Η Ελλάδα που μας πληγώνει

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, θέλησε με το στοίχο του, « όπου και αν σταθώ η Ελλάδα με πληγώνει» να εκφράσει τη βαθιά του πίκρα για την Πατρίδα μας που  τρώει τα ίδια τα παιδιά της. 

Και τα έγραφε αυτά αφού έβλεπε την Ελλάδα να αποθεώνει μια κοινωνία των λίγων και της ανισότητας και να πάσχει από έλλειψη συλλογικής συνείδησης.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Αν καλείτο σήμερα ο ποιητής να περιγράψει αυτό που συμβαίνει  στη χώρα μας τα οχτώ χρόνια κρίσης, μιας  κρίσης που κτυπά όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, που βρίσκει έδαφος στην  πολιτική, οικονομική, πολιτισμική και στην ηθική ζωή του κράτους, μάλλον θα μας ήταν δύσκολο  να βρούμε τον κατάλληλο στοίχο που θα χρησιμοποιούσε.

Τα μνημόνια και η επιτροπεία που τα συνοδεύει και θα τα συνοδεύει για πολλά ακόμη χρόνια, άσχετα με το τι λέει η σημερινή και ίσως η αυριανή πολιτική ηγεσία της χώρας, έχουν πληγώσει θανάσιμα και πολύ βαθιά την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έρχεται λοιπόν η στιγμή, που η πλειοψηφία πλέον των πολιτών φτάνει στο σημείο να φωνάξει έξω από τα δόντια της το: «φτάνει μέχρι εδώ», αφού όταν κοιτάζει πίσω, βλέπει την καταστροφή που έχει επέλθει, ενώ όταν ατενίζει μπροστά, το μόνο που  βλέπει είναι ένα θολό τοπίο.

Σήμερα τίποτα πια δεν είναι δεδομένο, τα πάντα είναι σε κατάσταση ρευστότητας και οι στερήσεις δεν έχουν τελειωμό, με αποτέλεσμα αυτές να πιάνουν καινούρια νοικοκυριά, κάθε νέα ημέρα που ξημερώνει,  Οι Έλληνες δεν ξέρουν πια τι να κάνουν, που να προστρέξουν να λύσουν προβλήματα, ακόμη και τα στοιχειώδη και παλεύουν συνεχώς, παλεύουν για να μπορέσουν να τα φέρουν βόλτα.

Η κυβέρνηση με την πολιτική που εφαρμόζει, στη συνέχεια των ίδιων πολιτικών που εφάρμοζαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αρκείται στην εφαρμογή των όσων διατάσσουν οι Βρυξέλλες. Ταυτόχρονα  προσπαθεί, με κάθε διαθέσιμο επικοινωνιακό μέσο, να κοροϊδέψει όσο πιο πολύ το λαό και να τον κρατάει σε διαρκή ύπνωση,  ενώ από την άλλη πλευρά, οι εν αναμονή ευρισκόμενοι πολιτικοί της αντίπαλοι, αγωνιούν το πότε θα παραλάβουν τη σκυτάλη των εφαρμοζόμενων πολιτικών και τους επίζηλους θώκους.

Αλλά εκτός από τις οικονομικές πληγές και τη θολούρα του τοπίου στην καθημερινότητα, η Ελλάδα παρουσιάζεται πληγωμένη και στο μέτωπο των Εθνικών θεμάτων τα τελευταία χρόνια, αφού αμφισβητούνται ή διακυβεύονται τα Εθνικά μας συμφέροντα, από τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές που εφαρμόζονται, πάντοτε μυστικά και πάντοτε ερήμην του λαού. Και αυτά δεν γράφονται από κάποιο αντιπολιτευτικό μένος, αλλά από την πραγματικότητα που ζούμε, αλλά  και  ζήσαμε όλοι τις τελευταίες ημέρες, με τους εξευτελισμούς που σημειώθηκαν τόσο στο υπουργικό συμβούλιο μεταξύ των κυριοτέρων υπουργών, των  εκφραστών της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας της χώρας, όσο και στο διεθνές περιβάλλον.

