Φορολογώντας τη φτώχεια ανερυθρίαστα

της Βασιλικής Σιούτη

«Μπορούμε να ζήσουμε λιγάκι χωρίς τσιγάρα ή καφέ» είπε, μεταξύ άλλων, τις προάλλες ο υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις αυξήσεις των τιμών λόγω φόρων σε διάφορα είδη λαϊκής κατανάλωσης, μεταξύ των οποίων και ο καφές.

Ο υπουργός χρησιμοποίησε πρώτο πληθυντικό, είναι όμως βέβαιο ότι εκείνος δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς που θα αναγκαστούν να ελαττώσουν ή να κόψουν τον καφέ επειδή θα ακριβύνει. Οχι μόνο γιατί ο μισθός του υπουργού είναι αρκετά υψηλός και δεν χρειάζεται να κάνει τέτοιες περικοπές, αλλά και γιατί –όπως ο ίδιος έχει πει– ανήκει στο 10% των πιο εύπορων στρωμάτων.

Αρα, λοιπόν, όχι μόνο ο ίδιος αλλά και κανένας άλλος από αυτό το 10% των εύπορων στρωμάτων δεν θα χρειαστεί να ελαττώσει ή να κόψει τον καφέ. Το πιθανότερο είναι πως ούτε που θα αντιληφθούν την αύξηση της τιμής του. Τότε, ποιοι είναι αυτοί για τους οποίους ο υπουργός λέει ότι μπορούν να κόψουν λίγο τον καφέ; Προφανώς τα φτωχότερα στρώματα. Οι άνθρωποι που και πριν από την κρίση ζούσαν μετρημένα –ή και φτωχά– αλλά όταν ήρθε η κρίση, η οικονομική τους κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο.

Είναι γνωστό ότι στις αδύναμες πλάτες των φτωχότερων φορτώθηκαν πολύ περισσότερα βάρη από όσα μπορούσαν να αντέξουν. Την τεράστια αυτή αδικία κλήθηκε να ανατρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ήταν ένας από τους βασικότερους λόγους που κέρδισε τις εκλογές. Να σηκώσει το φορτίο από τις πλάτες των αδυνάμων που είχαν λυγίσει και να απαιτήσει από αυτούς που κατέχουν τον πλούτο, να αναλάβουν τα βάρη που τους αναλογούν.

Αντί γι’ αυτό όμως, η αδικία όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά η σημερινή κυβέρνηση φορτώνει και άλλο βάρος σε αυτούς που είχαν ήδη λυγίσει από την κρίση και τα μνημόνια. Το καφκικού τύπου επιχείρημα των κυβερνώντων είναι ότι οι προηγούμενοι ήταν εκείνοι που φόρτωσαν τα τεράστια και άδικα βάρη στις πλάτες του λαού και ότι αυτοί τους προσθέτουν πολύ μικρότερα. Αποσιωπούν όμως, ότι το όποιο επιπλέον βάρος σήμερα το προσθέτουν σε ανθρώπους που έχουν ήδη εξοντωθεί οικονομικά και ήλπιζαν από αυτήν την κυβέρνηση να τους ανακουφίσει και όχι να τους επιβαρύνει κι άλλο.

Οι υπουργοί της κυβέρνησης με διάφορες δηλώσεις τους, όπως αυτή για τον καφέ, εμμέσως παραδέχονται ότι οι φόροι αυτοί θα πλήξουν τα φτωχότερα οικονομικά στρώματα. Ομολογούν, δηλαδή, ότι πράττουν το αντίθετο από αυτό που προσδοκούσαν από εκείνους οι πιο αδύναμες τάξεις.

Όταν, όμως, μεγάλο μέρος της κοινωνίας πληρώνει ήδη περισσότερους φόρους από όσους αντέχει και χρειάζεται να μάχεται καθημερινά για την επιβίωσή του, τότε οποιαδήποτε πρόσθετη επιβάρυνση –ακόμα και η πιο μικρή– είναι εντελώς παράλογη και ανήθικη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει την επιδρομή στα θύματα της κρίσης και αφήνει ανενόχλητους όσους φοροδιαφεύγουν, αφού τίποτα ουσιαστικό δεν έχει κάνει εδώ και ενάμιση χρόνο για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Ζητεί, όπως και η προηγούμενη, από αυτούς που στερούνται ήδη τα βασικά, να στερηθούν ακόμα περισσότερα, αρνούμενη να κατανείμει δίκαια τα βάρη. Αυτό όμως δεν είναι αποδεκτό, όχι για μια αριστερή κυβέρνηση, αλλά ούτε καν για μια στοιχειώδη δημοκρατία. Και φυσικά καμία ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει ποτέ φορολογώντας τη φτώχεια.

από την «Καθημερινή»