Obama: Το Νόμπελ Ειρήνης και η περίπτωση του Brandon Bryant

Σύνταξη, διαμόρφωση και μετάφραση ο Γιώργος του Κλικ

Ήταν η πρώτη ημέρα υπηρεσίας του Brandon Bryant, λίγες εβδομάδες μετά τα 21α γενέθλια του. Καθόταν στην αναπαυτική πολυθρόνα του, δίπλα σε έναν συνάδελφο του, μέσα σε ένα σκοτεινό, χωρίς παράθυρα τολ στην αεροπορική βάση Nellis έξω από το Las Vegas , ένα  μεγάλο συγκρότημα αεροδιαδρόμων και υπόστεγων συντήρησης του οποίου ο Σταθμός Επίγειου Ελέγχου (GCS), ο χώρος εργασίας του Bryant, αποτελούσε το νευραλγικό κέντρο. Το GCS ήλεγχε τα drones Predator που πετούσαν στους ουρανούς πάνω από το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Οι χειριστές κρατούσαν τον σταθμό σκοτεινό έτσι ώστε να μπορούν να εστιάζουν στις οθόνες και στα χειριστήρια με τα οποία κατηύθυναν τα Predators MQ-1B που πετούσαν σε ύψος 2 μιλίων πάνω από την ύπαιθρο του Αφγανιστάν. Ο ρόλος του Bryant ήταν εκείνος του “αισθητήρα” ενώ ο συνάδελφος του, δίπλα, ήταν ο “πιλότος”. Ο “πιλότος” κανόνιζε τις παραμέτρους πτήσης του drone ενώ ο “αισθητήρας”, ο Bryant, ήταν τα μάτια του Predator, εστιάζοντας στον στόχο τις κάμερες του  drone και στοχεύοντας με τα λέιζερ. Όταν έφτανε η ώρα της δράσης η δουλειά μοιραζόταν: ο πιλότος πατούσε το κουμπί που εκτόξευε τον Hellfire, ενώ ο Bryant ήταν υπεύθυνος για την “τελική καθοδήγηση” του πυραύλου οδηγώντας την κεφαλή των υψηλής ισχύος εκρηκτικών στον στόχο. Κατά τα άλλα, οι δυο άντρες ενεργούσαν λες και βρίσκονταν μέσα σε αεροπλάνο σε αποστολή, ακόμα και οι στολές τους ήταν ίδιο χρώμα με αυτές των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας.

Μέσα στο σκοτάδι, από το Κέντρο Ελέγχου στην έρημο της Νεβάδα, ο Bryant παρακολουθούσε τους 3 άντρες που κατηφόριζαν ένα χωματόδρομο στο Αφγανιστάν. Μέσα στο τολ η θερμοκρασία κρατιόταν χαμηλά, στους 20 βαθμούς, ενώ ο μόνος φωτισμός ήταν αυτός που δημιουργούσαν οι οθόνες. Ο αέρας μύριζε δυσάρεστα, ένα κράμα αποξηραμένου ιδρώτα και τσιγαρίλας. Στην κονσόλα του έβλεπε το χειμωνιάτικο τοπίο της επαρχίας Kunar του ανατολικού Αφγανιστάν, ένα συνδυασμό καφέ και γκρι χρωμάτων, καλαμιές, και σκούρα δάση που σκαρφαλώνουν τους βραχώδης λόφους της οροσειράς Hindu Kush. Ζουμάρισε την κάμερα στους ύποπτους αντάρτες που φορούσαν τα παραδοσιακά shalwar kameez, μακριές πουκαμίσες και φαρδιά παντελόνια. Δεν ήξερε τίποτε άλλο γι' αυτούς: ούτε τα ονόματα, ούτε τις σκέψεις, ούτε τις χιλιάδες καθημερινότητες και κρυφές λεπτομέρειες της ζωής τους.

Του είχαν πει ότι κουβαλούσαν όπλα στους ώμους, αλλά αυτό που καταλάβαινε ο ίδιος ήταν ότι επρόκειτο για τις συνηθισμένες γκλίτσες ενός βοσκού. Εντούτοις, η εντολή από κάπου “ψηλά”, μια μυστηριώδη ιεραρχική κλίμακα που κατέληγε κατευθείαν στα ακουστικά του, ήταν ξεκάθαρη: επιβεβαίωση – όπλα. Γύρισε από το ορατό φάσμα – το θολό γκρι-καφέ της “τηλεόρασης” – στο υπέρυθρο του έντονου κοντράστ, και τα λευκά σημάδια θερμότητας των ανταρτών ξεχώρισαν αμέσως από το σκοτεινό μαύρο του ψυχρού εδάφους σαν φαντάσματα. Ένας παρατηρητής ασφαλείας έσκυψε από πάνω του για να βεβαιωθεί ότι η “απελευθέρωση των όπλων” θα γινόταν σύμφωνα με το εγχειρίδιο. Ακολούθησε μια μακρά προφορική λίστα επιβεβαίωσης διαδικασιών και το λέιζερ στόχευσης κλείδωσε στους 2 άντρες που βάδιζαν μπροστά. Μια αντίστροφη μέτρηση – τρία… δύο… ένα – και μετά η στερεότυπη φράση “πύραυλος απελευθερώθηκε”. Δώδεκα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά ένας πύραυλος Hellfire ζωντάνεψε, απελευθερώθηκε από το στήριγμα του και μέσα σε δευτερόλεπτα απέκτησε υπερηχητική ταχύτητα.

