H (μηδενική) αξία των πoλιτικών δηλώσεων και η σκληρή πραγματικότητα

της Βασιλικής Σιούτη

Ωραία η κοσμική εκδήλωση στο Μουσείο της Ακρόπολης το βράδυ της Πέμπτης μόνο που τίποτα συγκεκριμένο περί ανάπτυξης δεν ειπώθηκε, πέρα από γενικότητες όπως «ο στρατηγικός στόχος της Κυβέρνησης είναι η προώθηση της δίκαιης ανάπτυξης» ή ότι "η μόνη ασφαλής οδός για την έξοδο από την επιτροπεία και την εξάρτηση είναι η ανάπτυξη και ο προοδευτικός μετασχηματισμός της κοινωνίας» κτλ. Μόνο που ενάμιση χρόνο τώρα, ανάπτυξη ακούμε και ανάπτυξη δεν βλέπουμε.

Υπάρχει μία ελβετική εφημερίδα που αρνείται να κάνει ειδήσεις τις δηλώσεις των πολιτικών. Αναφέρεται περιορισμένα σε αυτές μέσα στα ρεπορτάζ, σε πλάγιο λόγο. Στην Ελλάδα θα έπρεπε να κάνουμε όλοι το ίδιο, καθώς συχνά οι δηλώσεις και οι ομιλίες των πολιτικών δεν έχουν καμία ουσία και καμία αξία. Σημασία άλλωστε στην πολιτική έχουν αυτά που συμβαίνουν και όχι αυτά που λέγονται. Και στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει τίποτα από όσα εξαγγέλλονται από την κυβέρνηση.

Στα λόγια βγαίνουμε από το μνημόνιο, έρχεται η ανάπτυξη, μειώνεται η ανεργία και έχουμε κοινωνικό κράτος για όλους. Στην πράξη δεν γίνεται τίποτα από όλα αυτά. Αντιθέτως, έχουμε συμπληρωματικά μνημόνια, αναθεωρημένα μέτρα (παρά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και υπουργών «ούτε βήμα πέρα από αυτά που συμφωνήσαμε τον Ιούλιο») και πλεόνασμα 3,5% από το 2018 μέχρι το 2028.

Αντί για ανάπτυξη δηλαδή, έχουμε διαρκή εξοντωτικά μέτρα, συνέχιση της ακραίας για τον λαό λιτότητας, ανεργία, φτώχεια, απόγνωση και εγκατάλειψη της χώρας από το μορφωμένο δυναμικό της που αναζητά την τύχη του εκτός συνόρων.

Κι επειδή εξακολουθούν προφανώς να θεωρούν τον λαό ευκολόπιστο, στη φιέστα της Πέμπτης, δεν φρόντισαν να αλλάξουν ούτε καν το επικοινωνιακό περιτύλιγμα, παρά αντέγραψαν κανονικά τον Αντώνη Σαμαρά, όταν πριν από δύο χρόνια, τον Μάιο του 2014, είχε παρουσιάσει στο Μουσείο Μπενάκη το δικό του «σχέδιο για την ανάπτυξη» με τον τίτλο «Σχέδιο Ελλάδα 2021». Τον ίδιο δηλαδή που χρησιμοποίησε εχθές ο Αλέξης Τσίπρας.

Όσο κι αν υποτιμούν όμως τον ελληνικό λαό, οι ανούσιες εύκολες ρητορείες πλέον δεν πείθουν. Πριν από λίγο καιρό λέγαμε ότι η εμπιστοσύνη σε μια κυβέρνηση φαίνεται από τη συμπεριφορά των καταθετών- αν αφήνουν δηλαδή τις καταθέσεις τους στο τραπεζικό σύστημα της χώρας.

Δεν ξέρω πόσοι καταθέτες υπάρχουν πλέον στην χώρα, αλλά υπάρχει ένα πιο ασφαλές κριτήριο για την αξιοπιστία της κυβέρνησης και δεν είναι άλλο από την εμπιστοσύνη που (δεν) της δείχνουν οι μορφωμένοι νέοι.

Όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αντιθέτως αυξάνονται ραγδαίως οι ρυθμοί εγκατάλειψης της χώρας από όλους τους νέους ανθρώπους που θεωρούν ότι έχουν προσόντα, αλλά κανένα μέλλον αν μείνουν στην Ελλάδα. Σε αντίθεση με την έξοδο από τα μνημόνια που εξαγγέλλεται διαρκώς αλλά δεν πραγματοποιείται, η έξοδος των νέων είναι πραγματική. Αν ούτε αυτό είναι ικανό να τους ταρακουνήσει -και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται- τότε είναι βέβαιο ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά.