ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ: Μια πόλη φάντασμα. Ένα έγκλημα πολέμου σε καιρό ειρήνης! Για πόσο ακόμη; (του Δημήτρη Κυπριώτη)

  

ΣΣ. Παρά το γεγονός ότι κάποιες αναφορές του video  δεν με αντιποροσωπεύουν, είναι το μόνο "ζωντανό" στοιχείο που έχω για προβολή.

Χθες για μια ακόμη φορά μου δόθηκε η ευκαιρία, αυτήν τη φορά με όλη την οικογένειά μου, να δούμε από μακρυά, από τα συρματοπλέγματα της ντροπής,την πόλη φάντασμα της Κύπρου,την Αμμόχωστο, ένα  αίσχος για τη δήθεν πολιτισμένη ΕΕ που διαρκεί εδώ και πάνω από 40 χρόνια!

Είναι η ανοικτή πληγή που θυμίζει την αδυναμία της διεθνούς κοινότητας να επιβάλει το δίκαιο ή, καλύτερα, την επιλεκτική μνήμη της διεθνούς κοινότητας όσον αφορά τις προσπάθειες που πρέπει να αναληφθούν για να ικανοποιηθεί το δίκαιο ενός λαού που βρίσκεται υπό διωγμό, με τα πάτρια εδάφη του υπό την κατοχή του τουρκικού στρατού.

Η Αμμόχωστος έχει χαρακτηριστεί πόλη-φάντασμα, αφού από τις 14 Αυγούστου του 1974 οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοί της έχουν εκδιωχθεί, και από τότε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης παραμένει κλειστό και ερημωμένο, με τον κατοχικό στρατό να μην επιτρέπει την επιστροφή των νόμιμων κατοίκων του, παρά τα σχετικά ψηφίσματα και τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών.

Η δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η άλλοτε κραταιά πόλη της Αμμοχώστου περιγράφηκε με ιδιαίτερη παραστατικότητα και με μελανά χρώματα στην έκθεση της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου του 2008:

 «Από το φράκτη που αποτρέπει τους πεζούς να έχουν πρόσβαση στο Βαρώσι, τα παραλιακά ξενοδοχεία, τα διαμερίσματα και τα εστιατόρια δεν είναι τίποτε περισσότερο από σαθρούς σκελετούς από μπετόν – τεράστιες αστικές ταφόπλακες που στέκονται αποφασιστικά ενάντια στο πέρασμα του χρόνου».

Η πόλη της Αμμοχώστου πριν από την τουρκική εισβολή αριθμούσε περίπου 40.000 κατοίκους και ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη του νησιού. Μέχρι την αποφράδα ημέρα της 14ης Αυγούστου του 1974, το λιμάνι της Αμμοχώστου ήταν το κύριο λιμάνι της Κύπρου και ο τουρισμός ο τομέας στον οποίο η πόλη ξεχώριζε. Είναι ενδεικτικό ότι από τα περίπου 100 ξενοδοχεία που λειτουργούσαν σε ολόκληρο το νησί, τα 45 ήταν στην Αμμόχωστο.

Η Αμμόχωστος μπήκε στο στόχαστρο των Τούρκων κατά τη δεύτερη φάση της εισβολής. Η πρώτη φάση σημειώθηκε στις 20 Ιουλίου 1974, όταν περισσότεροι από 40.000 Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της τουρκικής αεροπορίας και του ναυτικού, εισέβαλαν στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η απόβαση των τουρκικών στρατευμάτων ολοκληρώθηκε σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 14 Αυγούστου 1974, με την εισβολή στην Αμμόχωστο. Μέσα σε δύο μόνο ημέρες, οι Τούρκοι κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της πεδιάδας της Μεσαορίας, την Αμμόχωστο, την Καρπασία και το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής Μόρφου.

Η επέλαση των Τούρκων είχε ως αποτέλεσμα πάνω από 4.000 νεκρούς και 1.619 αγνοουμένους ενώ περισσότεροι από 200.000 κάτοικοι εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και έγιναν πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.