Επικρατούσε σιγή στον σκοτεινό και κρύο θάλαμο μέσα στην έρημο, εκτός από το χαμηλό βουητό των μηχανημάτων. Ο Bryant κράτησε το λέιζερ στόχευσης πάνω στους δυο προπορευόμενους άντρες και αφοσιώθηκε επίμονα και προσεκτικά ώστε κάθε κουκκίδα να ξεχωρίζει καθαρά μέσα στην εικόνα που συνέθετε. Ο χρόνος έγινε σχεδόν εύπλαστος, τα δευτερόλεπτα “μάκρυναν” και “μεγάλωσαν” μέσα σε μια ηλεκτρονική διάσταση αναμονής. Καθώς κοιτούσε τους άντρες να περπατάνε, είδε ότι αυτός που είχε μείνει πίσω φάνηκε να ακούει κάτι και άρχισε να τρέχει για να φτάσει τους άλλους δυο. Μετά, μια λάμψη και μια σιγή σαν φωτογραφικό φλας, και η οθόνη γέμισε σαν από λευκή φλόγα.

Ο υποσμηνίας Brandon Bryant (1) κοίταξε την εικόνα που παρουσιαζόταν ωμά στο καυτό-λευκό των υπέρυθρων. Το θυμάται ακόμα, χρόνια αργότερα, και του έχει καρφωθεί στον νου σαν αρνητικό φωτογραφίας: “Οι καπνοί σκορπίζουν, και υπάρχουν κομμάτια από τους δυο τύπους γύρω από τον κρατήρα. Και ύστερα είναι ο άλλος εκεί πέρα, και του λείπει το δεξί πόδι πάνω από το γόνατο. Το κρατάει και στριφογυρίζει στο έδαφος, και το αίμα αναβλύζει από το πόδι του και χύνεται στο χώμα και είναι ζεστό. Το αίμα του είναι ζεστό. Μόλις όμως χτυπάει το έδαφος, αρχίζει να κρυώνει. Η λιμνούλα κρυώνει γρήγορα. Του πήρε ώρα να πεθάνει. Καθόμουν και τον κοιτούσα. Τον κοιτούσα που γινόταν το ίδιο χρώμα με το έδαφος πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος”.

***

Το παρακάτω είναι απόσπασμα από ρεπορτάζ των New York Times με τίτλο “Η μυστική λίστα θανάτων, μια δοκιμασία των αρχών και της βούλησης του Ομπάμα”.

Περίπου κάθε βδομάδα πάνω από 100 μέλη του συστήματος εθνικής ασφάλειας της κυβέρνησης συγκεντρώνονται μέσω ασφαλούς τηλεδιάσκεψης για να μελετήσουν τις βιογραφίες υπόπτων τρομοκρατίας και να προτείνουν στον πρόεδρο ποιοι θα είναι οι επόμενοι που θα πρέπει να πεθάνουν.

Οι υποψηφιότητες πηγαίνουν στον Λευκό Οίκο, όπου μετά από δική του επιμονή και με την αρωγή του Κου Brennan (Διευθυντής CIA, σύμβουλος προέδρου), ο Κος Obama πρέπει να εγκρίνει κάθε όνομα, από Υεμένη και Σομαλία μέχρι την περίπλοκη και ριψοκίνδυνη περίπτωση του Πακιστάν.

“Αντιλαμβάνεται ότι αυτό δεν είναι επιστήμη αλλά κρίσεις που απορρέουν από ανθρώπους των μυστικών υπηρεσιών” λέει ο Κος Daley, πρώην επικεφαλής του πολιτικού γραφείου. “Ο πρόεδρος αποδέχεται σαν γεγονός ότι ένας ορισμένος αριθμός λανθασμένων ενεργειών θα συμβούν, και αυτό, για τον ίδιο, επιβάλλει μια συνετή διαδικασία”.

Στην ερώτηση τι τον εξέπληξε περισσότερο με τον Κο Ομπάμα, ο Κος Donilon, σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, απάντησε αμέσως: “Είναι ένας πρόεδρος ιδιαίτερα εξοικειωμένος με την χρήση βίας εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών”.

