Τι θα μαρτυρούσες σήμερα, στρατηγέ μου;

Σχόλιο Ιστολογίου: Καλό είναι να θυμόμαστε τα έργα των Συριζαίων όχι πολύ καιρό πριν αλλά πέρσι τον ίδιο καιρό...γι αυτό ξαναβάζουμε αυτό το άρθρο

Tου Νίκου Καραβέλου

Τώρα που έσβησε ο εορτασμός της επανάστασης του 1821, ας μας επιτραπεί να πούμε μερικές κουβέντες για όσα κάποιοι, κατά συνήθεια, εκτοξεύουν σε βάρος της ιστορίας.

Γνωστές οι «πηγές»:

1) Οι ανιστόρητοι «ιστορικοί», εκείνοι που δεν έχουν τα κότσια να γράψουν ούτε μια τόση δα ιστορία, που αναμασούν επιλεκτικά απόψεις έντιμων ιστορικών του παρελθόντος, όπως ο Γιάννης Κορδάτος.

2) Οι παλαιάς κοπής «εθνoμέντορες», που επαναλαμβάνουν πομπώδεις ανοησίες, φερμένες από παλιές εθνικόφρονες αφόρητες εποχές, που τόσο έβλαψαν την ιστορία μας.

3) Οι τουρκόφρονες «ιστορικοί», δημοσιογράφοι συνήθως, μερικοί λογοτεχνίζοντες κριτικοί ποίησης, αρθρογράφοι στα συστημικά Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης (Μ.Μ.Ε.), κοσμοπολίτες, κατ΄ επάγγελμα εμπαθείς και ανόητοι. 

4) Εκείνοι που αδυνατούν ν’ ανοίξουν βιβλίο και να διαβάσουν απροκατάληπτα μέχρι τέλους και οι οποίοι αδυνατούν να βιώσουν τα ιστορικά συμβάντα με το πάθος και τη νηφαλιότητα που αρμόζει σ’ όσους διεκδικούν το ρόλο του ιστορικού.

5) Εκείνοι που αμφισβητούν, στερούμενοι ήθους, το ήθος του Κολοκοτρώνη και των άλλων μεγάλων αγωνιστών του ’21.

6) Εκείνοι που συγκροτούν σήμερα τις υποταγμένες κυβερνήσεις στους ξένους, ακόμα και στους νεοοθωμανούς του αρχιμαφιόζου Ερντογάν, εκείνοι οι κοσμοπολίτες κομπογιαννίτες που συκοφαντούν την ανδρεία των ηρώων, γιατί τους υπενθυμίζει τη δική τους υποταγή.

7) Εκείνοι που συγκροτούν τις ιστορικές τους γνώσεις από τηλεοπτικές εκπομπές τύπου Βερέμη, οι οποίες «εμπνέουν» τον αξιότιμο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, τουρκοθαυμαστή και κρασοπούλο κ. Γιάννη Μπουτάρη.

8) Εκείνοι, δυστυχώς, που χτυπάνε μια φορά κάθε χρόνο παραμονές της 25 ης Μαρτίου σαν τους άτακτους Ακαρνάνες. Είναι οι αυτοαποκαλούμενοι -δικαίωμά τους- «εκπαιδευτικοί» του ΠΑΜΕ, πλην αυτοναγορευόμενοι -δεν είναι δικαίωμά τους- «εξ αποκαλύψεως γνώστες της ιστορικής πραγματικότητας του ’21».

Κι αν υποθέσουμε ότι είναι δικαίωμά τους να εκφράζονται ελευθέρως, ανάλογο έχουμε κι εμείς δικαίωμα να τους κρίνουμε.

Να κρίνουμε την ανεπέρειστη αναμάσηση και να κατακρίνουμε την αβασάνιστη και αμετροεπή επιμονή τους να μεταμορφώνονται κάθε χρόνο στους «εξ αποκαλύψεως» ιστορικούς διδασκάλους της νεολαίας. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί εκθέτουν τον πολιτικό χώρο που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Χώρος, ο οποίος εξέθρεψε μεγάλες πολιτικές και πνευματικές φυσιογνωμίες, που στήριξαν τον λαό στα μαύρα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου με κείμενα σθεναρά και εμβριθή κι όχι με ρηχά λογύδρια.

9) Είναι ακόμα οι προσκυνημένοι, που αναγορεύουν τον αφαλό τους σε υδρόγειο σφαίρα και προπαγανδίζουν το «ηττηθήκαμε», ενώ όφειλαν να συνομολογούν την προσωπική τους ήττα, που δεν αφορά κανέναν. Γι’ αυτούς ο Κολοκοτρώνης επεφύλασσε «φωτιά και τσεκούρι».