Η Αμμόχωστος, μετά την κατάληψή της από τα τουρκικά στρατεύματα, λεηλατήθηκε, σφραγίστηκε και μέχρι σήμερα η πρόσβαση είναι απαγορευμένη. Τον χαρακτηρισμό «πόλη-φάντασμα» έδωσε ο Σουηδός δημοσιογράφος Jan-Olof Bengston, ο οποίος επισκέφθηκε το λιμάνι της Αμμοχώστου και, αγναντεύοντας τη σφραγισμένη πόλη, έγραψε: «Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος γέμισε ρωγμές και στα πεζοδρόμια βλάστησαν θάμνοι. Σήμερα –Σεπτέμβριος 1977–, τα τραπεζάκια όπου σερβίρεται το πρόγευμα είναι εκεί, η μπουγάδα απλωμένη στα σχοινιά και οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες αναμμένοι. Το Βαρώσι είναι μια πόλη-φάντασμα».

Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ

Από τότε, το αίτημα για την επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της παραμένει ένα από τα κεντρικά ζητήματα της Κύπρου. Ένα θέμα που προκλητικά αγνοούν οι Τούρκοι, παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ, με αποτέλεσμα, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Δήμος Αμμοχώστου στην ιστοσελίδα του: «η πόλη άδεια, οι δρόμοι γεμάτοι με αγριόχορτα, θάμνους και δέντρα, ετοιμόρροπα σπίτια να χάσκουν παντού, αρουραίοι, φίδια και αρπακτικά να κατοικούν στα ερειπωμένα σπίτια».


Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, σε δύο πολύ σημαντικά ψηφίσματά του για το Κυπριακό, περιέλαβε ρητές πρόνοιες για το ζήτημα της πόλης της Αμμοχώστου, ψηφίσματα που η Τουρκία έχει γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της.

Το πρώτο ψήφισμα, το 550, εκδόθηκε το 1984 και καταδικάζει ως απαράδεκτες τις απόπειρες εποικισμού οποιουδήποτε τμήματος των Βαρωσίων από άτομα διαφορετικά από τους νομίμους κατοίκους του και ζητεί τη μεταβίβαση της περίκλειστης περιοχής στη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών.

Το δεύτερο ψήφισμα, το 789, εκδόθηκε το 1992 και προτείνει ως Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης να τεθούν τα Βαρώσια υπό τον έλεγχο της Ειρηνευτικής Δύναμης, με στόχο την εφαρμογή του ψηφίσματος 550 του 1984.

Δύο χρόνια μετά την έκδοση του δεύτερου ψηφίσματος, ο τότε γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι απέδωσε ξεκάθαρα ευθύνες στην Τουρκία για τη μη εφαρμογή του ψηφίσματος 789, επισημαίνοντας ότι η μη πρόοδος στο θέμα αποδίδεται ρητά στην έλλειψη πολιτικής βούλησης από την τουρκοκυπριακή πλευρά.

Και τα δύο αυτά σημαντικότατα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας αποσυνδέουν ουσιαστικά το ζήτημα της κλειστής πόλης της Αμμοχώστου από την επίλυση του Κυπριακού και δίνουν προτεραιότητα στην επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους της κάτω από τη Διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών.

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει εκφράσει επίσης το έντονο ενδιαφέρον του για την Αμμόχωστο και έχει υπογραμμίσει σε αρκετές περιπτώσεις την ανάγκη η Τουρκία να συμμορφωθεί με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Η πρώτη προσέγγιση στο θέμα έγινε με την έκθεση της Επιτροπής Αναφορών το 2008, στην οποία προτρέπει για την εφαρμογή του Ψηφίσματος 550 του ΟΗΕ χωρίς καθυστέρηση και ζητεί από την Τουρκία να αποσύρει τις κατοχικές στρατιωτικές δυνάμεις της από την Κυπριακή Δημοκρατία, που αποτελεί επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξεκινώντας με την επιστροφή του περιφραγμένου τμήματος της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της.