***

Η δολοφονία θεσμοθετημένη μετά βαΐων και κλάδων στο όνομα τόσο της “βούλησης” όσο και της “ηθικής” μια και, όπως αναφέρεται συχνά στο πιο πάνω δημοσίευμα των NYT, οι τελικοί κριτές περί ζωής και θανάτου για χιλιάδες ανθρώπους, ο Ομπάμα και ο Brennan, είναι πρωταθλητές ηθικής ακεραιότητας.

Περιττό να προσθέσουμε “και υποκρισίας”.

Αυτή λοιπόν ήταν η κατάληξη του διαβόητου “Yes, we can!” - “Ναι, μπορούμε!”: 8 χρόνια διαρκούς πολέμου ανά την υφήλιο, σφαγής αμάχων, μαζικών καταστροφών, εκτοπισμών, και ανελέητων βομβαρδισμών.

Μόνο το 2016 οι ΗΠΑ έριξαν,

12.192 βόμβες στην Συρία

12.095 στο Ιράκ

1.337 στο Αφγανιστάν

496 στη Λιβύη

34 στην Υεμένη

14 στην Σομαλία

3 στο Πακιστάν

για ένα σύνολο 26.171 βομβών, δηλαδή 3.027 περισσότερες από το 2015.

Φαίνεται ότι το “Yes, we can” ο Ομπάμα το έλεγε απευθυνόμενος στο αμερικανικό βιομηχανικό και στρατιωτικό σύμπλεγμα.

Ο πρώην γερουσιαστής και μεγάλου κύρους πολιτικός των ΗΠΑ Ron Paul, σχολίασε ως εξής την 8χρονη θητεία Ομπάμα:

“Ο Μπαράκ Ομπάμα ξεκίνησε την προεδρία του με ένα βραβείο Νόμπελ Ειρήνης και την τελειώνει με το Παράσημο Διακεκριμένης Δημόσιας Υπηρεσίας που του απονεμήθηκε από το Πεντάγωνο. Ακούγεται σωστά για έναν πρόεδρο που βομβάρδισε 7 χώρες και που έγινε ο πρώτος στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών που ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση κάθε μέρα κατά την οχτάχρονη διάρκεια της διακυβέρνησης του”.

Δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο σ' αυτή την δήλωση, εκτός από την ευχή οι επόμενες 10 μέρες μέχρι την 20η Ιανουαρίου να κυλήσουν χωρίς άλλες προσπάθειες αποσταθεροποίησης εντός ΗΠΑ και προκλήσεις για την παγκόσμια ασφάλεια, προκλήσεις που ο απερχόμενος πρόεδρος, μαζί με τις ξεπουλημένες στα νεοφιλελεύθερα σχέδια ηγεσίες της ΕΕ, δείχνουν να επιδιώκουν με παράφρονα μονομανία.

(1) Την άνοιξη του 2011 ο Brandon Bryant παραιτήθηκε από την υπηρεσία αρνούμενος ένα πριμ 109.000 δολαρίων προκειμένου να συνεχίσει “να πετάει”. Το “δίπλωμα” του, όπως ο ίδιος το ονομάζει, ήταν μια έγγραφη σύνοψη των αποστολών στις οποίες είχε, με τον ένα ή άλλο τρόπο, συμμετάσχει, ένας “κατάλογος επιτυχιών”. Δεν είχε τραβήξει την σκανδάλη για όλες αυτές τις “επιτυχίες” αλλά τις είχε καταστήσει δυνατές έχοντας λάβει μέρος στις “πτήσεις”. “Ο τελικός αριθμός”, δηλώνει “μου έφερε ανακατωσούρα στο στομάχι”:

Συνολικός αριθμός εχθρών που έπεσαν 1.626

Από τότε, ο Bryant, που πάσχει από Σύνδρομο Μετατραυματικού Στρες, έχει εξελιχθεί σε whistleblower για τα drones, έχοντας καταθέσει τόσο σε αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ όσο και στο γερμανικό κοινοβούλιο από το οποίο έχει τιμηθεί με το Whistleblower Prize.

Έχει συμμετάσχει σε ντοκυμαντέρ καταγγελίας της χρήσης των drones και δηλώνει ότι εξαιτίας της συμπεριφοράς του αυτής, τώρα έχει γίνει πλέον στόχος ο ίδιος.

ΥΓ. Κάθε πύραυλος Hellfire που χρησιμοποιείται σ' αυτές τις δολοφονικές επιθέσεις κοστίζει 95.000 δολάρια.

 

Πηγές:

1)  Confessions of a Drone Warrior

2) Secret ‘Kill List’ Proves a Test of Obama’s Principles and Will

3) Ron Paul Sums Up Nobel-Peace-Prize-Winning President Obama In One Short Sentence