ΣΦΗΝΕΣ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΤΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Κατεπείγουσες και απεγνωσμένες προσπάθειες να αντιστραφεί, ακόμη και να ακυρωθεί εν τη γενέσει του, το κλίμα βελτίωσης των διμερών σχέσεων μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας καταβάλλει η Ουάσινγκτον τις τελευταίες ημέρες.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Η αντίδραση του Τραμπ ήταν η απάντηση της Ουάσινγκτον στις πρωτοβουλίες Σεούλ και Πιονγκγιάνγκ με αφορμή τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες που φιλοξενήθηκαν στη Νότια Κορέα και έδειξαν ότι οι δύο χώρες μπορούν να ζήσουν ειρηνικά διατηρώντας ζωντανό το αίτημα της επανένωσης που εξακολουθεί και συγκινεί τους δύο λαούς, ενώ είναι αιτία πολέμου για τις ΗΠΑ.

Κορυφαία στιγμή αυτού του ευχάριστου διαλείμματος, που έδειξε πόσο έξωθεν επιβαλλόμενη είναι ένταση στις σχέσεις των δύο ασιατικών χωρών, αποτέλεσε η επίσκεψη της Κιμ Γιο Γιονγκ, αδελφής του βορειοκορεάτη ηγέτη, στην πόλη Πιονγκτσάνγκ όπου φιλοξενούνταν οι αγώνες. Η επίσκεψη της 30χρονης αδελφής του Κιμ Γιονγκ Ουν ήταν η πρώτη επίσκεψη μέλους της δυναστείας των Κιμ στη Νότια Κορέα, ενώ ακολουθήθηκε κι από την επίσκεψη του πρώην επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας της Πιονγκγιάνγκ που έχει χαρακτηριστεί ως ο ιθύνων νους των σημαντικότερων επιθέσεων της Βόρειας Κορέας εναντίον της Νότιας, όπως αυτή που συνέβη το 2010 κι οδήγησε στη βύθιση ενός πολεμικού πλοίου και στο θάνατο 46 μελών του πληρώματος του. 

Στον αντίποδα εμπρηστικών και προβοκατόρικων ερμηνειών, που χαρακτήρισαν την επιλογή του προσώπου του ως επίδειξη δύναμης και κίνηση προσβολής απέναντι στη Νότια Κορέα, άλλες ερμηνείες εξήγησαν την επιλογή του συγκεκριμένου αξιωματούχου που ηγούταν οκταμελούς αντιπροσωπείας, στην οποία συμπεριλαμβανόταν κι ο υπεύθυνος των δια-κορεάτικων σχέσεων εκ μέρους της Πιονγκγιάνγκ, ως μια ακόμη κίνηση στην προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων των δύο χωρών. «Αναλυτές πιστεύουν ότι παρά τη σκληροπυρηνική στάση του, ο Κιμ Γιονγκ Τσολ έχει τα διαπιστευτήρια και την εμπειρία να δώσει παραπέρα ώθηση στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο Κορεών», έγραφαν οι Financial Times στις 22 Φεβρουαρίου. Μετέφεραν στη συνέχεια δε δήλωση πανεπιστημιακού καθηγητή που τόνιζε ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς στέλνει τον συγκεκριμένο αξιωματούχο «επειδή είναι το πιο κατάλληλο πρόσωπο για να συζητήσει πολιτικά και στρατιωτικά ζητήματα».

Πίσω επομένως από τις 229 τσίρλιντερς που ανέμιζαν τις σημαίες της ενωμένης Κορέας σε λευκό φόντο – σύμβολο ειρήνης, τις κοινές αθλητικές ομάδες κι άλλες συμβολικές κινήσεις, κρύβονταν με βάση όλες τις ενδείξεις πολύ πιο ουσιαστικές εξελίξεις που ως ζητούμενο έχουν την άμβλυνση των εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο ηγέτης Νότιας Κορέας Μουν Τζε-ιν είναι οπαδός του διαλόγου με τη Βόρεια, ενώ και στην ίδια τη χώρα του το ρεύμα συμφιλίωσης και επανένωσης κυριαρχεί έναντι του κλίματος έντασης που προωθούν οι ΗΠΑ.

Στο έδαφος αυτών ακριβώς των εξελίξεων έσπευσε η Ουάσινγκτον να βάλει φρένο στις πολιτικές διεργασίες που εκ των πραγμάτων δυσκολεύουν κάθε πολεμικό σχέδιο. Η πρώτη αντίδραση των ΗΠΑ αφορούσε νέες κυρώσεις κατά της Β. Κορέας που ως στόχο έχουν τις αποστολές καυσίμων. Προβλήθηκαν δε ως «οι αυστηρότερες κυρώσεις που έχουν επιβληθεί ποτέ σε μια χώρα», πιστεύοντας πιθανότατα ότι όλος ο κόσμος μοιράζεται το άσβεστο επί 70 σχεδόν χρόνια μίσος του αμερικανικού Πενταγώνου εναντίον του κορεάτικου λαού. 

Κυρώσεις αυτού του είδους στρέφονται ευθέως εναντίον του λαού καθώς αργά ή γρήγορα δημιουργούν ανθρωπιστικές κρίσεις. Αυτόν το λόγο άλλωστε επικαλούταν κι η Κίνα στα Συμβούλια Ασφαλείας του ΟΗΕ υποστηρίζοντας ότι η έξωθεν επιβαλλόμενη πείνα θα την οδηγήσει να διαχειριστεί μια απρόβλεπτη ανθρωπιστική κρίση στα σύνορά της. Οι ΗΠΑ φυσικά αυτό ακριβώς επιδιώκουν: να χρησιμοποιήσουν το λαό της Βόρειας Κορέας εναντίον της πολιτικής ηγεσίας του, αδιαφορώντας για τους θανάτους που θα επέλθουν από πείνα, κρύο κι έλλειψη φαρμάκων. Όπως ακριβώς γίνεται τώρα στην Υεμένη κι αυτό συνέβη στο Ιράκ στη δεκαετία του ’90 για να προετοιμαστεί η εισβολή τον Μάρτιο του 2003.

Το δεύτερο μέτωπο που επέλεξε ο Τραμπ για την αντεπίθεσή του κατά της Βόρειας Κορέας ήταν η έδρα του ΟΗΕ.

«Διαρροή» επίσημης έκθεσης των Ηνωμένων Εθνών που αναμένεται να δημοσιευθεί το Μάρτιο φέρει την Πιονγκγιάνγκ ως υπαίτια αποστολής υλικού που χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς του Άσαντ για επιθέσεις με χημικά εναντίον του λαού της Συρίας και ανταρτών (που, για να μην ξεχνιόμαστε,  χρηματοδοτούνταν αφειδώς όχι μόνο από καθεστώτα της περιοχής, όπως η Σαουδική Αραβία και  το Κουβέιτ, αλλά κι από τις ίδιες τις ΗΠΑ). Παράπτωμα που στον κώδικα ηθικής της Ουάσινγκτον επισείει αυτοδίκαια βαρύτερες ποινές από τη δολοφονία μισού εκατομμυρίου Ιρακινών, που έχασαν τη ζωή τους τα τελευταία 15 χρόνια λόγω του πολέμου, και 110.000 Αφγανών που πέθαναν κι αυτοί με ευθύνη των Αμερικανών…

Πηγή, μέσω leonidasvatikiotis