Μοναδική βιώσιμη λύση για το Κυπριακό, είναι η αυτοδιάθεση του Κυπριακού λαού στο σύνολό του.

Όλα όσα διαδραματίζονται αυτή την περίοδο στη Γενεύη, δεν συνιστούν θετική εξέλιξη για την υπόθεση του Κυπριακού, και αυτό για τους εξής λόγους:

· Δεν ακυρώνουν κανένα από τα αποικιοκρατικού χαρακτήρα δεδομένα που προϋπήρχαν της Τουρκικής εισβολής και της κατοχής στο νησί.

· Δεν καταγγέλλουν, ούτε ακυρώνουν τα απαράδεκτα νέα τετελεσμένα που έχτισε επιμελώς εδώ και 43 χρόνια ο Τουρκικός στρατός κατοχής, και εν τέλει επέβαλε με την προκλητική ανοχή των «φίλων και συμμάχων» της Ελλάδας και της Κύπρου.

· Δεν επιβάλλουν με τρόπο καθαρό και αδιαπραγμάτευτο την απαρέγκλιτη εφαρμογή της διεθνούς νομιμότητας σε ένα κράτος κυρίαρχο, μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ.

· Δεν αποκαθιστούν τα διεθνή κεκτημένα, και το αυτονόητο δικαίωμα ενός κράτους σε μια ταυτότητα, μία διεθνή προσωπικότητα, μια ενιαία, αυτοτελή, ακηδεμόνευτη και αδιασάλευτη εθνική κυριαρχία, πλήρως απαλλαγμένη από ξένη εποπτεία και φυσικά χωρίς την παρουσία παράνομης κατοχικής διοίκησης και κατοχικών στρατευμάτων.

Αντιθέτως, με όλα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή σε μια επί της ουσίας παράνομη διαδικασία -και μάλιστα με την προκλητική παρουσία εκπροσώπων διεθνών οργανισμών- οι παράμετροι που συνθέτουν το Κυπριακό πρόβλημα οδηγούνται σε περαιτέρω επιδείνωση και επικίνδυνη εμπλοκή, αφού:

· Αποδιεθνοποιείται η φυσιογνωμία του και μετατρέπεται από διεθνές σε διμερές πρόβλημα, με το καθεστώς των εγγυήσεων να εμφανίζεται ως de jure αναβαθμισμένο.

· Νομιμοποιούνται τα κατοχικά τετελεσμένα και αναγορεύονται σε στοιχεία που παρανόμως ενσωματώνονται ως συνιστώσες στη δρομολογούμενη «λύση» του.

· Οι κατοχικές δυνάμεις του «Αττίλα» όχι μόνο αθωώνονται για το δολοφονικό τους παρελθόν και τις αγριότητες που διέπραξαν στο νησί, αλλά αναγορεύονται με τρόπο προκλητικό σε ισότιμους συνομιλητές και συνδιαχειριστές της «λύσης».

· Διευρύνονται οι παράμετροι που εμπλέκονται στο θέατρο των εντάσεων στην «μετά την λύση εποχή», μέσα και από τη νομιμοποίηση της διευρυμένης τουρκικής διεκδικητικής ατζέντας που αγκαλιάζει πλέον ολόκληρο το Αιγαίο και όχι μόνο.

Η προφανής συνέπεια αυτής της εξέλιξης, μέσα από μια επικίνδυνη αλληλουχία τετελεσμένων, είναι η διάρρηξη της ενιαίας εθνικής στάσης απέναντι στην Τουρκία και, εν τέλει, η γενικευμένη αποκαθήλωση του συνόλου των εθνικών προτεραιοτήτων στη διαχείριση των ελληνοτουρκικών, με τη δραματική αναβάθμιση και διεύρυνση των τουρκικών επεκτατικών αξιώσεων.

Αυτό που επιχειρείται να διευθετηθεί αυτή τη στιγμή, δεν είναι η επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Αυτό που δρομολογείται με τρόπο ύπουλο, παράνομο, και προκλητικό, είναι η θυσία της Κύπρου και η χρησιμοποίησή της ως εργαλείο για τη γενικότερη διευθέτηση ευρύτερων γεωπολιτικών εκκρεμοτήτων, που σχετίζονται με τα ζητήματα της ασφάλειας και του ενεργειακού χάρτη της περιοχής.

