ΠΡΩΤΟ...Τυπο

 

Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης

Χωρίς δεύτερη σκέψη ανταποκριθήκαμε στην πρόσκληση καθηγητών του Α' Λυκείου Νέας Ιωνίας να συζητήσουμε με μαθητές περί δημοσιογραφίας. Μπήκαν στην περιπέτεια τα παιδιά να εκδώσουν ένα σχολικό έντυπο και θέλησαν να συναντηθούν με επαγγελματίες του Τύπου, νομίζοντας ότι θα τους βοηθήσουν να λύσουν ορισμένες απορίες, αξιοποιώντας κατά το δυνατόν την εμπειρία τους. Οι εκπαιδευτικοί προτίμησαν να απευθυνθούν σε συντάκτες της «Εφ.Συν.». Τακτικοί αναγνώστες της εφημερίδας μας οι ίδιοι, θεώρησαν ότι ο συνεταιριστικός χαρακτήρας της παρέχει τα καλύτερα διαπιστευτήρια για την αρωγή σε παρόμοια συλλογικά εγχειρήματα. Ο Γιώργος Σταματόπουλος κι εγώ έτυχε να πίνουμε καφέ με τον Δημήτρη Παπαχρήστο στο πρώτο ραντεβού μαζί τους. 

Αρθρογραφεί πάνω από τριάντα πέντε χρόνια στο «Εθνος» κι άλλα τόσα διατηρεί ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΤ ο εκφωνητής του ιστορικού σταθμού του Πολυτεχνείου. Επισκέπτεται επιπροσθέτως συχνά Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια, ιδίως περί τα μέσα εκάστου Νοεμβρίου, και τον αναζωογονεί η επαφή του με τις ανησυχίες των εφήβων. Φιλοτιμήθηκε λοιπόν να μετάσχει κι εκείνος, προσφορά που έγινε ευχαρίστως δεκτή από τους δασκάλους. Κάπως έτσι ένα μεσημέρι της περασμένης βδομάδας δρασκελίσαμε ομού και οι τρεις την αυλόπορτα του σχολείου απέναντι από τον σταθμό του ΗΣΑΠ στα Πευκάκια.

Ρώτησε με το καλημέρα ο Σταματόπουλος το κατάμεστο αμφιθέατρο γιατί επέλεξε να εκφραστεί μέσω εφημερίδας την εποχή κατά την οποία κυριαρχούν το ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φωτίστηκαν τα πρόσωπα της Φαίης, του Γιάννη, της Ηλιάνας, του Αντώνη, της Βάσως, της Χρυσούλας, του Σταύρου, της Αγγελιάννας, του Αντι και της Φανής. Φιλοδοξούν να διαβαστούν απ' τους γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, απάντησαν. Και, γιατί όχι, από ολόκληρη τη γειτονιά. Δεν κάνουν όλοι χρήση υπολογιστών.

Το τυπωμένο χαρτί, άλλωστε, έχει κύρος. Τα γραπτά μένουν. Ελαμψαν τότε οι δικές μας φάτσες, σκυθρωπές απ' την απογοήτευση εξαιτίας της διαρκούς πτώσης των κυκλοφοριών των εντύπων παγκοσμίως. Αν νέα παιδιά διαλέγουν να διοχετεύσουν τη ζωντάνια, τους προβληματισμούς και τα όνειρά τους σ' ένα εφημεριδάκι, τότε υπάρχει ελπίδα. Το μέλλον μάς χαμογελάει ευοίωνο. Ορίσαμε τη δημοσιογραφία ως την αντίσταση της κοινωνίας απέναντι στην εκάστοτε εξουσία και ξεκίνησε μια γόνιμη κουβέντα, με τους εκκολαπτόμενους δημοσιογράφους να μας βομβαρδίζουν με ερωτήματα που ενίοτε μας έφερναν σε δύσκολη θέση.

Ιδιαιτέρως ευφυής και ο τίτλος που ψήφισαν. Επεσαν κάμποσοι στο τραπέζι: «Η Φωνή του Α'», «Το Προαύλιο», «Η Λυκειοτυπία». Επικράτησε τελικά το «ΠΡΩΤΟ...Τυπο», από την ονομασία του Λυκείου και την τέχνη του Γουτεμβέργιου. Προαναγγέλλουν έρευνα για την ιστορία του σχολειού τους, που χτίστηκε μεσούσης της χούντας, και για το προσφυγικό. Νέα Ιωνία είν' αυτή. Προσφυγομάνα. Πολιτιστικά, αθλητικά, εκπαιδευτικά και ποικίλα θέματα θα κοσμήσουν τις υπόλοιπες σελίδες. Διαβεβαιώνουμε ότι αδημονούμε να τα αναγνώσουμε. Αποχωρήσαμε ξέχειλοι από ένα αίσθημα αισιοδοξίας. Ευχαριστήσαμε ειλικρινά για τη γνώση που μας δώρισαν τους ίδιους τους μαθητές, αλλά και την Ελένη, τον Μάκη, την Αφροδίτη και τον Δημήτρη· τους καθηγητές τους.

ΠΗΓΗ: efsyn