Μπορεί η Ρωσία να επιβιώσει της επίθεσης της Ουάσιγκτον; του Paul Craig Roberts

Εισαγωγικό Σημείωμα του Επιμελητή Μετάφρασης.

Ένα εξαιρετικό άρθρο του πάντα διεισδυτικού και παράλληλα εποπτικού ως προς την “μεγάλη εικόνα” Paul Craig Roberts.

  

Η παρέμβαση μου θέλει απλά να δώσει μια παραπάνω βοήθεια στον αναγνώστη που επιθυμεί να αναζητήσει βαθύτερες ενδεχομένως αιτίες στον προβληματισμό που γεννά το σημαντικό ερώτημα που ο Roberts θέτει στο τέλος του άρθρου του υπό τύπο ερωτήματος “ηθικής τάξης”.

Επειδή πιστεύω ότι η Ιστορία δεν βαδίζει τόσο με βάση τα ζητήματα ηθικής αλλά με βάση εκείνα των συμφερόντων, καλό θα ήταν στην διαμόρφωση της τελικής εικόνας, ο αναγνώστης να λάμβανε υπόψη και αυτή την συμβολή: http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/2016/04/blog-post_802.html

Μπορεί η Ρωσία να επιβιώσει της επίθεσης της Ουάσιγκτον;

του Paul Craig Roberts (1)

  

Δεν είναι μόνο οι Αμερικανοί στρατηγοί οι οποίοι είναι ανεύθυνοι και δηλώνουν, βάσει κανενός απολύτως στοιχείου, ότι «η Ρωσία είναι μια υπαρκτή απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες», καθώς και για τις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία, τη Γεωργία, την Ουκρανία, και όλη την Ευρώπη. Και Βρετανοί στρατηγοί συμμετέχουν επίσης στο φιλοπόλεμο κλίμα. Ένας Άγγλος απόστρατος στρατηγός και πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ, ο Sir Richard Shirreff, Αναπληρωτής Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής στην Ευρώπη μέχρι το 2014, μόλις δήλωσε ότι ο πυρηνικός πόλεμος με τη Ρωσία είναι «απολύτως δυνατός» εντός του έτους.

Οι πιστοί μου αναγνώστες γνωρίζουν ότι εγώ, προειδοποιώ εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα για την πιθανότητα ενός πυρηνικού πολέμου. Ωστόσο, υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα σε μένα και τους στρατηγούς της Δύσης. Εγώ βλέπω τον πόλεμο ως συνέπεια της νεοσυντηρητικής μεθόδευσης για παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ. Η νεοσυντηρητική μεθόδευση για παγκόσμια ηγεμονία αναγνωρίζεται από τους ίδιους τους νεοσυντηρητικούς στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, και έχει ένα ρεκόρ 15 χρόνων εφαρμογής στους πολλούς και εν εξελίξει πολέμους της Αμερικής στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Παρά το γεγονός ότι τα μέσα μαζικής εξημέρωσης κάνουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να κρατήσουν την προσοχή μας μακριά από τα γνωστά γεγονότα, τα γεγονότα παραμένουν γνωστά.

Η θέση των στρατηγών της Δύσης είναι ότι η “ρωσική επιθετικότητα" ωθεί τους αθώους Αμερική / ΝΑΤΟ σε πυρηνικό πόλεμο.

  

Αυτή είναι η λίστα της "ρωσικής επιθετικότητας” του στρατηγού Shirreff: “Αυτός [ο Πούτιν] έχει εισβάλει στην Γεωργία, έχει εισβάλει στην Κριμαία, έχει εισβάλει στην Ουκρανία. Έχει χρησιμοποιήσει βία και την έβγαλε καθαρή. Σε μια περίοδο έντασης, μια επίθεση στα κράτη της Βαλτικής... είναι απολύτως ευλογοφανής”. Ο Shirreff μιλάει παριστάνοντας πράγματα που ακόμα και αν ήταν αληθινά θα λάμβαναν χώρα στο εσωτερικό αυτού που μέχρι πρόσφατα αποτελούσε τα μακροχρόνια εθνικά σύνορα της Ρωσίας.