Τον Φεβρουάριο του 2012, εκδόθηκε ψήφισμα το οποίο καταδεικνύει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και συμπαράσταση στο ζήτημα της Αμμοχώστου ως ένα ζήτημα προτεραιότητας το οποίο θα διευκόλυνε τις προσπάθειες για μια συνολική επίλυση του κυπριακού προβλήματος.

Τον Μάρτιο του 2012 στο ψήφισμα για την Έκθεση Προόδου για την Τουρκία, καλείται επίσης η κατοχική δύναμη να μεταφέρει τον έλεγχο της Αμμοχώστου στα Ηνωμένα Έθνη.

·                     37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αντιπροσωπεύουν το 70% της οικονομικής ζωής, βρίσκεται υπό την κατοχή του τουρκικού στρατού

·                     1.474 άνθρωποι, στρατιωτικοί και άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, είτε συνελήφθησαν από τις τουρκικές δυνάμεις εισβολής κατά τη διάρκεια του Ιουλίου και Αυγούστου του 1974 είτε εξαφανίστηκαν πολύ μετά τη λήξη των εχθροπραξιών σε περιοχές που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του τουρκικού στρατού.

·                     340 αγνοούμενοι έχουν ταυτοποιηθεί και τα λείψανά τους επιστράφηκαν στις οικογένειες για ταφή

·                     170.000 Ελληνοκύπριοι εκτοπίστηκαν παρά τη θέλησή τους από τα σπίτια και τις περιουσίες τους.

·                     443 άτομα παραμένουν πίσω από την «πράσινη γραμμή», από τα οποία 338 είναι Ελληνοκύπριοι και 105 Μαρωνίτες. Τα άτομα αυτά είναι γνωστά ως οι «εγκλωβισμένοι»

·                     160.000 είναι ο αριθμός των εποίκων που ξεπερνούν αριθμητικά τους γηγενείς Τουρκοκυπρίους σε αναλογία 2 προς 1.

·                     82,5% των ιδιωτικής ιδιοκτησίας εκτάσεων στην κατεχόμενη Κύπρο ανήκει σε Ελληνοκυπρίους

·                     1,5 εκατομμύριο δολάρια έλαβε ως αποζημίωση από την Τουρκία η Τιτίνα Λοϊζίδου για τη στέρηση χρήσης και απόλαυσης της περιουσίας της στα Κατεχόμενα.

·                     50 εκατομμύρια ευρώ οφείλει να δώσει η Τουρκία που έχει καταδικαστεί τελεσίδικα σε 33 υποθέσεις για απώλεια χρήσης περιουσίας.

Προς «νέο σχέδιο Ανάν»

Φέτος συμπληρώθηκαν δώδεκα χρόνια από το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 και το ιστορικό «Όχι», με ποσοστό 75,83%, του Κυπριακού λαού στο σχέδιο του τότε γ.γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν για την επίλυση του Κυπριακού, και οι εξελίξεις για ένα νέο σχέδιο «Ανάν» έχουν δρομολογηθεί.

Τα δεδομένα σε σχέση με το 2004 έχουν αλλάξει δραματικά, αφού η Κύπρος βρίσκεται στη δίνη οικονομικής κρίσης ενώ στο τιμόνι της διακυβέρνησης βρίσκεται ένας εκ των πιο φανατικών υποστηρικτών του σχεδίου Ανάν, ο Νίκος Αναστασιάδης.

Ο λόγος  και πάλι στον Κυπριακό λαό.

Πολλά μπορεί να είναι τα "μαγειρέματα" με τις παρεμβάσεις και τις νουθεσίες συμμάχων για μια λύση έκτρωμα που θα καταδικάζει αιώνια την Κύπρο και θα αποτελεί για πάντα μια εστία ανάφλεξης, με τους Κύπριους αδελφούς μας αυτήν τη φορά ξεριζωμένους στον τόπο τους. 

Για αυτό είναι σίγουρο,ότι και πάλι ο Κυπριακός Ελληνισμός και ειδικά η περήφανη νεολάια του,  θα δώσουν την πατριωτική απάντηση που χρειάζεται για να παραμείνει η Κύπρος ελέυθερη και ανεξάρτητη!

ΠΗΓΗ:  Δημήτρης Κυπριώτης