BROOKLYN, Η ΤΑΙΝΙΑ

 

Η ιστορία της Νέας Υόρκης είναι σίγουρα η ιστορία των μεταναστών της, καθώς όπως γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, από συγγενείς, απλοί άνθρωποι, Έλληνες, Ιταλοί, Ιρλανδοί έφτιαξαν τους δρόμους, τις γέφυρες, τους ουρανοξύστες, ιστορίες που πιθανώς δεν θα μάθουμε ποτέ, οι οποίες όμως θα μπορούσαν να είναι νουβέλες ή ταινίες.  

Μια τέτοια ιστορία είναι και αυτή της Έλις (Σέρσεϊ Ρόναν), κοπέλας από την Ιρλανδία, από το Enniscorthy, μια μικρή πόλη με όλο το γνωστό πακέτο (κουτσομπολιά, μηδενικές προοπτικές εξέλιξης). Η Έλις μένει με την αδερφή της και τη μητέρα της (ο πατέρας έχει πεθάνει). Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 50, όπου αρκετοί Ιρλανδοί αναζήτησαν το δρόμο της ξενιτιάς. Ένας ιερέας (Τζιμ Μπρόντμπεντ), ο πάτερ Φλουντ, που είναι πολλά χρόνια πια στη Νέα Υόρκη, της βρίσκει δουλειά σε μεγάλο εμπορικό μαγαζί και μεσολαβεί για να μείνει μαζί με άλλες κοπέλες, έχοντας ένα μικρό δωμάτιο στο Μπρούκλυν κι ένα πιάτο φαγητό. 

Το μεγάλο ταξίδι ξεκινά, φυσικά με το πλοίο. Η αρχή είναι δύσκολη και σχεδόν ανυπόφορη. Της λείπει η Ιρλανδία, η αδερφή της και η μητέρα της. Όπως όμως της λέει ο πάτερ Φλουντ, homesicknes is like any other sicknes  At first, you feel like you’re going to die, and then you get over it. And the sickness moves on to torment someone else (η νοσταλγία είναι όπως κάθε άλλη ασθένεια. Στην αρχή νομίζεις ότι θα πεθάνεις από αυτή, μετά την ξεπερνάς και μετά η ασθένεια πάει σε κάποιον άλλο).  

Βλέπουμε τον ισχυρό ρόλο που παίζει στην ιρλανδική κοινότητα η εκκλησία, η οποία κάνει πραγματικά θεάρεστο έργο. Αυτό ήταν μια μάλλον ευχάριστη έκπληξη, γιατί έχουμε λίγο κουραστεί πλέον να βλέπουμε σε ταινίες μόνο διεφθαρμένους ή έκφυλους ιερείς (η "μοντέρνα" ματιά), λες και δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Όποιος γνωρίζει από ομογένειες, ξέρει καλά πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της εκκλησίας σε αυτό και μάλιστα σε πολλά επίπεδα. 

Ο Τζιμ Μπρόντμπεντ πολύ καλός ως πάτερ Φλουντ. Φροντίζει την Έλις, της βρήκε δουλειά, την στηρίζει και την υποστηρίζει ψυχολογικά, βοήθησε για να έχει μια στέγη και ένα πιάτο φαί, ενώ επιπλέον κάνει κάτι πολύ σημαντικό: την γράφει σε ένα κολέγιο για να μάθει λογιστική, όπου της πληρώνει τα δίδακτρα. Η μέχρι τότε "ψαρωμένη και φοβισμένη Έλις αρχίζει σιγά σιγά να βρίσκει την αυτοπεποίθησή της μέσα από τα μαθήματα. Τα ντόπια Αμερικανάκια που μέχρι χτες την αντιμετώπιζαν σαν χωριατόπαιδο, τώρα την σέβονται. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