Η Διάσκεψη της Γενεύης, με τα χαρακτηριστικά που προσλαμβάνει και με προφανή την επιδίωξη να οδηγηθεί σε αποφάσεις που καταλύουν την Συνταγματική τάξη σε μια εθνικά κυρίαρχη χώρα, δεν είναι μόνο πρωτοφανής, αλλά είναι πρωτίστως μια τυπικά και ουσιαστικά παράνομη από κάθε άποψη διαδικασία. Η συμμετοχή των κυβερνήσεων τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας σε αυτήν, συνιστά μια άκρως προσβλητική και ιδιαιτέρως προκλητική όσο και ανεπίτρεπτη στάση και πρακτική, που καταλύει τη συνταγματική τάξη ενός εθνικά κυρίαρχου κράτους, παραβιάζοντας όχι μονάχα τα άρθρα 183 και 184 του Κυπριακού Συντάγματος, αλλά και την καρδιά των συνθηκών που διέπουν τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ.

Το ΕΠΑΜ, σε πρόσφατη ΔΗΛΩΣΗ του που επιδόθηκε στις 4 Ιανουαρίου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στα ελληνικά πολιτικά κόμματα, στον πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον Γ.Γ. του ΟΗΕ προειδοποιεί για τα συντελούμενα, καταδεικνύει την παρανομία, απαριθμεί τη συστηματική παραβίαση των διεθνών συνθηκών και τοποθετεί τους πάντες ενώπιον των ιστορικών ευθυνών τους.

Το Κυπριακό επομένως – όπως έγκαιρα είχαμε προειδοποιήσει - οδεύει αναφανδόν στη λύση της … «μη επίλυσης» μέσα από τον πλήρη εκτουρκισμό της φυσιογνωμίας της όποιας λύσης δρομολογηθεί. Και την ίδια στιγμή, η εμπλοκή τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου σε μια ευρύτερη γεωπολιτική ατζέντα τουρκικής έμπνευσης ενδιαφέροντος και κοπής, καθίσταται εν πολλοίς αναπόδραστη, και προσλαμβάνει χαρακτηριστικά εθνικής τραγωδίας. Όσο για την Κυπριακή Δημοκρατία, αυτή εκχωρείται ως λάφυρο και υπό διαρκή αιχμαλωσία στην τουρκική εξωτερική πολιτική.

Μπροστά σε αυτή την καινούργια και άκρως επικίνδυνη εξέλιξη που εμπλέκει, τόσο την Ελλάδα όσο και την Κύπρο, σε πρωτοφανείς τυχοδιωκτικούς και απρόβλεπτους κλυδωνισμούς, το Ε.ΠΑ.Μ συναισθανόμενο το μέγεθος της εθνικής του ευθύνης:

α) Καταγγέλλει στον Ελληνικό λαό τα επικίνδυνα παιχνίδια, που χορογραφούνται σε σκοτεινούς διαδρόμους, πίσω από την πλάτη του και με την προσχηματική «αιγίδα» των διεθνών οργανισμών, που παραβιάζουν συνειδητά τις ίδιες τους τις αποφάσεις.

β) Καταγγέλλει το ύποπτο και πολλαπλά επικίνδυνο, όσο και βεβιασμένο της αποδοχής του πανηγυρικά τελεσφόρου χαρακτήρα των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη και μάλιστα σε μια στιγμή που οι εμβόλιμες απαιτήσεις που θέτει διαρκώς η Άγκυρα μέσω Άκιντζι, κλιμακώνονται και παραμερίζουν έτσι το μοναδικά αποδεκτό πλαίσιο, που είναι η κατάργηση των εγγυήσεων, η πλήρης, οριστική και άνευ όρων αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων από το νησί και η απόλυτη διασφάλιση έναντι πάντων του αναφαίρετου δικαιώματος του Κυπριακού λαού στην εθνική του αυτοδιάθεση.

