Το ζήτημα δεν είναι αν μας αρέσει η Ευρώπη και αν την αγαπάμε.

του Χάρη Λυκοβίτη

ΘΑ ΣΠΑΣΩ ΚΟΥΠΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ’ ΠΕΣ - ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΓΙΩΡΓΟ (με θυμό κι έγνοια ταυτόχρονα)

Φίλε Γιώργο.

Το ζήτημα δεν είναι αν μας αρέσει η Ευρώπη και αν την αγαπάμε. Συνήθως η Ευρώπη αρέσει φανατικά σε όσους δεν έχουν ζήσει εκεί (τα λεγόμενα ευρωλιγούρια, κάτι δυστυχείς ημιμαθείς που νομίζουν ότι "ανεβαίνουν" ως άνθρωποι εάν το νόμισμά τους λέγεται ευρώ). Αρέσει επίσης και σε όσους πληρώνονται από τα εκεί συμφέροντα. Δεν ανήκεις ούτε στους μεν ούτε στους δε. 

Οι υπόλοιποι αγαπάμε την Ευρώπη αλλά ΚΑΙ τη χώρα μας.

ΤΟ ΚΑΙΡΙΟ ΖΗΤΗΜΑ είναι εάν επιτρέπουμε σε οποιονδήποτε απ' έξω να...

ρυθμίζει τα του σπιτιού μας.

Και γω αγαπώ τον φίλο μου τον Τάσο μιας κι είμαστε μαζί από παιδιά, δεν του επιτρέπω όμως να κάνει κουμάντο στο σπίτι μου. Δεν μπορεί να μου πει ούτε τι θα μαγειρέψουμε να φάμε, ούτε πως κι εάν θα ντυθούμε, ούτε τι έπιπλα θα βάλω και που και κυρίως πώς θα μεγαλώσω το παιδί μου. Ούτε εάν διαπληκτιστώ με τη γυναίκα μου θα τον φέρω κριτή και δικαστή στο σπίτι μου. Θα το συζητήσω μαζί του αλλά μέχρι εκεί.
Αυτές είναι συμπεριφορές ανώριμων ψυχοσυναισθηματικά ανθρώπων. Δεν είναι συμπεριφορές ώριμου ενήλικα που αναλαμβάνει την ευθύνη της ζωής του ο ίδιος.

Και φυσικά και θα πρέπει να τιμώ την φιλία του και να είμαι εντάξει απέναντί του. Αν με βοηθήσει, θα του είμαι ευγνώμων και υπόχρεος. Αν δεν με βοηθήσει, έχει καλώς no bad feelings! Αν όμως μου επιτεθεί και με απειλήσει θα του γαμήσω τον αντίχριστο!
Κι έπειτα τι είναι αυτό που λες; "..η έξοδος από την Ευρώπη δεν είναι πουκάμισο που το δοκιμάζουμε κι αν δεν μας αρέσει το επιστρέφουμε". 

Τι μας λες δηλαδή; ότι ακόμη κι αν μας καταστρέφει πρέπει να το δεχτούμε; 

Τι είναι αυτό που λες; Το κάνεις εσύ αυτό στην καθημερινή σου ζωή; και σε ποιές περιστάσεις; και με ποιούς; ποιούς βάζεις νταβατζήδες στη ζωή σου; Τι πίνεις και δεν μας δίνεις, ρε φίλε; και είσαι εσύ ο ίδιος Γιώργος που θεωρείς προγόνους σου τον Λεωνίδα, τον Καραϊσκάκη και το 1940; 

Τι έκαναν οι παππούδες σου; (εκτός κι αν ήταν συνεργάτες των Γερμανών ή μαυραγορίτες, οπότε πάω πάσο).Τι θα έλεγες στον προπάππο σου και στον παππού σου; Ότι κιότεψες; οτι αρνήθηκες σαν άντρας να αναλάβεις την ευθύνη σου απέναντι πρωτίστως στον εαυτό σου, έπειτα στα παιδιά σου και τέλος στην πατρίδα σου;

Σήκω πάνω ρε, πάρε θέση κι έπειτα πάνε να αναμετρηθείς με τα σκουλήκια, τις βδέλλες και τους χαραμοφάηδες που τρώνε την Ελλάδα, αλλά ΩΣ αφέντης στο σπίτι σου. Έλα να συζητήσεις με μένα και όσους άλλους διαφωνούν μαζί σου, να μαλώσουμε, να μαλλιοτραβηχτούμε, να οργιστούμε ο ένας με τον άλλο, να βρούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ έναν τρόπο ν’ αλλάξουμε την χώρα. Κι αν ο Τσίπρας, η ο οποιοσδήποτε Τσίπρας δεν μας κάνει, μπορούμε να τον ξηλώσουμε και να τον ρίξουμε στα σκουπίδια. Αν όμως ΕΜΕΙΣ βάλουμε αφέντη και κριτή στη χώρα μας το Γιουνκέρ, πώς θα τον αλλάξεις αύριο ρε μάγκα για πες μου; θα κάνεις διαδήλωση στις Βρυξέλλες; Εδώ, αν πας σε διαδήλωση στο Σύνταγμα, η πιθανότητα ο μπάτσος απέναντί σου να είναι τρίτος σου ξάδερφος ή γείτονας μιας πρώην γκόμενάς σου είναι 30%!!! Και δεν θα σε βαρέσει. Εκεί θα σε σαπίσουν στο ξύλο καημένε μου!!!

ΚΑΙ γαμημένος ΚΑΙ δαρμένος! Μην κάθεσαι κι ακούς τους Σαμαροβενιζέλους τον Σταύρο ή την Λυμπεράκη. Αυτοί έχουν κάνει ήδη χοντρό κομπόδεμα στην πλάτη τη δική σου. Σε κοροϊδεύουν κακομοίρη μου!

Κι αν φοβάσαι πως κι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εκφυλιστεί όπως το ΠΑΣΟΚ, απόδειξε πως έχεις πάρει το μάθημά σου και μην το επιτρέψεις να γίνει.

Κανείς δεν σου εγγυάται πως ο δρόμος μετά το δημοψήφισμα θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Όπως ακριβώς κανείς δεν σου εγγυάται για το πως θα ξημερώσει η ίδια η ζωή σου, η καριέρα σου, οι άνθρωποί σου. Εσύ όμως συνεχίζεις να την ζεις. Δεν κρύβεσαι φοβισμένος στο λαγούμι σου. Ο πολύς φόβος μας παραλύει, ο λελογισμένος φόβος μας κινητοποιεί να δράσουμε με σύνεση και ψυχραιμία.

Μη γελιέσαι. Στην περίσταση αυτή, όταν δώσεις στον Γιουνκέρ, στη Μερκελ, στον Σόιμπλε και στον Νταισελμπλουμ τα κλειδιά της χώρας, όταν ΕΣΥ του δώσεις την θέση του αγά και του αφέντη, η μόνη θέση που μένει για σένα είναι η θέση του δούλου. Αυτή η κατάσταση, Γιώργο, έχει μόνον δύο θέσεις διαθέσιμες να πάρεις. Ή αφέντης και κύριος στο σπίτι σου ή δούλος. Δεν υπάρχει τρίτη θέση, φίλε. Πρόσεξε ποιά θα διαλέξεις. Ανάλαβε την ευθύνη σου.

Ο Χάρης Λυκοβίτης είναι Οικονομολόγος

ΠΗΓΗ: Haris Lykovitis