Ο στρατηγός Shirreff μου φαίνεται ότι είναι ή απληροφόρητος ή υποκριτής. Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ που χρησιμοποιούν βία και την βγάζουν καθαρή. Η ρωσική εισβολή στην πρώην ρωσική επαρχία της Γεωργίας, ήταν μια απάντηση στην εισβολή της μαριονέτας της αμερικανικής κυβέρνησης (ΣτΜ, Γεωργίας) κατά της Νότιας Οσετίας, εισβολή κατά την οποία γεωργιανά στρατεύματα εξοπλισμένα και εκπαιδευμένα από Αμερικανούς και Ισραηλινούς σκότωσαν ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις και ένα μεγάλο αριθμό αμάχων της Νότιας Οσετίας, ενώ η ρωσική κυβέρνηση βρισκόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.

Χρειάστηκαν λίγες μόνο ώρες σ' ένα μικρό κλάσμα του ρωσικού στρατού να ισοπεδώσει τον εκπαιδευμένο από Αμερικανούς και Ισραηλινούς γεωργιανό στρατό. Ο Πούτιν είχε την πρώην ρωσική επαρχία στο χέρι του. Θα μπορούσε να είχε κρεμάσει τον πρόεδρο μαριονέτα των Αμερικανών (ΣτΜ, Mikheil Saakashvili), και να ενσωματώσει και πάλι την Γεωργία στη Ρωσία, όπου και πιθανώς ανήκει έχοντας διανύσει όλη την σύγχρονη ιστορία της σ' αυτή τη θέση.

Ο Πούτιν όμως δεν είδε την Γεωργία ως έπαθλο και, αφού έδωσε το στίγμα του, άφησε τους Αμερικανούς να πάρουν πάλι πίσω το κράτος μαριονέτα τους. Ο τότε πρόεδρος (της Γεωργίας), ένας βρωμερός αχρείος, πετάχτηκε έξω από τη χώρα από τους Γεωργιανούς και τώρα υπηρετεί το αμερικανικό κράτος μαριονέτα της Ουκρανίας, όπως και τόσοι άλλοι που δεν είναι Ουκρανοί. Προφανώς, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να βρει αρκετούς Ουκρανούς ικανούς να ξεπουλήσουν τη χώρα τους στην Ουάσιγκτον και πρέπει να φέρνει ξένους να βοηθήσουν την Ουάσινγκτον να κυβερνάει την Ουκρανία.

Δεν υπήρξε, δυστυχώς, καμία ρωσική εισβολή της Ουκρανίας. Ο Πούτιν δεν εισάκουσε   τις εκκλήσεις των ρωσικών πλειοψηφικών πληθυσμών των αποσχισθέντων επαρχιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ να επανενταχθούν και πάλι στη Ρωσία, όπου ανήκουν. Αν ο Πούτιν ήθελε πραγματικά την Ουκρανία, δεν χρειαζόταν να στείλει εκεί στρατό. Μπορεί να πάρει πίσω τις ανατολικές και νότιες περιοχές απλά αποδεχόμενος τις εκκλήσεις του πληθυσμού να ξαναγίνουν μέρος της Ρωσίας.

