Οι δανειστές γονατίζουν οικονομία και κοινωνία

Γράφει ο Κωσταντίνος Κόλμερ

Τα νέα μνημονιακά μέτρα καταστρέφουν περαιτέρω την ελληνική οικονομία και κατ’ επέκτασιν τη δημογραφική επιβίωση του ελληνικού λαού, γεγονός που αποσιωπάται στη δημόσια σφαίρα.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος

Εν πρώτοις, μία γενική παρατήρηση: Εάν κατά τον Ηράκλειτο «πόλεμος πατήρ πάντων», τότε η Γεωπολιτική είναι η μητέρα της Ιστορίας και η Δημογραφία η μαμή της. Προφανώς, ο αγώνας «για χώρο και εξουσία» (Lebensraum) τίκτει τα ιστορικά γεγονότα από την εποχή της καταστροφής της Τροίας μέχρις και της τουρκικής εισβολής στην επαρχία Αφρίν της Συρίας, επί των ημερών μας. Συνεπώς, εάν δούμε τα γεγονότα της τελευταίας οκταετίας υπ’ αυτό το πρίσμα, μπορούμε να εννοήσομε τα τεκταινόμενα για την χώρα μας.

Στις 10 Ιανουαρίου 2017, εψηφίσθη υπό της α-βουλής, σε μία και μόνη ψηφοφορία, «πολυνομοσχέδιο» 1326 σελίδων με 400 άρθρα, δηλαδή ένας νομοθετικός κυκεών… Προσφάτως, παρεδόθη στην κυβέρνηση «συμπληρωματική λίστα» της νέας Αξιολογήσεως (τετάρτης!), η οποία επιβάλλει την λήψη 90 μέτρων λιτότητος για το 2018 – πλέον των όσων έχουν ήδη ληφθή. Τα μέτρα αυτά έχουν προκαλέσει μίαν άνευ προηγουμένου κάμψη της ελληνικής οικονομίας και την πλήρη αποσάθρωση του Κράτους Δικαίου.

Η ανάγνωση και μόνον της λίστας νέων μέτρων λιτότητος, που απαιτούν οι λεγόμενοι «θεσμοί», αποτελεί μία οδυνηρή εμπειρία, καθώς περιγράφει την πλήρη κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας και αποσκοπεί στην περαιτέρω εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας μας, με απωτέρους γεωπολιτικούς σκοπούς των πιστωτών. Ως λ.χ. η πώληση του λιμένος και του Ελληνικού στους Λατσοκουβετιανούς, ή του λιμένος της Θεσσαλονίκης σε «αδιαφανή συμφέροντα», κατά τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα Τζέφρυ Πάιατ.

Στόχος των εκποιήσεων του δημοσίου πλούτου, υπό της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υποτίθεται ότι είναι ο τερματισμός των Μνημονίων λιτότητος και η έξοδος από την επιτήρηση του παρανόμου Eurogroup. Ο απελθών, όμως, πρόεδρος του εξωθεσμικού Euroworkinkgroup Αυστριακός Τόμας Βίζερ εξήγγειλε την παράταση της «επιτηρήσεως της ελληνικής οικονομίας μέχρις του έτους 2060». Όποτε, βεβαίως, πρέπει αναμένεται η πλήρης εξουθένωση τoυ ελληνικού λαού υπό το βάρος των φορολογιών και της ανεργίας.

Επιδίωξη της μεν κυβερνώσης παρέας στην Ελλάδα είναι η διατήρηση της εξουσίας, των δε ξένων, η εκποίηση της χώρας κατά τον ανωτέρω ορισμό του Lebensraum.

Μέτρα-Άμετρα

Μεταξύ των νέων υποχρεώσεων της κυβερνήσεως των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περιλαμβάνονται:

Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακινήτων που ανήκουν σε οφειλέτες, μη δυναμένους να πληρώσουν δάνεια και φόρους και η καθιέρωση ιδιωνύμου εγκλήματος της τυχόν διαμαρτυρίας των παλαιών ιδιοκτητών.
Η συνέχιση των «Κάπιταλ Κοντρόλς» που δεσμεύουν τις καταθέσεις των Ελλήνων και περιορίζουν την τραπεζική ρευστότητα (liquidity), χωρίς πρόθεση καταργήσεως στο προβλεπτό μέλλον.
Η προτεραιότητα των Τραπεζών για εξόφληση, εντός της προσεχούς διετίας, του ELA, δηλαδή της έκτακτης παροχής 20 δισ. ευρώ, που εδόθη από την ΕΚΤ εις αντιστάθμισμα αποσύρσεως των καταθέσεων το 2015. Αυτό συνεπάγεται μηδενική χρηματοδότηση της ιδιωτικής οικονομίας από τις Τράπεζες, οι οποίες θα υποστούν νέα δοκιμή αντοχής (stress test) των ιδίων κεφαλαίων τον προσεχή Μάρτιο.
Η δέσμευση του 3,7% του ΑΕΠ της χώρας (περίπου 8 δισ. ευρώ ετησίως, για την αποπληρωμή τόκων του εξωτερικού χρέους) το λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα». Κατά δήλωσιν του «Γιάνη» Βαρουφάκη, η δέσμευση αυτή αποτελεί την μεγαλύτερη «γκάφα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα».
Η εκποίηση της δημοσίας περιουσίας, αξίας 25 δισ. ευρώ, εις τιμάς «διαλύσεως αδεία πρόεδρου πρωτοδικών» υπέρ των κερδοσκοπικών κονδυλίων (φάντς) του εξωτερικού, δια την μερική εξόφληση του χρεωστικού υπολοίπου ΤΑΡΓΚΕΤ 2 ύψους 60 δισ. ευρώ.
Η απαλλαγή του Υπερταμείου εκποιήσεως των ΔΕΚΟ, από της υποχρεώσεως αναρτήσεως των αποφάσεων του στην πλατφόρμα ΔΙΑΥΓΕΙΑ και η απαλλαγή των μελών διοικήσεως του από το ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ. Άρα, κυοφορείται η πώλησις των «ασημικών της οικογενείας», εν παραβύστω κατά το ανάλογο της πωλήσεως πολεμοφοδίων στην Σαουδική Αραβία υπό του κ. Καμμένου.
Η περαιτέρω περικοπή των συντάξεων, η μείωση του αφορολογήτου και η περιστολή παροχών του δημοσίου σε πολυτέκνους και άλλες συναφείς περιστολές εισοδήματος κατά τας διαταγάς του χερ Βίζερ.
Οι ομαδικές απολύσεις προσωπικού, η αναστολή ρήτρας «επεκτασιμότητας», η δυσμενεστέρα ρύθμιση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η δυσχέρεια κηρύξεως απεργίας, όλα εν αγαστή αρμονία με την μαρξιστοφιλελευθέρα θεωρία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η εξαίρεση των προστατευομένων («φιλοξενουμένων») μελών της οικογενείας και των πολυτέκνων εκ του «κοινωνικού μερίσματος» , που εκλάπει εφέτος από τους φορολογουμένους (600 εκατ. ευρώ) και εδόθη στην πελατεία του κυβερνώντος κόμματος.
Αναθεώρηση της συνταγματικώς κατοχυρωμένης φορολογίας των υπερποντίων πλοίων, κατ’ απαίτησιν των Γερμανών εφοπλιστών.
Η περαιτέρω αύξηση των φόρων ακινήτων, ιδίως της «μεγάλης» αστικής περιουσίας.

Μη μετρήσιμη επίπτωση

Αυτά είναι μερικά μόνον από τα «προαπαιτούμενα», για την «αυτοδύναμη» εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους της Ελλάδος, ύψους 340 δισ. ευρώ, που στο 185% του ΑΕΠ, είναι «αβίωτο για την ελληνική οικονομία», κατά το ΔΝΤ, πολλώ δε μάλλον καθ’ όσον το συνολικό δημόσιον χρέος πλησιάζει τα 420 δισ. ευρώ στις αρχές του νέου έτους 2018 (340+20 ELA+60 Target2).

Τα ανωτέρω «μέτρα-άμετρα» αποτελούν μόνο την αναγνώσιμη απεικόνιση της μνημονιακής επιδρομής που προωθείται ταχύτατα δια την «έξοδο της χώρας στις αγορές», δια της οποίας μπορεί μεν το πολιτικό κόστος της κυβερνήσεως παροδικώς να ελαφρύνεται, αλλά το επιτόκιο δανεισμού τριπλασιάζεται εις βάρος του Έλληνα φορολογουμένου.

Εν τούτοις, η επίπτωση των νομοσχεδίων επί της οικονομικής δραστηριότητος δεν είναι μετρήσιμη. Η δε καταστρεπτική επίδραση των στην δημογραφία του Ελληνικού λαού, εντέχνως αποκρύπτεται τόσο από συμπολιτευομένους όσο και αντιπολιτευομένους κύκλους.

Η δημογραφική επίπτωσις

Κάθε μέτρο που λαμβάνεται από τους ευρω-«θεσμούς» και ψηφίζεται συνοπτικώς υπό της ελληνικής α-βουλής, συνεπάγεται περαιτέρω μείωση του ελληνικού πληθυσμού, που την τελευταία δεκαετία έχει εν δυνάμει χάσει άνω του ενός εκατομμυρίου γηγενών. Η μετάστασις των καρκινικών Μνημονίων στο σώμα της ελληνικής οικονομίας ακολουθεί την εξής εξάπλωση.

Τα μέτρα ασφυξίας της οικονομικής δραστηριότητος περιορίζουν δραστικά την ρευστότητα του ιδιωτικού τομέως. Ουσιαστικώς, η νομισματική κυκλοφορία παρέμεινε στάσιμη και οι Τραπεζική χρηματοδότηση προς την οικονομία εμειώθη δραστικά την τελευταία οκταετία.
Η διαρροή πόρων του κρατικού προϋπολογισμού (8 δισ. ευρώ ετησίως) δια την πληρωμή του αυξανομένου δημοσίου χρέους, μειώνει τις δημόσιες δαπάνες, δηλαδή την ενεργό ζήτηση, που είναι το απαραίτητο «οξυγόνο» της οικονομίας.
Η εντεύθεν οικονομική δυσπραγία προκαλεί υποαπασχόληση των συντελεστών παραγωγής και εμποδίζει την ανάπτυξη της οικονομίας, από την οποία και μόνο μπορεί να αντιμετωπισθή η μεγάλη ανεργία που προκάλεσε το ευρώ, αφ’ ότου εισήχθη στην Ελλάδα το 2002 (1,2 εκατ. άνεργοι και υποαπασχολούμενοι).
Επιπροσθέτως, η συνεχής πτώση της καταναλώσεως και η μείωση της αποταμιεύσεως και πιστώσεων αποθαρρύνουν τον σχηματισμό παγίου κεφαλαίου (επενδύσεις) και οδηγούν την ιδιωτική οικονομία σε μαρασμό.

Πηγή