρόκειται για το εθνικό συμφέρον. Τούτο πρακτικά σημαίνει, ότι είναι ανάγκη να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να λάβουν από κοινού αποφάσεις σχετικά με την στράτευση και των γυναικών αλλά και την αύξηση της θητείας. Στην παρούσα φάση δεν περισσεύει κανένας.

9. Σχεδιασμός παλλαϊκής άμυνας τουλάχιστον στα νησιά, γιατί σε περίπτωση πολεμικών επιχειρήσεων η μεταφορά δυνάμεων από την ηπειρωτική Ελλάδα ενδεχομένως να είναι προβληματική έως αδύνατη για τις πρώτες μέρες του αγώνα.

10. Οργάνωση Επιτελείου Διαχείρισης Κρίσεων εντός του ΓΕΕΘΑ, ούτως ώστε η πολιτική ηγεσία να παίρνει αποφάσεις σε πραγματικό χρόνο και όχι όπως στα Ίμια, μέσω αγγελιοφόρου, ο οποίος μέχρι να φθάσει στου Μαξίμου, είχαν αλλάξει τα πραγματικά δεδομένα.

Και κλείνοντας την απάντηση μου στην ερώτηση σας, να υπενθυμίσω ότι η πολιτική του κατευνασμού έχει αποτύχει. Κινδυνεύουμε να χάσουμε το Αιγαίο χωρίς να πέσει ντουφεκιά. Άλλος δρόμος από την προβολή ισχύος δεν υπάρχει πλέον . Ισχύς στις Ένοπλες Δυνάμεις, ισχύς στην οικονομία, ισχύς στην κοινωνία. Ο κάθε ένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

ΕΡΩΤΗΣΗ

Παρά την ανακοίνωση της ήττας του Ισλαμικού Χαλιφάτου στη Μέση Ανατολή, ο πόλεμος συνεχίζεται. Ποιοι οι λόγοι αιματοχυσίας στη γειτονιά μας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Μετά την Σοβιετική κατάρρευση ο κόσμος τείνει να γίνει πολυπολικός και νέες δυνάμεις εμφανίζονται στο παγκόσμιο σύστημα, οι οποίες διεκδικούν τον ζωτικό τους χώρο.Μέσα σε αυτές τις μετασεισμικές γεωπολιτικές δονήσεις, ένεκα κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, εντάσσονται οι περιφερειακές συγκρούσεις (Ουκρανία, Κριμαία, Αραβική άνοιξη, Συρία).

Μέχρι να ισορροπήσει η γεωπολιτική πλάστιγγα, έστω και ετεροβαρώς, οι ανακατατάξεις θα είναι βίαιες. Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα εντάσσονται οι αιματοχυσίες στην γειτονία μας. Όσο για την συνέχιση του πολέμου στην Μέση Ανατολή, παρά την ήττα του Ισλαμικού Χαλιφάτου, σημειώνω, ότι δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο παρά την προσπάθεια να ισχυροποιήσει ο καθένας τη θέση του πριν τεθεί ζήτημα διαπραγματεύσεων. Ουσιαστικά, πρόκειται για την μεταπολεμική λεία της περιοχής, δημιουργώντας ετερόκλητες συμμαχίες (όλοι εναντίον όλων και καθένας για την πάρτη του).

ΕΡΩΤΗΣΗ

Γιατί, τελικά, το Αφριν δεν έγινε το Βιετνάμ της Τουρκίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Το Αφρίν δεν έχει καμία σχέση με το Βιετνάμ.

1. Η εδαφολογία του Αφρίν ουδεμία σχέση έχει με το Βιετνάμ. Εκεί υπήρχαν τροπικά δάση, τα οποία εμπόδιζαν την μαζική χρησιμοποίηση στρατευμάτων και προπαντός τεθωρακισμένων οχημάτων.Σε αυτήν την περίπτωση, το αναπεπταμένο του εδάφους επέτρεψε την μαζική χρησιμοποίηση Αρμάτων, Πυροβολικού, αλλά και Μηχανοκινήτων Σχηματισμών. Σε αντίθεση στο Βιετνάμ χρησιμοποιήθηκε κυρίως το πεζικό και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις δεν χρησιμοποιήθηκαν μηχανοκίνητες μονάδες.

Τα τροπικά δάση του Βιετνάμ, εμπόδιζαν την αξιόπιστη χρήση της αεροπορίας, ενώ στο Αφρίν υπήρξε μεγάλη Εναέρια ισχύς πυρός εκ μέρους της Τουρκίας λαμβανομένου υπόψη του δεδομένου ότι οι Κούρδοι στερούνταν αντιαεροπορικής άμυνας.

2. Στο Βιετνάμ υπήρξε αντιπαράθεση τακτικών στρατευμάτων, ενώ στην περίπτωση του Αφρίν ο τουρκικός στρατός αντιμετώπισε άτακτους (αντάρτες).

