Εξομολογήσεις (Le confessioni)

Το ανέκδοτο ενός τραπεζίτη:

Ένας μεγάλος και πολύ πλούσιος τραπεζίτης πρόκειται να κάνει μεταμόσχευση καρδιάς. 

Ο γιατρός του προτείνει την καρδιά ενός 5χρονου παιδιού. 

O τραπεζίτης δεν θέλει γιατί είναι πολύ μικρό. 

Ο γιατρός του προτείνει την καρδιά ενός 40χρονου κερδοσκόπου, κατόχου hedge fund. 

Ο τραπεζίτης δεν θέλει, γιατί αυτός ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΡΔΙΑ!

Ύστερα ο γιατρός του προτείνει διστακτικά την καρδιά ενός 70χρονου τραπεζίτη. 

Ο τραπεζίτης δέχεται. Ο γιατρός απορεί. Ο τραπεζίτης του λέει: μην ανησυχείτε γιατρέ, αυτή θα πάρω, διότι δεν έχει δουλέψει ποτέ!

Τελικά έχει καρδιά ένας τραπεζίτης; Μπορεί να νιώθει τύψεις κάποιος που διαφεντεύει το διεθνές νομισματικό ταμείο και ασκεί τεράστια επιρροή σε όλο τον κόσμο; ή μήπως τελικά είναι πάντα ένα ρεμάλι, ένας αχρείος και σαν αχρείος πεθαίνει; 

Στην ταινία εξομολογήσεις παρακολουθούμε την επικείμενη σύνοδο G8 και του επικεφαλής του ΔΝΤ, κεκλεισμένων των θυρών, στο θέρετρο Heiligendamm στη Γερμανία. Ας σημειωθεί ότι η τοποθεσία υπάρχει, είναι στη Βόρεια Γερμανία, στο Μεκλεμβούργο, αλλά έχει έντονο συμβολισμό, καθώς το όνομα σημαίνει ιερό (άγιο) φράγμα. Καθόλου τυχαίο επίσης, το ότι η κρίσιμη σύνοδος λαμβάνει χώρα στη Γερμανία. Ο επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντανιέλ Ροσέ (θυμίζει λίγο Τρισέ) έχει ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, το οποίο έχει προτείνει προς επικύρωση στους ηγέτες των G8. Είναι όμως στα αλήθεια ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση ή μήπως είναι κάποιο σχέδιο που θα κινητοποιήσει την αγορά, αλλά θα εξαθλιώσει εκατομμύρια απλούς ανθρώπους;

Ο Ροσέ, εκτός από τους ηγέτες έχει προσκαλέσει επίσης μια διάσημη και πολύ πλούσια συγγραφέα, έναν διάσημο και πλούσιο επικεφαλής πολλών ΜΚΟ και έναν αινιγματικό μοναχό, τον Ρομπέρτο Σαλούς, του τάγματος των Καρθουσιανών (Certosini), ένα τάγμα πολύ ερμητικό και μοναχικό, το οποίο έχει ελάχιστους μοναχούς πια. Ο Σαλούς (του οποίου το όνομα στα λατινικά σημαίνει λύτρωση) είναι ένας πράος, μειλίχιος άνθρωπος, ο οποίος εκτός από μοναχός, γράφει και βιβλία. Χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος, ο Ροσέ (αλλά όπως αποδεικνύεται και πολλοί άλλοι στη σύνοδο) διαβάζουν τα βιβλία του.

Η σύνοδος διοργανώνεται μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Μετά την άφιξη όλων στο ξενοδοχείο το βράδυ παρατίθεται επίσημο δείπνο. Επικρατεί μια χαλαρή ατμόσφαιρα, όπου ο "cool" τύπος των ΜΚΟ, Βίντσλ παίρνει την κιθάρα του, τραγουδούν και όλα μοιάζουν όμορφα και αγγελικά πλασμένα.Τον Βιντσλ με τις πολλές ΜΚΟ και το "ανθρωπιστικό ενδιαφέρον", αλλά και την συγγραφέα Κλερ Σεθ, έχουν καλέσει στη σύνοδο για να προσδώσουν σε αυτή το απαραίτητο "όμορφο περιτύλιγμα", ένα άρωμα ανθρωπιάς, στάχτη στα μάτια δηλαδή. Θα ήταν σα να καλούσαν ας πούμε τον Ρ. Μπράνσον και τη Ρόουλινγκ, πρόσωπα τα οποία θα τραβήξουν το ενδιαφέρον του κοινού, ώστε να ξεχάσει τις πραγματικές, κρίσιμες συμφωνίες που γίνονται, σχεδόν με όρους μαφίας. 

