Ο καναπές V

 

Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης

(Η Βαγγελιώ νοικιάζει σπίτι στα Εξάρχεια. Τρία φιλαράκια της τη βοηθούν στη μετακόμιση με δανεικό τρίκυκλο. Τους το ανταποδίδει μεσολαβώντας να αναλάβουν εργολαβικώς την αφισοκόλληση του υποψήφιου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Πάνου Παπαπάνου, η γοητευτική σύζυγος του οποίου τους προσφέρει εξευτελιστική αμοιβή). 

Ο σεισμός των 6,6 Ρίχτερ στις 24 Φεβρουαρίου 1981 έφερε τα πάνω κάτω στην Αθήνα. Κυριολεκτικά. Επρόκειτο για πρωτόγνωρη, τρομακτική εμπειρία που πανικόβαλε τον πληθυσμό. Πολλοί διανυκτέρευαν επί μήνες στο ύπαιθρο και σχεδόν όλοι την έβγαζαν σε πλατείες και ανοικτούς χώρους τις πρώτες βδομάδες. Ο φόβος φυλάει τα έρμα, σφυρηλατεί την αλληλεγγύη στις σχέσεις και αναπτύσσει αναπάντεχες συλλογικότητες.

Ισχυρές μετασεισμικές δονήσεις ταρακούνησαν το επόμενο διάστημα απαξάπασες τις πτυχές του κοινωνικού βίου, προεξάρχουσας της διασκέδασης. «Ρωγμή» ονόμασε ο Νικόλας Ασιμος την τρύπα του στην οδό Αραχώβης. Ο Κώστας το πήγε μακρύτερα. Στη Σκιάθου, λίγο πιο κάτω απ' την Πατησίων, δημιούργησε τον «Εγκέλαδο», ένα απ' τα πιο γκαν - γκαν μπαράκια της εποχής. Ονομα και πράμα. Ετριζαν τα πατώματα απ' τις δυνατές ροκιές και ταλαντεύονταν τα πολύφωτα.

Δυστυχώς όμως το μαγαζί δεν μακροημέρευσε, όχι μόνο γιατί τότε τα Πατήσια ισοδυναμούσαν με τόπο εξορίας στη νυχτερινή ζωή, αλλά κυρίως επειδή ο ιδιοκτήτης είχε παρεξηγήσει τα αυτονόητα: αντί να κερνά ένα ποτό κάθε τρία, όπως συνηθίζεται, φίλευε γενναιόδωρα τρία και τέσσερα μετά το πρώτο, ενίοτε και πριν. Τόσο ανοιχτοχέρης που δεν στεκόταν φράγκο στην παλάμη του. Αν, ο μη γένοιτο, τύχαινε να σε συμπαθήσει, αρνιόταν πεισματικά να δεχτεί δεκάρα.

Οπως και να το κάνεις ο Παύλος, ο Θοδωρής και ο Μήτσος το 'χαν το τραβηχτικό τους. Βρέθηκαν στον «Εγκέλαδο» πρώτη φορά και, παρότι περνούσαν όμορφα, καληνύχτισαν στις τρεις και κίνησαν να φύγουν. Νωρίς το πρωί έπιαναν, βλέπεις, το παρθενικό τους μεροκάματο στου Παπαπάνου. Η αναχώρησή τους δεν άρεσε καθόλου στον Κώστα. «Δεν πάτε πουθενά, παιδιά. Πού ακούστηκε τέτοια ώρα» είπε εμφανώς ενοχλημένος. Ενα αφοπλιστικό γέλιο πάλευε με την πυκνή, ξανθή του γενειάδα. Και τη νικούσε. «Εξάλλου απόψε έχουμε προγραμματίσει εκπλήξεις» συμπλήρωσε.

Κατά τις τρεισήμισι κλειδαμπάρωσε την είσοδο κι έσβησε τα φώτα του δρόμου. Ακροβολισμένοι στην μπάρα μια ντουζίνα εκλεκτοί προσκεκλημένοι τον θαύμαζαν να ακροβατεί σ' ένα σκαμπό και με μια τελετουργική κίνηση να αφαιρεί απ' το ψηλότερο ράφι το εντυπωσιακότερο στοιχείο της διακόσμησης. Ηταν ένα πεντάλιτρο μπουκάλι Wild Turkey με χειρολαβή. Σωστή νταμιτζάνα. «Σπάνιο κομμάτι. Σκονιζόταν στην κάβα της γειτονιάς πάνω από δέκα χρόνια. Δυο μήνες τους έψηνα να μου το πουλήσουν» επισήμανε θριαμβευτικά καθώς γέμιζε τα ποτήρια. Ακολούθησε αχαλίνωτη ακολασία και κραιπάλη. Καμπανιστά τσουγκρίσματα, καλαμπούρι, περιπαθείς χοροί. Νύχτα σημείο αναφοράς. Στις εφτά η συλλεκτική φιάλη είχε στραγγίσει και η ομήγυρις αποχαιρετίστηκε σφιχταγκαλιασμένη.

Τρικάβαλο στη βέσπα του Παύλου οι τρεις φίλοι έφτασαν κακήν κακώς στη «Μαρονίτα». Τους πρόλαβε το πρωινό μποτιλιάρισμα κι ο οδηγός δεινοπάθησε να κουλαντρίσει τη διαδρομή. Παράγγειλαν καφέ στα πεταχτά και μπουγέλωσαν τα κεφάλια τους στον νιπτήρα. Στις οκτώ και πέντε έμπαιναν ετοιμόρροποι στο γραφείο του εκκολαπτόμενου βουλευτή, όπου φρέσκια φρέσκια και ελκυστική όσο ποτέ τους περίμενε η Καίτη με τις οδηγίες της δουλειάς.

ΠΗΓΗ: efsyn