10) Είναι, τέλος, κι ο υπουργός της (προς Θεού όχι Εθνικής) «Παιδείας», ο κ. Νίκος Φίλης. Ο ανήρ αυτός, ένεκα ακριβώς της υπουργικής του ιδιότητας, συνέταξε ασύντακτη και ανελλήνιστη εγκύκλιο για την 25 η Μαρτίου, η εμφάνιση της οποίας θα είχε ως αποτέλεσμα την απόρριψη μαθητή των πρώτων τάξεων του Γυμνασίου από φιλόλογο που θα σεβόταν τον εαυτό του. Από το ανεπέρειστο σύνολο του κειμένου ανθολογούμε μόνο τα εξής:

- «Η παιδεία έπαιξε τον αποφασιστικό ρόλο στη γέννηση και δημιουργία της εθνικής μας συλλογικότητας(;)». Προφανώς, δεν γεννήθηκε ούτε έθνος ούτε κράτος, αλλά μια απλή συλλογικότητα, μια εθνική, ας πούμε, Μ.Κ.Ο.

- «Στα χρόνια πριν την επανάσταση υπήρξε μια έκρηξη ενδιαφέροντος για το σχολείο». Άγνωστο για ποια χρόνια ομιλεί και σε τι συνίστατο αυτή η «έκρηξη».

- «Θα πρέπει, επίσης, να ξανασκύψουμε στο έργο των εκπαιδευτικών μεταρρυθμιστών». Εδώ ο κ. υπουργός συγχέει το ρήμα «κύπτω» με το «σκύβω». Υπενθυμίζουμε ότι το «κύπτω» χρησιμοποιείται προς δήλωση σεβασμού, ενώ το «σκύβω» προς δήλωση υποταγής. Προφανώς επηρεάστηκε από τη στάση του αρχηγού του έναντι των ξένων δανειστών.

- «Και στα δύσκολα χρόνια της κρίσης με τις τεράστιες περικοπές στην εκπαίδευση... οι δάσκαλοι συμμετείχαν σ’ έναν άθλο…». Εδώ εγκωμιάζει, προφανώς, τους εκπαιδευτικούς που αντέχουν τις δικές του περικοπές.

- «Μπορεί σήμερα η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση να αποτελέσει τη δύναμη που θα βοηθήσει τη χώρα να ανταπεξέλθει…». Υπενθυμίζουμε ότι το ρήμα δεν είναι ανταπεξέρχομαι, αλλά αντεπεξέρχομαι. Το λάθος ασυγχώρητο σε μαθητή του Γυμνασίου, συγγνωστό για υπουργό της Παιδείας.

- Το χειρότερο, όμως, είναι ότι ο κ. υπουργός λησμόνησε να μας πει κατά ποίων κατακτητών εξερράγη η επανάσταση του 1821.

Δεν πρόκειται περί λάθους, ούτε ο κ. υπουργός επεδίωξε να μη δυσαρεστήσει την τουρκική πρεσβεία. Το παρέλειψε ως αυτονόητο: Η επανάσταση του 1821 έγινε εναντίον των Χετταίων και των κολοκυθοκορφάδων που φύονται στον κάμπο της Αργολίδας.

Προς τούτο αισθανόμαστε την ανάγκη να δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό: Υπουργός παιδείας είναι το φυσικό εκείνο πρόσωπο, στο οποίο ανατίθεται εργολαβικώς για κάποιο διάστημα από κάποιον πλέον απαίδευτο πρωθυπουργό η συστηματική και διά βίου αποβλάκωση των Ελλήνων. Αφού πρώτα, βεβαίως, διαπιστωθεί αμετακλήτως ότι η σχέση του με την παιδεία είναι το ισοδύναμο της σχέσης της γάτας με το νερό και του κ. Τσίπρα με την εθνική αξιοπρέπεια.

Έγραφε ο Γεώργιος Τερτσέτης: «Λησμονιά συχνά μαραίνει τα ενδοξότερα έργα. Πότιζε τη γλάστρα να κοκκινίσει το φύλλο της τριανταφυλλιάς». (1)

Κάτι ανάλογο έζησε και ο αείμνηστος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και αφηγήθηκε: «Και το καθησιό μου ήτον όπου έκλαιγα την Ελλάς». (2)

Αν έβλεπες ετούτα εδώ που συμβαίνουν σήμερα, τι θα μαρτυρούσες,

Στρατηγέ μου;

(nkaravelos@gmail. com)

(1) και (2) ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ,

Θεόδωρος Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνης, Απομνημονεύματα

μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.