3. Οι Βιετναμέζοι πίστεψαν στον εαυτό τους και μόνο, ενώ οι Κούρδοι είχαν ελπίσει στην μεσολάβηση του διεθνούς παράγοντα.

ΕΡΩΤΗΣΗ

Πως σχολιάζετε την άνετη επανεκλογή του Βλάντιμιρ Πούτιν για τέταρτη θητεία και ποια η πρόβλεψη σας για τις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση μετά και την υπόθεση της δηλητηρίασης του Ρώσου πρώην διπλού πράκτορα Σκρίπαλ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Η επανεκλογή του Πούτιν και, μάλιστα, με τόσο υψηλά ποσοστά οφείλεται κυρίως στην έλλειψη αντιπολίτευσης (ένεκα φυλάκισης των πολιτικών αντιπάλων του και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και δολοφονίες) και στο έλλειμμα δημοκρατίας. Βεβαίως, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε, ότι απέτρεψε την διάσπαση της Ρωσίας και έδωσε την χαμένη αξιοπρέπεια στον Ρωσικό λαό. Όμως ακόμη και αυτό δεν είναι αρκετό για να τον καταστήσει ισόβιο Πρόεδρο.

Η Ρωσία χρειάζεται μεταρρυθμίσεις τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, προκειμένου να πλησιάσει τη Δύση και προπαντός την Ευρώπη. Η Ρωσία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ευρωπαϊκού πολιτισμού και οφείλει να ενταχθεί στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Η Δύση οφείλει από την άλλη να προσεγγίσει την Ρωσία και να χειραγωγήσει τα Ρωσοφοβικά της σύνδρομα, καθώς η απομόνωση της Ρωσίας την ωθεί πιο κοντά στην Κίνα. 

Με δεδομένη την επομένη μεγάλη σύγκρουση μεταξύ Δύσης (ΗΠΑ) και Κίνας, αυτός που θα κερδίσει, θα είναι αυτός που θα έχει μαζί του την Ρωσία. Ό,τι δηλαδή έγινε και στο παρελθόν. Όσον αφορά στην υπόθεση της δηλητηρίασης του Ρώσου πρώην διπλού πράκτορα, Σκρίπαλ, δε μπορώ να έχω άποψη, γιατί ψάχνοντας το θέμα, κινδυνεύεις να χαθείς σε σκοτεινά μονοπάτια. Εξάλλου ο Γάλλος Στρατηγός, Ντομινίκ Ντελαβάρντ, Πρώην Αρχηγός Αξιολόγησης – Πληροφοριών – Ηλεκτρονικού Πολέμου, στο Διακλαδικό Επιτελείο Σχεδιασμού Επιχειρήσεων των Γαλλικών Δυνάμεων, αντικρούει τα επιχειρήματα της Δύσης και τα συνδέει με συμφέροντα ξένων δυνάμεων αλλά και με τον επιχειρούμενο απομονωτισμό της Ρωσίας από την Δύση. 

ΕΡΩΤΗΣΗ

Στο βιβλίο σας «Γεωπολιτική σκακιέρα: Η Ελλάδα στο κέντρο των Γεωστρατηγικών Συγκρούσεων», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ηρόδοτος, επιχειρείτε να δώσετε μια εικόνα της γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής αξίας και σημασίας της χώρας. Πιστεύετε ότι η οικονομική κρίση την έχει επηρεάσει, αποδυναμώνοντας και βάζοντας ουσιαστικά την Ελλάδα στο μάτι της αέναης σύγκρουσης Δύσης και Ευρασίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Ο ελληνικός χώρος, εξεταζόμενος από γεωστρατηγική άποψη, όχι μόνο δεν έχει χάσει την στρατηγική αξία για την Δύση αλλά αντιθέτως έχει πολλαπλασιαστεί εις την νιοστή μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης. Το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης, δηλαδή η Τουρκία, έπαψε να έχει κοινά σύνορα με την Σοβιετική Ρωσία και ως εκ τούτου μειώθηκε η γεωστρατηγική αξία της. Στην συνέχεια η προσπάθεια αυτονόμησης της Τουρκίας μέσα από τον μεγαλοϊδεατισμό της λογικής του Νταβούτογλου, και στην παρούσα φάση από τον σουλτάνο Ερντογάν, την έφερε αντιμέτωπη με τους πάντες.

Διαχρονικά, η Τουρκία κάτω από τα φτερά του Μεγάλου Αδερφού λειτουργούσε προς όφελος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής προάγοντας ταυτόχρονα και τα δικά της συμφέροντα. Οσάκις τα συμφέροντά της έρχονταν σε σύγκρουση με αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών, δε δίστασε να αποστασιοποιηθεί ή και να ενεργήσει προς ίδιον όφελος, ασχέτως εάν αυτό ήταν και είναι σε βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αλλά και αφετηρία αμφισβήτησής της ως αξιόπιστου συμμάχου των Ηνωμένων Πολιτειών είναι τα γεγονότα και η στάση, που τήρησε η Τουρκία κατά τον δεύτερο πόλεμο του Ιράκ.

