Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟΥ! Καταργούνται μετά από 118 χρόνια ζωής στην Ελλάδα – Διαβάστε την άγνωστη ιστορία τους

Η Ελληνική πρωτοτυπία πλέον καταργήθηκε με το Πολυνομοσχέδιο. Τέλος λοιπόν και ο θεσμός των περίπτερων στην Ελλάδα. Κάθε περιπτερούχος που βγαίνει στην σύνταξη θα κλείνει και την επιχείρηση.

Σε ανεργία υποχρεώνει η κυβέρνηση δώδεκα χιλιάδες περιπτερούχους μαζί με τις οικογένειές τους, αφού με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, τα περίπτερα καταργούνται.

   

Σύμφωνα με την πρόταση που κατέθεσε το υπουργείο ανάπτυξης για τις διατάξεις των περιπτέρων που αφορούν τις μισθώσεις, η οποία είναι πλέον νόμος (μέσω της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου), η άδεια δεν θα μπορεί να μεταβιβαστεί μετά τον θάνατό του κατόχου, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να κλείνει οριστικά! ...



Όπως γίνεται κατανοητό, τα πάντα γίνονται προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων και των Super Markets, με αντάλλαγμα το αίμα, την ανέχεια και τη δυστυχία των Ελλήνων.

Η άγνωστη ιστορία του περίπτερου

Τα περίπτερα αποτελούν ιστορικό χαρακτηριστικό της αστικής ζωής στην Ελλάδα και είναι άμεσα συνδεδεμένα με την ανάπτυξη της Αθήνας.



Τα πρώτα περίπτερα έκαναν την εμφάνιση τους στις αρχές του 20ου αιώνα, ως ελάχιστη μορφή οικονομικής βοήθειας προς τους τραυματίες και τους ανάπηρους των συνεχιζόμενων πολέμων στους οποίους συμμετείχε, η Ελλάδα.

Πιο συγκεκριμένα, τα πρώτα περίπτερα εμφανίστηκαν, μετά την ήττα της Ελλάδας στον πόλεμο του 1897 με την Τουρκία, σε αστικά κέντρα της περιφέρειας. Στην Αθήνα το πρώτο περίπτερο έκανε την εμφάνισή του στην οδό Πανεπιστημίου το φθινόπωρο του 1911.


Ένα μικρό πρόχειρα κατασκευασμένο ξύλινο κουβούκλιο με ελάχιστα προϊόντα, προσπαθούσε να καλύψει τις ελάχιστες οικονομικές ανάγκες της εποχής και να δώσει μια ανάσα σε ανθρώπους που είχαν δώσει σημαντικό κομμάτι της ζωής τους για την Ελλάδα.

Ο γνωστός χρονογράφος και ποιητής των αρχών του 20ου αιώνα Σωτήρης Σκίπης σε άρθρο του στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠΤ στις 20 Οκτωβρίου 1919 γράφει για τα πρώτα περίπτερα που έκανα την εμφάνισή τους στην Αθήνα: «Άξιος συγχαρητηρίων έγινε ο κ. Δήμαρχος ο οποίος αποφάσισε την ανέγερσιν πολλών περιπτέρων εις τας Αθήνας, τα οποία θα εκχωρήσει εις τους τραυματίας του πολέμου, η εις μέλη οικογενειών φονευθέντων πολεμιστών».

«Δεν φαντάζεται κανείς πόσα καλά θα προκύψουν αμέσως-αμέσως, εκ της ανεγέρσεως των περιπτέρων. Τα περίπτερα θα είναι ένας στολισμός της πόλεως, θα εξυπηρετηθούν δι’ αυτών και θα εύρουν πόρον ζωής πλειστοί ανάπηροι των δύο πολέμων. Θα εξαπλωθή δια του μέσου τούτου το ελληνικόν έντυπον, είτε εφημερίς, είτε περιοδικόν, είτε φυλλάδιον, είτε βιβλίο. Και θα γίνουν αίτια όπως οι μεγάλαι επαρχιακαί μας πόλεις θα κουνηθούν λιγάκι και θα μιμηθούν λιγάκι των πρωτεύουσαν».