Η μόνη έκκληση που αποδέχθηκε ο Πούτιν ήταν από τους κατοίκους της Κριμαίας, οι οποίοι με ένα εξαιρετικά υψηλό ποσοστό συμμετοχής που δεν έζησαν ποτέ οι «δυτικές δημοκρατίες» ψήφισαν με ένα 97,6 τοις εκατό την επανασύνδεση με την Ρωσία, δηλαδή εκεί όπου η Κριμαία ανήκε για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από εκείνο κατά το οποίο υπάρχουν οι ΗΠΑ, μέχρις ότου ο Χρουστσόφ, ένας Ουκρανός, μετέφερε την Κριμαία από την Ρωσική Σοβιετική Δημοκρατία στην Ουκρανική Σοβιετική Δημοκρατία, όταν και οι δύο ήταν επαρχίες της Σοβιετικής Ένωσης.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο Πούτιν αποδέχθηκε την έκκληση της Κριμαίας γιατί η μόνη είσοδος στη Μεσόγειο Θάλασσα είναι η ναυτική βάση της Ρωσίας στην Κριμαία, και δεν χωρά αμφιβολία ότι ο Πούτιν αρνήθηκε το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, προκειμένου να εκτρέψει τις προπαγανδιστικές κατηγορίες της Ουάσινγκτον, όπως αυτές του πρώην στρατηγού Shirreff. Ο Πούτιν σκέφτηκε, λανθασμένα κατά την άποψή μου, ότι η άρνησή του να δεχτεί το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ θα καθησύχαζε τα κράτη του ΝΑΤΟ μαριονέτες της Ουάσιγκτον και θα μείωνε την επιρροή της Ουάσιγκτον στην Ευρώπη. Για τους διεφθαρμένους Ευρωπαίους όμως, τα γεγονότα δεν έχουν καμία βαρύτητα. Επικρατεί το αμερικανικό χρήμα.

Ο Πούτιν δεν καταλαβαίνει την δύναμη του χρήματος της Ουάσιγκτον. Σε ολόκληρη την Δύση μόνο το χρήμα μετράει. Δεν υπάρχουν έννοιες όπως ο λόγος της Ουάσιγκτον, η κυβερνητική ακεραιότητα, η αλήθεια, ή ακόμα και τα εμπειρικά δεδομένα. Υπάρχουν μόνο καλά διαδεδομένα ψέματα. Ολόκληρη η Δύση είναι ένα ψέμα. Η Δύση υπάρχει για ένα και μόνο λόγο, τα εταιρικά κέρδη.

Ο απόστρατος στρατηγός Shirreff ισχυρίζεται, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, πράγμα συνηθισμένο, ότι ο Πούτιν "χρησιμοποίησε βία και την έβγαλε καθαρή".

Για ποια βία μιλάει ο στρατηγός; Μπορεί να προσδιορίσει την βία; Οι ανεξάρτητοι διεθνείς παρατηρητές της ψηφοφορίας στην Κριμαία αναφέρουν ότι ήταν απολύτως δίκαιη, ότι δεν υπήρξε εκφοβισμός, ούτε στρατεύματα, ούτε οποιοσδήποτε ρωσικός εκφοβισμός ήταν παρόντα.

Ο πρώην στρατηγός του ΝΑΤΟ Shirreff πιστεύει ότι μια ρωσική επίθεση "στις χώρες της Βαλτικής είναι απολύτως ευλογοφανής". Για ποιο λόγο; Οι χώρες της Βαλτικής, πρώην επαρχίες της Σοβιετικής Ένωσης, δεν συνιστούν καμία απολύτως απειλή για τη Ρωσία. Οι Ρώσοι δεν έχουν κανένα λόγο να επιτεθούν στις χώρες της Βαλτικής. Ήταν η Ρωσία που έδωσε στα Βαλτικά κράτη την ανεξαρτησία τους. Ακριβώς όπως ήταν η Ρωσία που έδωσε στην Ουκρανία και στην Γεωργία τις ανεξαρτησίες τους.

Η αυτοκρατορική Ουάσιγκτον κάνει μόχλευση στην σύνεση της ρωσικής κυβέρνησης για να εκθέσει προπαγανδιστικά την Ρωσία. Η ρωσική κυβέρνηση επέτρεψε στον εαυτό της να τεθεί σε αμυντική θέση και παραχώρησε την επίθεση στην Ουάσιγκτον.

Η Ρωσία δεν έχει επιτεθεί σε κανένα εκτός από τους τρομοκράτες του ISIS. Υποτίθεται ότι η Ουάσιγκτον αντιτίθεται στην τρομοκρατία, αλλά η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί τον ISIS σε μια προσπάθεια να ανατρέψει την κυβέρνηση της Συρίας με την τρομοκρατία. Η Ρωσία έβαλε ένα φρένο σ' αυτό. Το ερώτημα που έχουμε μπροστά μας είναι αν η ρωσική κυβέρνηση επιθυμεί να γίνει αποδεκτή από τη Δύση και ο Πούτιν ξεπουλά την Συρία στον διαμελισμό που επιθυμούν η Ουάσιγκτον και το Ισραήλ, προκειμένου να δείξει ότι η Ρωσία είναι ένας καλός εταίρος για τη Δύση.