Στην συνέχεια, η πλήρης αυτονόμησή της από την αμερικανική εξωτερική πολιτική και η επιθυμία της να μεταβληθεί σε περιφερειακό γεωπολιτικό παίχτη (σχεδιασμός αγωγών ανταγωνιστικών προς τα αμερικανικά συμφέροντα), όπως και οι ετερόκλητες συμμαχίες με το Ιράν και τελευταία με την Ρωσία, είχαν σαν αποτέλεσμα την πλήρη ανυποληψία της εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Τουρκία, μη δεχόμενη τον παραγκωνισμό της στο νέο διεθνές περιβάλλον, την απώλεια μέρους της γεωστρατηγικής της αξίας και μη διδασκόμενη από τα πρόσφατα λάθη της, συνεχίζει τις προσπάθειές της για απόκτηση ζωτικού χώρου αλλά και του ρόλου του ρυθμιστικού παράγοντα στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι, μέσα σε αυτή την λογική και μη δυνάμενη να αντιληφθεί την real politic, συνεχίζει να προκαλεί τους πάντες και προσπαθεί να καπελώσει την περιοχή, λησμονώντας ότι το γεωπολιτικό σύμπλοκο Μέση Ανατολή- Μεσόγειο χωρά μόνο έναν γεωπολιτικό παίκτη και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει τις επιλογές τους. Αυτή η επιλογή είναι το Ισραήλ. 

Όλοι οι θεοί της Ελλάδας συνωμότησαν και την κατέστησαν από γεωστρατηγικής άποψης το σημαντικότερο σημείο της οικουμένης, στην παρούσα φάση των ανταγωνισμών μέσω της ενέργειας.

Μια ματιά στον παρακάτω χάρτη θα σας πείσει.

Όλοι οι αγωγοί, που σχεδιάζονται προς την Ευρώπη, τόσο από τους Αμερικανούς αλλά και τους Ρώσους, έχουν ως χώρα διέλευσης την Ελλάδα (είτε περνούν μέσα από αυτή, είτε περιφερειακά). Συνεπώς η Ελλάδα τείνει να καταστεί ενεργειακός κόμβος και ως χώρα διέλευσης πρέπει να εξασφαλίσει την απαιτούμενη ενεργειακή ασφάλειά της.

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας οφείλει να εκμεταλλευτεί τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και με εργαλείο την γεωστρατηγική ισχύ της Ελλάδας να αναπτύξει πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική προκειμένου να δημιουργήσει συμμαχίες με σκοπό την εξυπηρέτηση και κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας.  Το «η Ελλάδα ανήκει στην δύση» και πεπερασμένο είναι αλλά και δηλώνει υποταγή. Η Ελλάδα ως ομφαλός της Γης μιας και είναι κάτοχος των 4/5 της Μεσογείου (Μέσω – Γαίας), έχει τη δυνατότητα να γεφυρώνει την Ανατολή με την Δύση και να κατοχυρώνει τα συμφέροντα της μέσω της ειρήνης και της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. 

Παρόλα τα παραπάνω, τα «δίκαια» της Ελλάδας και η Γεωστρατηγική ισχύς της δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο το χέρι, κάποιος που ζει από δάνεια, επιδοτήσεις, μνημόνια και «προγράμματα στήριξης»  Η διακήρυξη «δεν παραχωρούμε τίποτε» είναι κενή περιεχομένου, όταν εκλιπαρούμε τις ΗΠΑ ή την Ε. Ε. στις κρίσιμες ώρες για μεσολάβηση.

Και τελειώνοντας θα κλείσω με ένα απόσπασμα του μεγάλου γεωπολιτικού αείμνηστου Κονδύλη: «Οι μετριότητες και ανθυπομετριότηρες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους- ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στην μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο. Γιατί αν ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική.»

[1] «Σεπτεμβριανά» έμεινε στην ιστορία το οργανωμένο πογκρόμ της 6^ης Σεπτεμβρίου, που συνέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου καθοδηγούμενος τουρκικός όχλος προκάλεσε βίαια επεισόδια κατά των περιουσιών αλλά και των ίδιων Ελλήνων ομογενών.

———————————————————————-

Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση από το προσωπικό αρχείο του κυρίου Νικόλαου Καρατουλιώτη. Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στη Δημοσιογράφο Γιώτα Χουλιάρα για το λογαριασμό του Geopolitics & Daily News.

To βιβλίο του κυρίου Καρατουλιώτη  «Γεωπολιτική σκακιέρα: Η Ελλάδα στο κέντρο των Γεωστρατηγικών Συγκρούσεων» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ηρόδοτος 

Πηγή