ΠΗΓΗ: briefingnews

20 σχόλια:

  1. Η κατάχρηση φταίει και στην περίπτωση των περιπτέρων, όπως και σε πολλα αλλα στην σύγχρονη κοινωνία! Η υπερβολή της χρήσης του δημόσιου χώρου απο τους περιπτερούχους. Απο μικρό "ξυλινο κουβούκλιο με ελαχιστα προιοντα περί αυτό", εχουν τα περισσότερα καταντήσει τσαντήρια εκτασης εως και 40τ.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τα μαρκετ πουλανε ψωμι γτ;αρτοποιεια δν υπαρχουν;

      Διαγραφή
    2. Λες να φταίει η κατάχρηση? Συριζαιος είσαι και τους δικαιολογείς?

      Διαγραφή
    3. ντρέπομαι και λυπαμαι και μονο που διαβαζω κατι τετοιο αλλα επισης λυπαμαι τοσο πολυ που υπαρχουν και Έλληνες που συμφωνουν με το να κλείσει η κυβερνηση τα περιπτερα.
      η απολυτη ξεφτιλα.δεν εχω πια λογια για την αδρανεια του ελληνα τη στιγμή που βλεπει πως καποιοι προσπαθούν να μας διαλυσουν

      Διαγραφή
  2. Συμφωνω με KIM. Πλεον πολλα απο αυτα πουλανε και ειδη απο τα ιδια τα μεγαλα σουπερμαρκετ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. KIM και ανώνυμος καλά τα λέτε φιλαράκια σιγά...σιγα παιδιά σας ενοχλησαμε τα lidl ...είμαστε άξιοι της τύχης μας καλά μας έκανε ο Σόιμπλε!!!!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κιμ και αγνωστε. Να πω κ γω το εξης, τα σουπερμαρκετ δε πουλανε προιοντα που τα συναντουσαμε πριν λιγα χρονια μοναχα στα περιπτερα??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εάν το πάρουμε απο την άλλη πλευρα ποσα σουπερμάρκετ ειναι στο κέντρο της Αθήνας και Θεσσαλονίκης κλπ. Και πως οι τουριστες θα παρουν ένα σνακ η ένα αναψυκτικό μια τσίχλα η τσιγάρα εισται καλα μια ιστορία δεν πρέπει να σβήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΚΑΛΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προφανώς θα αντικατασταθούν απο μικρα μαγαζάκια τα οποια θα καλυπτουν τις ιδιες αναγκες (νομος της αγορας). Σιγουρα ημορφη και η εκταση πουεχουν σημερα απεχει πολυ απο την αρχικη. Και μη ξεχνατε ποσοι ανθρωποι βρισκουν δουλεια στα σουπερ μαρκετ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΝΑΙ ΟΥΥΥΥ! ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟ ΠΟΣΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΣΤΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ! ΓΙ' ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΑΡΜΠΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΩΝΗ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ! ΡΕ ΦΙΛΕ....ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΕΤΑΣ;! ΑΝΤΕ ΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΟΥ ΛΙΓΟ!

      Διαγραφή
  8. απ'την στιγμη,που δεν υπαρχουν πλεον,αναπηροι πολεμου.αυτοματος,παυει,ο λογος υπαρξης τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. τα περιπτερα,ειχαν και μικρο φορολογικο καθεστος.τωρα,μπορουν να ανοιξουν μικρα παντοπολεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φίλε μου πράγματα που αποτελουν την κουλτουρα μας κ κομματια του παρελθοντος που δεν εχουν βλαψει κανεναν πρεπει να μενουν.εμενα θα με φλιψειπολυ αν κλεισουν

