Γιάλτα 2. ή Μπαρμπαρόσα 2;

του Ανδρέα Ζαφείρη

Ο εφιάλτης του πολέμου επιστρέφει στην Ευρώπη και η “αριστερή” αμηχανία

Στις 8-9 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί στη Βαρσοβία Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, η πιο κρίσιμη από το «τέλος» του Ψυχρού Πολέμου, όπου θα συζητηθούν καίριας σημασίας ζητήματα που αφορούν και τη συμμετοχή της Ελλάδας στο νέο ευρωατλαντικό σχεδιασμό

«Από τη Βαλτική έως τη Μεσόγειο»

Το «Νέο Δόγμα: από τη Βαλτική έως τη Μεσόγειο», σηματοδοτεί μια νέα περίοδο οξυμένης επιθετικότητας των ΗΠΑ, με τη χώρα μας -και το Αιγαίο- να βρίσκεται στη «πρώτη γραμμή πυρός».

Το προσφυγικό. Η de facto διχοτόμηση του Αιγαίου. Οι εξελίξεις στη Κύπρο, ο πόλεμος στηΣυρία και οι ανησυχητικές εξελίξεις στη Μαύρη Θάλασσα με την Ουκρανία να παραδίδει ολόκληρο το νότιο κομμάτι της στο ΝΑΤΟ, μαζί με τα λιμάνια της Οδησσού, 3 αεροδρόμια στη Χερσώνα, αλλά και τα νησιά Pervomayskiy.

Και η Ε.Ε. δεν παρακολουθεί απλά. Ήδη συζητείται το ενδεχόμενο να θεσμοθετηθεί και η συνεργασία ΝΑΤΟ - Frontex, ενώ θα αποφασιστεί και η ενοποίηση της επιχείρησης του ΝΑΤΟ «Active Endeavor», (με στόχο την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας»),με τη ναυτική επιχείρηση της Ε.Ε. «EUNAVFOR MED Sophia».

Τους στόχους αυτούς θα βοηθήσει σημαντικά η αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, με τη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης.

Γιάλτα 2. ή Μπαρμπαρόσα 2;

Η χρονιά που πέρασε ήταν εφιαλτική για τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ. Αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν από τη Μέση Ανατολή, τη Θάλασσα της Κίνας και είδαν τους επαγγελματίες, μισθοφόρους, «εθελοντές» να ταπεινώνονται από τις λαϊκές πολιτοφυλακές στην ανατολική Ουκρανία.

Επέστρεψαν όμως στο ευρωπαϊκό έδαφος με τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις από το «τέλος»(;) του Ψυχρού Πολέμου. Anaconda-16, Baltops και Iron Wolf 2016.

Στην Anaconda-16,στην Πολωνία, έλαβαν μέρος 31.000 στρατιώτες από 24 κράτη. 14.000 από τις ΗΠΑ. Για πρώτη φορά από το Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, γερμανικά τανκς διέσχισαν τα σύνορα προς την Πολωνία.

Η Baltops περιλαμβάνει 4.500 στρατεύματα από τις σκανδιναβικές και βαλτικές χώρες. Θα περιλαμβάνει εκατοντάδες στρατιώτες από τη Φινλανδία και τη Σουηδία, οι οποίες τυπικά δεν είναι στο ΝΑΤΟ, αλλά «έχουν θορυβηθεί από τη ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία»(!).

Η Iron Wolf περιλαμβάνει 5.000 στρατιώτες και θα πραγματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό στη Λιθουανία και τη Λετονία.

Η σκιώδης κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι δρόμοι της ενέργειας

Οι ΗΠΑ έχουν οριστικοποιήσει τα σχέδια για εγκατάσταση αντι-βαλλιστικών πυραύλων στην Πολωνία και στη Ρουμανία, ενώ η Πολωνία συστήνει μια δύναμη των εφέδρων της τάξης των 35.000.

