«΄Αστεγε, είσαι βετζιτέριαν;»

 

Ανεβαίνοντας την Ερμού από το Μοναστηράκι, στο αριστερό πεζοδρόμιο κοιμούνται άστεγοι, τρεις ή τέσσερις, άλλοι τόσοι απέναντι. Το βράδυ της προηγούμενης Πέμπτης, μια ομάδα καλοβαλμένων νεαρών, αλλά και μεγαλύτερων, είχαν περικυκλώσει, είχαν κάνει ένα ημικύκλιο, ακριβέστερα, γύρω από τον πρώτο κατά σειρά άστεγο και του κράδαιναν μεγάλα σάντουιτς. Ο άστεγος, ένας πενηντάρης μαύρος με γκρίζο μουσάκι, είχε ανασηκωθεί και κοίταζε παραξενεμένος την ομάδα, ώσπου ο επικεφαλής της ομάδας, γύρω στα 50, του είπε στα αγγλικά:

«Είσαι βετζιτέριαν ή τρώς κρέας; Έχουμε και των δύο ειδών σάντουιτς!».

Οι καλοί σαμαρείτες είχαν όλοι από ένα πλαστικοποιημένο πινακίδιο κρεμασμένα στον λαιμό που ανέγραφε, γραμμένο με το χέρι, το όνομά τους στα αγγλικά: Τζων, Ελίζαμπεθ, Μαρία, Τομ κλπ.

-Ποια οργάνωση είσθε; ρώτησε ένας κύριος δίπλα μου στα αγγλικά.

-Δεν είμαστε οργάνωση, είμαστε εθελοντές απάντησε μια ψηλή, λεπτή κυρία με γυαλιά μυωπίας, δεν είδα το όνομά της.

-Από που;

-Απ’ την Ολλανδία.

-Απ’ την Ολλανδία; Τότε να πείτε στην κυβέρνησή σας και στον εξαπατητή Νταϊζελμπλουμ να έχει καλύτερη στάση απέναντι στην Ελλάδα, και να αφήσετε τα σάντουιτς. Εσείς προκαλέσατε πολλά απ’ αυτά τα κακά. 

-Δεν νομίζω. Έχουμε καλή στάση.

-Δεν έχετε καθόλου καλή. Εξ αιτίας σας οι άνθρωποι αυτοί κοιμούνται στους δρόμους και δεν έχουν δουλειά. Δεν θέλουν σάντουιτς και ελεημοσύνη, θέλουν την δουλειά τους, να ζήσουν όπως εσείς κι εγώ.

-Δεν νομίζω, τα χρειάζονται τα σάντουιτς. 

«Είσαι βετζιτέριαν ή τρώς κρέας; Έχουμε και των δύο ειδών σάντουιτς!». Ό,τι συνιστά την Δύση, η υποκρισία, η μνησικακία, η θέσει αγένεια, η ψυχική απαιδευσία, η χαιρεκακία για όποιον υποφέρει απ’ τις πράξεις τους, το ιστορικώς εγγενές μίσος τους για το ΄Αλλο, περικλείεται σ’ αυτήν την ερωταπάντηση.

Εκεί καταλήξαμε: σε ευρωπαϊκό φιλανθρωπικό τουρισμό, ύστερα από εφτά χρόνια μνημονίου, τα γράφουν το μπούμπεργκ, το ρόιτερς, οι ευρωπαϊστές τα παραβλέπουν. Ύστερα από την καθημερινή συνεχιζόμενη διαπόμπευσή μας απ’ τις ευρωπαϊκές εφημερίδες και τους ευρωπαίους πολιτικούς και υπαλλήλους της ΕΕ -ένας εξ αυτών, Μαργαρίτης Σχοινάς ονόματι, είναι το πρότυπο του ευρωπαίου κατά την ΕΕ και τους υποστηρικτές της, ο Στουρνάρας το άλλο. Ο κεντρικός τραπεζίτης να δηλώνει ότι με την δραχμή δεν θα ταξιδεύουμε και θα μας συλλαμβάνουν στα σύνορα. Πρόκειται για την θαυμαστή καινούργια γενιών των νεογραικύλων, με γεννήτορα τον Σημίτη και νονούς όλον τον πολιτικό κόσμο της χώρας, που μας οδήγησαν στην καταστροφή

Είμαστε οι άστεγοι της Ευρώπης, Κι αυτοί που στήριξαν τον ναζισμό, τον λευκό χριστιανικό ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό, τις γενοκτονίες σε άλλες ηπείρους ανά τους αιώνες, οι ευαίσθητοι Ευρωπαίοι παριστάνουν τώρα τους «αλληλέγγους» στα θύματα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Έρχονται εδώ φορώντας πινακίδια με τα αλληλέγγυα ονόματά τους, φοράνε μπλουζάκια που γράφουν, «Είμαι Γερμανός, μη με σκοτώσετε», μοιράζουν δραχμές στους δρόμους.