      Διαγραφή
  10. Επιτρέψατέ μου να σημειώσω κάποια δεδομένα, τα οποία ξέρω εκ προοιμίου ότι θα δυσαρεστήσουν κάποιους συνέλληνες καί κάποιες συνελληνίδες. Υπ' όψιν ότι προσωπικώς κατά το παρελθόν γνώρισα περιπτερούχους καί ήμουν φίλος τους, επί ορισμένων ετών, από μαθητής, αν καί ποτέ δεν εργάσθηκα σε περίπτερο. Καί τώρα έχω περιπτερούχους που συμπαθώ. Όμως, πρέπει κάποια πράγματα να λεχθούν, διότι πρέπει να δούμε την ωμή, κυνική καί ανάλγητη πραγματικότητα.
    Τί εμπορεύεται ένα περίπτερον;
    (1) παντοειδή γλυκίσματα(π.χ. σοκολάτες, παγωτά, γαριδάκια, πατατάκια κ.λ.π.),
    (2) καπνικά προϊόντα(π.χ. σιγαρέττα, αναπτήρες, καπνό κ.λ.π.),
    (3) έντυπα(π.χ. εφημερίδες, βιβλία, περιοδικά),
    (4) ερωτικά προϊόντα(π.χ. προφυλακτικά),
    (5) παιδικά παίγνια,
    (6) λοιπά είδη
    Βάσει λοιπόν όλων αυτών, παρατηρούμε ότι όλος ο εμπορικός κύκλος των περιπτέρων φθίνει προϊόντος του χρόνου.
    Τα γλυκίσματα του περιπτέρου μειώνονται, καθώς πολλοί προτιμούν τα αντίστοιχα των ζαχαροπλαστείων.
    Τα έντυπα μειώνονται ως προς τις πωλήσεις τους, διότι λόγω της διαδόσεως των ηλεκτρονικών μέσων, όπως της τηλεοράσεως καί του ραδιοφώνου, αλλά καί των νέων τεχνολογιών, όπως του διαδικτύου, πλέον πάρα πολλοί, αντί να διαβάζουν τις εφημερίδες επιλέγουν την διαδικτυακή ενημέρωσή τους.
    Τα καπνικά προϊόντα μειώνονται, διότι πολλοί συνέλληνες καί πολλές συνελληνίδες σταδιακώς διακόπτουν το κάπνισμα.
    Τα ερωτικά προϊόντα, λόγω της αγνοίας πολλών συμπολιτών μας, δεν επιλέγονται.
    Τα παιδικά παίγνια μειώνονται καθώς οι γονείς αδιαφορούν εν πολλοίς για τις επιθυμίες των παιδιών τους.
    Καί τα λοιπά είδη προφανώς υπάγονται στην ίδια κατηγορία.
    Καί πέραν όλων των άλλων παραγόντων, οφείλουμε να συνυπολογίσουμε καί την πολυετή οικονομική κρίση στην Ελλάδα.
    Έτσι, αναποτρέπτως κάποια στιγμή νομοτελειακώς τα περίπτερα κάποια στιγμή θα εξαλειφθούν, όσον καί αν αυτό δυσαρεστεί πολλούς συνέλληνες καί πολλές συνελληνίδες. Όμως, όλα κάποτε λήγουν. Αυτό είναι νομοτελειακόν. Τα συμπεράσματα δικά σας.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανάλυση της κακιάς ώρας. Τα περίπτερα αυξάνονταν και πληθύνονταν. Οι σουπερμαρκετάδες ορέγονται τον τζίρο των, και έτσι πίεσαν καταλλήλως την «Τρόικα», που έχει την πραγματική εξουσία στην Ελλάδα.

      Υποτίθεται ότι στην καπιταλιστική οικονομία αποφασίζουν οι Νόμοι της Αγοράς.

      Ουδέν ψευδέστερον. Τα μεγάλα συμφέροντα φροντίζουν να περνούν νόμοι που αμβλύνουν, ή και μηδενίζουν τον ανταγωνισμό.