Εάν η Ρωσία δεν ξεπεράσει το σύνδρομο του φλερτ με την Δύση, η Ρωσία θα χάσει την ανεξαρτησία της.

Ο τρόπος που το καταλαβαίνω εγώ είναι ότι η Ρωσία έχει αναστηθεί ως μια χριστιανική, ηθικά κυρίως, χώρα, ίσως η μόνη στη γη. Το ερώτημα που ο ρωσικός λαός και η ρωσική κυβέρνηση χρειάζονται, απεγνωσμένα, να θέσουν στον εαυτό τους είναι: Θέλουμε να συνδεθούμε με την Πολεμοχαρή και Εγκληματική Δύση που αψηφάει όχι μόνο τους δικούς της νόμους αλλά και τους διεθνείς νόμους;

Η συντριπτική πλειοψηφία του κακού στον κόσμο κατοικεί στη Δύση. Είναι η Δύση με τα ψέματα και την απληστία της που έχει καταστρέψει εκατομμύρια ανθρώπους σε 7 χώρες κατά τη διάρκεια του νέου 21ου αιώνα. Αυτό είναι το πιο απειλητικό ξεκίνημα της νέας χιλιετίας στη σύγχρονη εποχή.

Ανικανοποίητοι με την λεηλασία του Τρίτου Κόσμου, την Νότια Αμερική, την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Λετονία, την Αργεντινή, και τώρα την Βραζιλία και την Ουκρανία, οι Δυτικοί Καπιταλιστές έχουν βάλει στο στόχαστρο την Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία και την Νότια Αφρική.

Τι έπαθλο θα ήταν το πάρσιμο της Ρωσίας με όλη αυτή την τεράστια έκταση της Σιβηρίας που μπορεί να κακοποιηθεί και να καταστραφεί περιβαλλοντικά για τα  καπιταλιστικά κέρδη. Η προσφορά ελεύθερης γης στη Σιβηρία από την ρωσική κυβέρνηση θα ήταν καλύτερα να περιοριστεί μόνο σε Ρώσους πολίτες. Διαφορετικά, η γη είναι πιθανό να αγοραστεί από τη Δύση, η οποία θα χρησιμοποιήσει τις ιδιοκτησίες της στην Ρωσία για να καταστρέψει τη χώρα.

Οι Ρώσοι και οι Κινέζοι είναι τυφλωμένοι από το γεγονός ότι έζησαν για δεκαετίες κάτω από καταπιεστικά και αποτυχημένα καθεστώτα. Θεωρούν την Δύση ως επιτυχία. Η εσφαλμένη ερμηνεία τους για την Δύση θέτει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία τους.

Ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα επιδιώκουν την σύγκρουση. Πρόκειται για μια αυθαίρετη και απερίσκεπτη πράξη από πλευράς Ουάσιγκτον για να στείλει το μήνυμα προς την Ρωσία και την Κίνα ότι θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ υποτέλειας ή πολέμου.

Επιμέλεια Μετάφρασης: Ο Γιώργος του Κλικ

(1) Ο Δρ Paul Craig Roberts ήταν Υφυπουργός του Υπουργείου Οικονομικών για την Οικονομική Πολιτική και συνεργάτης έκδοσης της Wall Street Journal. Ήταν αρθρογράφος στα Business Week, Scripps Howard News Service, και Creators Syndicate. Είχε πολλές πανεπιστημιακές θέσεις. Η διαδικτυακή αρθρογραφία του έχει προσελκύσει παγκόσμιο ενδιαφέρον. Τα τελευταία βιβλία του Roberts είναι Η αποτυχία του καπιταλισμού του Laissez Faire Καπιταλισμός και Οικονομική Διάλυση της Δύσης, το Πώς χάθηκε η Αμερική και Η Νεοσυντηρητική Απειλή για την Παγκόσμια Τάξη.

  

Πηγή: paulcraigroberts