Γι’ αυτό λοιπόν, προ μηνών, πλημμύρισαν το μετρό διαφημίσεις ΜΚΟ που έλεγαν: «Είμαστε όλοι πολίτες» (βετζιτέριαν;) και είχαν ανακαταμένα ελληνικά και μουσουλμανικά ονόματα, όχι δυτικά. Γιατί άραγε, τι εννοούσαν, πού απέβλεπαν;

Σε ένα συνονθύλευμα λαών, ντόπιων και μη, ώστε να μοιράζουν σάντουιτς σε έλληνες και μετανάστες/πρόσφυγες που δεν δέχονται στις χώρες τους, όπως οφείλουν. Η ΜΚΟ ονομάζεται, «Είμαστε όλοι πολίτες». Δεν έχουμε άλλη ιδιότητα, χαρακτηριστικά, δεν έχουμε ιστορία, είμαστε όλοι «πολίτες», δηλαδή υπήκοοι, της ΕΕ, και τέρμα, Η ΜΚΟ, που έκανε και πάρτυ στο Γκάζι, περηφανευόταν ότι είχε προσφέρει υποστήριξη σε 250.000 ανθρώπους στην Ελλάδα. Σε 250 000 «πολίτες» (αυτή είναι η νέα μετακομμουνιστική ονομασία μας στον νέο μεταοργουελιανό ολοκληρωτισμό), ούτε έναν περισσότερο ή λιγώτερο. Την ΜΚΟ χρηματοδοτούν το Λιχνεστάιν (τι καλοί άνθρωποι), η Ισλανδία (κρίμα), η (ένοχη για πολλά) Νορβηγία και –έκπληξη- το ίδρυμα Μποδοσάκη.

Μια άλλη ΜΚΟ λέγεται Ηomeforhope, την στηρίζει και ο ΟΗΕ. Πλημμύρισε κι αυτή πρόσφατα το μετρό με διαφημίσεις που ανέγραφαν διάφορα συνθήματα. Σε διαφημίσεις χαλάνε τα λεφτά των Σόρρος, ή η Στα.συ τα πρόσφερε δωρεάν; Μεταξύ των συνθημάτων και το: «σήμερα λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.»

Λεπτομέρεια: στον Β΄ Π.Π δεν έγινε καμμία μετακίνηση πληθυσμών.

«Είσθε βετζιτέριαν ή τρώτε κρέας; Έχουμε και των δύο ειδών σάντουιτς!» Προσέξτε καλά τι θα απαντήσετε στο μέλλον, όταν σας προσφέρουν σάντουιτς οι καλοί ευρωπαίοι που κλέβουν την δουλειά των ντόπιων αλληλέγγυων και της μαμάς Τερέζας:

Από την Ευρώπη των βετζιτέριαν ξεκίνησαν άλλωστε όλοι οι σύγχρονοι ολοκληρωτισμοί, ξεκινώντας από τους σταυροφόρους και φτάνοντας στον ναζισμό-σταλινισμό.

Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο ήταν όλοι τους βετζιτέριαν και αντικαπνιστές. Λένιν Τρότσκι, Στάλιν το ‘ρίχναν έξω, τι επαναστάτες θα ήταν; Δεν ξέρω για τον Τρότσκι, όταν ζούσε τζάμπα όλα 1929-1933 στην Τουρκία, αν το ‘ριξε στον ναργιλέ για να δει οράματα για την παγκόσμια επανάσταση, υπό την ηγεσία του, βέβαια. Οι πολιτικοί του απόγονοι στην Ελλάδα, μαζί με αντεξιουσιαστές, στηρίζουν απροσχημάτιστα τον τουρκικό και αλβανικό εθνικόφασισμό. Προκαλούν αληθινή θλίψη.

Ευκαιρία, λοιπόν, να κατανοήσουμε μια θεμελιώδη διαφορά μας με την Δύση: Εμείς είμαστε καταστροφικοί απέναντι στον εαυτό μας, αυτοί είναι καταστροφικοί απέναντι σε τρίτους -αποτελεί την υπαρξιακή και ιστορική τους δικαίωση.

Είδατε όμως η ιμπεριαλιστική Ελλάδα; Έκανε βολές με πραγματικά πυρά σε τούρκικα χωρικά ύδατα. Ιοί χολέρες και πανούκλες, φιάλες και μπουκάλες, ξεσηκωθείτε. Ζήτω ο δίκαιος Ακιντζί!

ΥΓ: Γιατί κάποιοι είναι μεγάλοι: Κάναμε πρόπερσι βραδυά για τον Νίκο Κούνδουρο στην Ανοιχτή Τέχνη. Πήγα να πάρω τον Κούνδουρο από το σπίτι του, εκεί όπου είχε πέσει θύμα ληστείας-ξυλοδαρμού με λοστούς, αλλά έριξε κι αυτός. Κατεβήκαμε μαζί την εξωτερική πέτρινη σκάλα, τον κράταγα από το μπράτσο. «Και τα δύο πόδια στο ίδιο σκαλοπάτι, Νίκο, μετά στο επόμενο». «Α, μπράβο Αλέξανδρε, βολικά είναι έτσι». Πηγαίνοντας για το Σύνταγμα, του λέω: «Νίκο σ’ ευχαριστώ πολύ που έρχεσαι» «Εσύ λες σε μένα ευχαριστώ; Εγώ πρέπει να σου πω ευχαριστώ, Αλέξανδρε, που κάνεις βραδυά για το έργο μου».

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο φίλος «Λούκι», ο Γιάννης Κουνέλλης, ο Δημήτρης Μυταράς, ο Γιάννης Βαλαβανίδης, πλούτισαν τον ελληνικό πολιτισμό και τον παγκόσμιο, ο Κουνέλλης, γι ‘ αυτό εκτέθηκε στο καπιτώλιο. Μένει και θα μένει το έργο τους.

Tου ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΣΩΝΙΤΗ, Συγγραφέα, συντονιστή της σχολής σεμιναρίων: «Ανοιχτή Τέχνη»: νέα σελίδα:www.anoixti–texni.gr νέο ι-μέιλ:info@anoixti–texni.gr,

ΠΗΓΗ: presspublica  μέσω protagorasnews