      Οι Δανειστές επιδιώκουν την εξαθλίωση των Ελλήνων, και το κατορθώνουν με την συνεργασία των δωσιλόγων πολιτικών. Απώτερος στόχος η «κινεζοποίηση» της Ευρώπης, αλλά και όλης της ανθρωπότητος (εργασία 15 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα, με αμοιβές πείνας, και τεράστια ποσοστά ανεργίας). Η αρχή γίνεται με την Ελλάδα, τον πιο αδύναμο κρίκο. Η ελίτ δεν ανέχεται την ύπαρξη ελευθέρων επαγγελμάτων που βοηθούν ανθρώπους να ζουν καλά χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να πωλούν για πενταροδεκάρες την εργατική των δύναμη.

      Το εντυπωσιακό είναι ότι περνούν τέτοια νομοθετικά διατάγματα παρά την μεγάλη αντίθεση των κοινωνιών (βλέπε την πρόσφατη καθιέρωση του 12ώρου στην Αυστρία παρακαλώ, όχι σε χώρα-παρία όπως η Ελλάδα). Το μέλλον προβλέπεται ζοφερώτατον. Ο Θεός ΔΕΝ θα βάλει το χέρι Του.

      Διαγραφή
  11. Με λύπη μου θα παρατηρήσω ότι το βασικό άρθρο επί του οποίου γίνονται και τα σχόλια είναι πληροφοριακά εξαιρετικά ελλιπές και κυρίως ιστορικά ανακριβές. Το περίπτερο είναι Γαλλικής προέλευσης θεσμός, το "παβιγιόν (pavillon - συγχωρήστε μου οι γαλλομαθείς την έλλειψη τονισμού, οφείλεται στις αδυναμίες των αγγλόγλωσσης προέλευσης γραμματοσειρών στους η/υ)", και γι' αυτό υπήρχαν περίπτερα και στην Γαλλία. Ο θεσμός επινοήθηκε πολύ αρχικά από τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο 14ο (αυτόν τον μεγαλοφυή και δυναμικό πολιτικό άνδρα) σαν θεσμός "εν ειρήνη" αποκατάστασης των βετεράνων και αναπήρων πολέμου, οι οποίοι αλλιώς δεν είχαν πόρους επιβίωσης), στους οποίους ο Λ. χορήσησε ταυτόχρονα με την άδεια λειτοτργίας και το μονοπώλιο λιανικής πώλησης της "νεώτατης" τότε εξ Αμερικής μόδας, του καπνού. Αρχικά ήταν ένα καροτσάκι ή ένας πάγκος με πλευρικούς στύλους που στήριζαν από πάνω μιά τέντα. Τη γνωστή σ' εμάς μορφή του "οικίσκου" πήρε από τον Μ. Ναπολέοντα (Μ.Ν.), ο οποίος στα πλαίσια των νομοθετικών μέτρων που έλαβε, μετά την 1η περίοδο των πολέμων του, και πάλι για τους ίδιους λόγους και δικαιούχους διατήρησε το μονοπωλιακό δικαίωμα της πώλησης προϊόντων καπνού, γι' αυτό και παραδοσιακά τα "παβιγιόν" (και εδώ περίπτερα) ταυτίστηκαν με την πώληση τσιγάρων, στη συνέχεια δε χορηγήθηκαν και άλλες παρόμοιες άδειες πώλησης όπως πχ. τα εκτός ταχυδρομικών καταστημάτων γραμματόσημα και τα εκτός δημοσίων υπηρεσιών "κινητά επισήματα φόρου", τα γνωστά στους μεγαλυτέρους ως "επικολλούμενα χαρτόσημα". Τον θεσμό ακολούθησε και η Ιταλία, ελαφρά παραλλαγμένο, για πολεοδομικούς λόγους: αντί της κατασκευής των γνωστών "οικίσκων" που συχνά κλείνουν τα πεζοδρόμια, θεσμοθέτησε μικρά ισόγεια καταστήματα, τα "ταμπάκι" (κατατανοητή η ετυμολογία από τον ταμπάκο - καπνό), δηλαδή τα