γ) Προειδοποιεί για το ψευδές όσο και ανυπόστατο των «αισιόδοξων» προσεγγίσεων που αφορούν στον περιορισμό της συνολικής δύναμης και στον ορισμό δήθεν τακτής ημερομηνίας για την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από το νησί μετά την υπογραφή της συμφωνίας «λύσης». Τα προαπαιτούμενα ως αυτονόητα για την όποια λύση, όταν καθίστανται παρελκόμενα με την ελπίδα να δρομολογηθούν μετά από αυτήν, τότε αυτό που έχουμε απέναντί μας, δεν συνιστά λύση αλλά μια ακόμη πιο επονείδιστη επιπλοκή.

Και προτείνει:

α) Την άμεση αποχώρηση της Ελληνικής και της Κυπριακής κυβέρνησης από αυτή την παράνομη διαδικασία, που επιχειρεί να νομιμοποιήσει το σύνολο του κατοχικού κεκτημένου που επέβαλε η τουρκική εισβολή στο νησί, ενώ την ίδια στιγμή καταλύει τη Συνταγματική Τάξη και την ίδια την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

β) Το πάγωμα κάθε περαιτέρω συζήτησης αν δεν αποσυρθεί οριστικά η επιθετική ατζέντα της Τουρκίας κι αν δεν διασφαλιστεί πως αποκλειστικά θέματα σε όποια περαιτέρω συζήτηση, θα είναι:

· Η κατάργηση του αποικιοκρατικού καθεστώτος των εγγυήσεων.

· Η πλήρης και οριστική αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από το νησί.

· Η διασφάλιση και η περαιτέρω θωράκιση της Συνταγματικής, κρατικής και πολιτειακής υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

γ) Την απόρριψη κάθε σκέψης για διμερή συνάντηση σε επίπεδο κορυφής Ελλάδας – Τουρκίας και υπό την αιγίδα κανενός διεθνούς οργανισμού, διότι μια τέτοια εξέλιξη αφενός αποδιεθνοποιεί το Κυπριακό και αφετέρου παγιδεύει τη χώρα στην Τουρκική ατζέντα διεκδικήσεων και του συνολικότερου αναθεωρητισμού που επιδιώκει στην ευρύτερη περιοχή.

Με την ευκαιρία αυτών των εξελίξεων, το ΕΠΑΜ αποσαφηνίζει γι ακόμη μία φορά πως η εθνική μας επιβίωση βασίζεται σε τρείς βασικούς πυλώνες: Άμυνα, Οικονομία, Ενεργειακό. Όσο επιτρέπουμε στις ξένες δυνάμεις να ελέγχουν αυτούς τους πυλώνες, τόσο αποδυναμώνεται κάθε δυνατότητα αντίστασής μας στην ομοσπονδιακή «λύση», που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρών στην ευρύτερη περιοχή. Όσο επιτρέπουμε σε αποδυναμωμένες κυβερνήσεις (σε Ελλάδα και Κύπρο) να μας γονατίζουν οικονομικά, κατ’ απαίτηση και εξυπηρέτηση των «δανειστών» μας, τότε κάθε δυνατότητα αντίστασης είναι καταδικασμένη να εκλείψει. Όποια μορφή ομοσπονδίας κι αν επιβληθεί, σε διάστημα λιγότερο της μιας γενεάς η Κύπρος θα αφομοιωθεί από την Τουρκία, όπως ακριβώς έγινε και με τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας.

Το ΕΠΑΜ από την αρχή των μνημονίων διακηρύσσει πως η Αντίσταση στην Τρόικα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, εκτός όλων των άλλων, κυρίως για την εθνική μας επιβίωση. Όσο επιτρέπουμε στους ξένους τοκογλύφους και στους ντόπιους υποτακτικούς τους να ξεχερσώνουν οικονομικά τη χώρα μας, τόσο οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στον προδιαγεγραμμένο εθνικό όλεθρο, και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Όσο παραμένουμε απαθείς στα δρομολογούμενα σενάρια «σκοτεινών γραφείων», τόσο σιμώνει η ώρα που θα θρηνούμε κι άλλες «χαμένες πατρίδες» στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στη Θράκη.

Για το Ε.ΠΑ.Μ, η μόνη λύση που μπορεί να νοηθεί ως αποδεκτή, είναι η λύση που απεμπλέκει την Ελλάδα οριστικά και αμετάκλητα από τη γεωπολιτική ατζέντα της αναθεωρητικής Τουρκίας και, βεβαίως, δρομολογεί λύση για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, εθνικά κυρίαρχη και μακριά από λογικές που συντηρούν μέσω της ρητορικής των «συνιστωσών πολιτειών», τη δυναμική της οριστικής της διχοτόμησης. Αυτός εξάλλου είναι και ο ορισμός της δημοκρατίας.

Η δημοκρατία δεν ανέχεται ζώνες και καντόνια, ούτε ειδικά δικαιώματα σε κατηγορίες «υπηκόων». Και, κυρίως, είναι το πολίτευμα εκείνο όπου ο λαός αποφασίζει κατά πλειοψηφία. Το κυριότερο όμως, δεν αυτοχειριάζεται υπαγόμενη σε υπερκρατικά-ομοσπονδιακά εκτρώματα. Μη ξεχνάμε ότι η Κύπρος εντάχθηκε ως «οικονομικός παράδεισος» στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη και σήμερα απειλείται ευθέως με εδαφικό διαμελισμό.

Το ΕΠΑΜ διακηρύσσει σε όλους τους τόνους, πως δεν αποδέχεται καμία άλλη λύση, πλην του ενιαίου και αδιαίρετου κράτους για την Κύπρο μας. Χωρίς καντόνια, χωρίς «εθνοτικές» κοινότητες και «συνιστώσες πολιτείες» και, κυρίως, χωρίς εγγυήτριες δυνάμεις (δηλαδή προστάτιδες χώρες), που καθιστούν την Κύπρο μας προτεκτοράτο.

Προϋποτίθεται βεβαίως η άμεση αποχώρηση στρατιωτικών βάσεων και ξένων στρατευμάτων από το Νησί, καθώς επίσης και όλων των εποίκων, ώστε ο ίδιος ο κυπριακός λαός, στο σύνολό του, να αποφασίσει ακηδεμόνευτος για το παρόν και το μέλλον του. Και βασική προϋπόθεση άσκησης κυριαρχίας από έναν λαό, είναι η διασφάλιση και ο σεβασμός του δικαιώματός του στην αυτοδιάθεση, το οποίο η Ελληνική πολιτεία οφείλει ΚΑΙ να στηρίζει, ΚΑΙ να αποδεχτεί με όποια θέση και σε όποιο χρόνο κι αν εκδηλώνεται η κυρίαρχη επιλογή της έκφρασής του.

Τα όσα τραγικά συντελέστηκαν τις προηγούμενες ημέρες στη Γενεύη… Η εξ ίσου τραγική τους κατάληξη που συνοδεύτηκε με την περαιτέρω κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων και απειλών… Και κυρίως η πρωτοφανής όσο και απαράδεκτη παραπομπή του όλου ζητήματος σε επιτροπή τεχνοκρατών από τις 18 του Ιανουαρίου, επιβεβαιώνει απόλυτα τις δραματικές προειδοποιήσεις του ΕΠΑΜ για όσα επικίνδυνα εξυφαίνονται.

Κυρίως όμως καταδεικνύει την ανάγκη της άμεσης ανακοπής των δρομολογημένων… Της άμεσης καταγγελίας στους διεθνείς οργανισμούς, του συνόλου των παράνομων διαδικασιών που προηγήθηκαν… Και την συνολική επανατοποθέτηση του ζητήματος στη βάση των κανόνων του διεθνούς δικαίου και μόνον.

Το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, είναι αναφαίρετο, και ως τέτοιο δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε καμία παράνομη διαδικασία και φυσικά σε καμία επιτροπή τεχνοκρατών.