Όταν η εξωτερική πολιτική αποτελεί την  επίσημη διεθνή συμπεριφορά ενός κράτους, δηλαδή η εφαρμογή της πολιτικής του στη διεθνή σκηνή, με την οποία προσπαθούν οι κυβερνήσεις να επηρεάσουν ή τουλάχιστον να διαχειριστούν γεγονότα και εξελίξεις, που αναπτύσσονται συνήθως  εκτός συνόρων, ας αναλογιστούμε όλοι, ποια ήταν η εικόνα και το πως παρουσιαστήκαμε στο διεθνή περίγυρο, με τα καμώματα και τις ενέργειες των δύο βασικών υπουργών της κυβέρνησης και μάλιστα «υπό το βλέμμα» του πρωθυπουργού!

Άντε λοιπόν μετά από αυτά, να περιμένει κανείς την προαγωγή των εθνικών μας συμφερόντων, όπως αυτά εξελίσσονται και δοκιμάζονται ιδιαίτερα την περίοδο των μνημονίων σε όλα τα μέτωπα, (Σκοπιανό, Αιγαίο, Θράκη, Κύπρος) και όπως εκ του αναλογίου της τελετής παράδοσης-παραλαβής του ΥΠΕΞ, άκουσαν οι πάντες, Έλληνες και ξένοι, τον αποχωρούντα υπουργό με το υπερφίαλο ύφος του, να αναγγέλλει την υπογραφή Νομοσχεδίων, για ένα από τα πλέον σοβαρά ζητήματα, όπως είναι αυτό των χωρικών υδάτων,  έστω και αν αφορά την πλευρά του Ιονίου Πελάγους.

Ναι, σε αυτό το κατάντημα έχουμε φτάσει ως χώρα και για αυτό, ίσως  δεν θα πρέπει να απορούμε, όταν  βλέπουμε συμμάχους και παραδοσιακούς φίλους, που τους έχουν παραχωρηθεί  τα πάντα από τις κυβερνήσεις, ιδιαίτερα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ  ή που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας δυσβάστακτα μέτρα και κερδίζουν μάλιστα από τον οικονομικό στραγγαλισμό που  έχουν επιφέρει, να δίνουν όλη τη στήριξή τους στο γείτονάς σου, που  αντιδρά μάλιστα και  σφοδρά, γιατί  εσένα  σε θεωρούν απλά δεδομένο.

Εκεί λοιπόν που έχουν φτάσει τα πράγματα σήμερα , υπάρχει άραγε η  δυνατότητα αντίδρασης, για να σταματήσει και ο εθνικός εμπαιγμός που υφιστάμεθα και ο κατήφορος γενικά που έχει πάρει η χώρα; Η απάντηση είναι ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, αρκεί να δράσουμε ως σοβαρό κράτος και ως σοβαροί και αποφασισμένοι πολίτες.

 Το Μπορούμε όμως για να γίνει πράξη, χρειάζεται πριν από όλα ΕΝΟΤΗΤΑ σκοπού και Δράσης. Προϋπόθεση για να επιτευχθούν αυτά, πρέπει να είναι η ριζική ανατροπή του φθαρμένου πολιτικού συστήματος και η ανάδειξη νέων  πολιτικών Δημοκρατικών, Πατριωτικών  Δυνάμεων, για  να βάλλουν τα εθνικά συμφέροντα στο ύψος των περιστάσεων που απαιτούν οι σημερινοί καιροί και για να ενεργήσουν μαζί με το λαό, για το λαό!

Τώρα είναι η ώρα όλοι οι Έλληνες να κάνουν αυτό που δεν έχουν κάνει τα τελευταία 3 τουλάχιστον χρόνια. Να ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΝ, να  ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΝ  και να  ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ  για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ!

Πηγή