Παραμένει ωστόσο ερωτηματικό η πρόσκληση στον μοναχό. Ο Ροσέ, αργά τη νύχτα τον καλεί στο δωμάτιό του. Ο λόγος; Θέλει να τον εξομολογήσει! Το περιεχόμενο της εξομολόγησης είναι βεβαίως απόρηττο, όμως ευτυχώς εμείς οι θεατές έχουμε την ευκαιρία να το μάθουμε, σιγά σιγά, με την εξέλιξη της ταινίας. Πολύ έξυπνο σκηνοθετικά αυτό. Η ταινία προχωρά και μόνο στο τέλος της μαθαίνουμε πλήρως τι είπαν μεταξύ τους ο τραπεζίτης και ο μοναχός. 

Άραγε νιώθουν και οι τραπεζίτες τύψεις; Θα είναι ειλικρινής η εξομολόγηση ή θα έχει αστερίσκους; θα υπάρξει μεταμέλεια και συγχώρεση; 

Την άλλη μέρα το πρωί, ο Ροσέ βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιό του, σκεπασμένος με μια σακούλα που του έκοψε την ανάσα. Φόνος ή αυτοκτονία; Μόνο ο μοναχός ξέρει την αλήθεια, τον οποίο μάλιστα κατηγορούν ως ύποπτο για τον φόνο. Τους ηγέτες των G8 λούζει κρύος ιδρώτας...Τι είναι προτιμότερο για τις αγορές; ο φόνος ή η αυτοκτονία;

Η εξομολόγηση του τραπεζίτη Ροσέ δεν είναι η μόνη, καθώς και άλλοι, ηθελημένα ή όχι εξομολογούνται στον μοναχό, μεταξύ των οποίων και ο Ιταλός πρωθυπουργός, που αρχικά δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο, και δεν δείχνει να έχει μεταφυσικές αγωνίες. Με τον έναν ή άλλο τρόπο αποκαλύπτονται σταδιακά οι λυκοσυμμαχίες εντός του γκρουπ των ισχυρών, αλλά και οι εσωτερικές συγκρούσεις των ηγετών του κόσμου, καθώς και οι ανθρώπινες αδυναμίες τους. Όλοι πιέζουν τον μοναχό να τους αποκαλύψει τι γνωρίζει, και να χειριστούν την κατάσταση αναλόγως. Πέρα από την εξομολόγηση υπάρχει και μια μυστηριώδης εξίσωση, την οποία ο Ροσέ γράφει στην αρχή της ταινίας. Ο μοναχός πριν πάρει το χρίσμα ήταν μαθηματικός. Τι σημαίνει άραγε η εξίσωση; Ποιο νόημα έχει για τις αγορές, αλλά και τις κοινωνίες; Η συνέχεια επί της οθόνης.

Η ταινία στηρίζεται στο έξυπνο και ευρηματικό σενάριο του Ρομπέρτο Αντό, ο οποίος κάνει και την αριστοτεχνική σκηνοθεσία. Οι ατάκες έχουν τόσο μεστό νόημα, που αν ήταν σε βιβλίο θα τις υπογραμμίζαμε με μαρκαδόρο. Το ίδιο το όνομα της ταινίας παραπέμπει στις εξομολογήσεις τουΑγίου Αυγουστίνου, έργο μνημειώδες για την εκκλησία, αλλά και την δυτική σκέψη. Την παράσταση σίγουρα κλέβει ο εκπληκτικός Τόνι Σερβίλλοστο ρόλο του μοναχού, ο οποίος ακροβατεί με θαυμαστό τρόπο ανάμεσα σε μια λεπτή ειρωνεία, αλλά και μια ιερή πραότητα και σοφία. Πολύ καλός και ο Ντανιέλ Ωτέιγ, στο ρόλο του δαιμόνιου τραπεζίτη. Οι υπόλοιποι έχουν είσονα ρόλο, αλλά είναι προσεκτικά διαλεγμένοι. Χαριτωμένη η παρουσία του πάμπλουτου ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, ο οποίος πάσχει από Αλτσχάιμερ. Η εξαίρετη φωτογραφία είναι του Μαουρίτσιο Καλβέσι, ενώ ο αγαπημένος μας Νίκολα Πιοβάνι έχει γράψει την μουσική.

Σαν υστερόγραφο, κάτι για την Ελλάδα της κρίσης: ο μοναδικός ίσως φίλος του τραπεζίτη Ροσέ θεωρεί τους Έλληνες έναν λαό αποτυχημένο, για να λάβει την αποστομωτική απάντηση από το μοναχό, να μην κρίνει την αποτυχία με μοναδικό κριτήριο το οικονομικό. 

Συνιστάται ανεπιφύλακτα!

Οι εξομολογήσεις προβλήθηκαν στο φεστιβάλ κινηματογράφου "νύχτες πρεμιέρας" το Σάββατο 1η Οκτωβρίου στον Δαναό

ΠΗΓΗ: empedisi