Στις 3 του Ιουνίου του 2016, το Ατλαντικό Συμβούλιο, που φέρεται να ενεργεί πλέον ως σκιώδης κυβέρνηση των ΗΠΑ, εξέδωσε δελτίο τύπου για τη συνάντηση της Βαρσοβίας. «Αντιμετωπίζουμε μία από τις πιο δύσκολες συνθήκες ασφάλειας και δεκαετίες. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις από τη Ρωσία ... και την ίδια στιγμή θα πρέπει να ασχοληθούμε με το τόξο της κρίσης που εκτείνεται σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. [...] Η αποτυχία δεν αποτελεί επιλογή, καθώς πηγαίνουμε στην σύνοδο κορυφής της Βαρσοβίας. Πρέπει να τους δείξουμε όλοι ότι το ΝΑΤΟ είναι αποφασιμένο και νομίζω ότι θα το κάνουμε. »

Στις 8 Ιουνίου πραγματοποιείται το NATO Energy Security Forum 2016. Θέμα του ο ρόλος του ΝΑΤΟ στην ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης. Το ρητορικό ερώτημα που έπρεπε να απαντήσει το Φόρουμ ήταν: «Αν το ΝΑΤΟ επιτεθεί στη Ρωσία, και η Ρωσία σταματήσει τις παραδόσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, θα οι ΗΠΑ είναι σε θέση να παραδώσει αναγκαίαυγροποιημένου φυσικού αερίου και προϊόντων πετρελαίου μέσω θαλάσσης;»

Ας συνυπολογίσουμε εδώ τις πληροφορίες που θέλουν τις ΗΠΑ να δημιουργούν, με ορίζοντα διετίας, εγκαταστάσεις για την υποδοχή και μετατροπή υγροποιημένου φυσικού αερίου στη Καβάλα.

Το μακρινό 1999 και η ελληνική αριστερά

Θα μπορούσαν να γραφούν σελίδες με τις ολοένα και πιο επιθετικές κινήσεις του ΝΑΤΟ, εντός πλέον και του ευρωπαϊκού εδάφους. Το εντυπωσιακό δεν είναι η ποιοτική και ποσοτική διάσταση των κινήσεων αυτών.

Είναι το «τείχος της σιωπής» που έχει επιβληθεί και η τεράστια προπαγάνδα αντι/παρα πληροφόρησης. Με θύμα, πολλές φορές -δυστυχώς- και την αριστερά.

Το 1999 μοιάζει πλέον μακρινό για την πολιτική ατζέντα της ελληνικής αριστεράς. 2 χρόνια ναζιστικών σφαγών -με ΝΑΤΟική κάλυψη- στην Ουκρανία, το προοίμιο πολλών από τις εξελίξεις που θα συναντήσουμε στο άμεσο μέλλον, δεν στάθηκαν ικανή συνθήκη να αποτελέσουν το κρίκο που θα συνδέσει το αντιφασιστικό με το αντι-ιμπεριαλιστικό κίνημα, με την αναγκαιότητα κάθετης ρήξης με τον ευρωατλαντισμό, με όποιο πρόσημο και εάν εμφανίζεται.

Προφανώς για τους ίδιους λόγους που το κίνημα για το προσφυγικό ή το αντιπολεμικό, δε μπόρεσε να συνδεθεί με όλους τους προηγούμενους κρίκους.

Όμως η ζωή αλλάζει, (και προχωράει με ταχύτητα), δίχως να λογαριάζει τη δική μας μελαγχολία.

Ο πόλεμος δεν είναι πια μια αόριστη απειλή. Αλλά το ενδεχόμενο της άμεσης εμπλοκής της χώρας μας σε αυτόν, ορατό όσο ποτέ.

Και η αναγκαιότητα να δημιουργηθεί ένα δίκτυο ελευθερίας-ανεξαρτησίας, με στόχο να αποτρέψει την οποιαδήποτε εμπλοκή την χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, πιο ώριμη από ποτέ.