καπνοπωλεία, τα οποία μοιάζουν περισσότερο με τα δικά μας παλιά ψιλικατζίδικα. Μάλιστα στην Ιταλία, υποχρεωτικά τοποθετείται "μεγαλοπρεπως" στην πρόσοψη των "ταμπάκι" το Ιταλικό εθνόσημο, στη βάση του οποίου αναγράφεται ο αριθμός αδείας του καταστήματος. Για όσους τυχόν έζησαν παλαιότερα στην Ιταλία, θα ξέρουν ότι για να πάρουμε "φρανκομπόλο", δηλ. γραμματόσημο, για αλληλογραφία (όταν ήταν ακόμα υπόθεση χάρτινου φακέλου) συνήθως πηγαίναμε στο "ταμπάκι" της γειτονιάς. Όλα αυτά βέβαια δεν αναιρούν το γεγονός ότι τα περίπτερα εδώ τα αγαπήσαμε και τα κάναμε "δικά μας", και ότι οι γεροντότεροι θα νοιώθουμε μέσα μας σαν "προσωπικό ξεριζωμό" την έλλειψη, καθώς θα κοιτάζουμε στο πεζοδρόμιο το κενό πλέον "τετράγωνο" εκεί που κάποτε πάταγε το μικρό αυτό, γεμάτο χρώματα, μικροπραματάκια και χαρακτηριστική μυρωδιά καμαράκι, που ήταν κάτι περισσότερο από εμπορικό κατάστημα. Ήταν σημείο συνάντησης, σημείο ανθρώπινης επαφής (πόσοι δεν χαζολογήσαμε επί ώρες είτε κοιτάζοντας τίτλους εφημερίδων, είτε συζητώντας, είτε ψάχνοντας το ψυγείο του για ένα παγωτό, είτε -παλιότερα - τηλεφωνόντας, ένας μικρός φωτεινός φάρος στο σκοτάδι της νύχτας, συχνά ένα μικρό γλυκό καταφύγιο στη μοναξιά... Ναι, χάνονται κι αυτά νομοτελειακά, όπως χάνεται, μαζί με την πάροδο της ηλικίας μας, ολόκληρη η Ελλάδα που αγαπήσαμε, η Ελλάδα της παρέας, της κουβέντας με το διπλανό μας, του παγωτού "ξυλάκι, της δραχμής μας... Ας "αγκαλιάσουμε" λοιπόν αυτά τα λίγα περιπτεράκια που μας απέμειναν κι ας τα αποχαιρετισουμε γλυκά, αποχαιρετώντας μια ολόκληρη εποχή και αναλογιζόμενοι πως έγινε και καταντήσαμε σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας πιά την Ελλάδα μας αυτό το βρωμερό χαλάκι για την τσακίζουν οι συμμορίες με τα καλάσνικοφ και να σκουπίζουν και πάλι τις μπότες τους οι Γερμανοί. Ίσως, αποτολμώντας μια απάντηση και συνειρμικά λειτουργώντας και πάλι με τη Γαλλία, η απάντηση αυτή να βρίσκεται σε μιά φράση του Ραημόν Πουανκαρέ, Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας στην εποχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου: "Η δημοκρατία δεν επιτρέπεται να μετατρέπεται σε αυτοκτονικό πολίτευμα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Νομίζω πως η μεταβίβαση περιπτέρων κατόπιν θανάτου του αδειούχου ανέκαθεν απαγορευόταν (ή ίσως να πήγαινε στη χήρα του, αλλά όχι παραπέρα), πράγμα άλλωστε λογικό, αφού η άδεια περιπτέρου ήταν μια παροχή του κράτους στους αναπήρους πολέμου. Ούτε η τυχόν σύνταξη αναπήρου κληρονομείται ή μεταβιβάζεται! -- Αφετέρου, επειδή τα περίπτερα επιτελούν αναμφισβήτητα μια κοινωνικά χρήσιμη λειτουργία, θα μπορούσε να επιτρέπεται η έκδοση νέων αδειών από το Κράτος ή από το Δήμο (στον οποίον ανήκουν τα πεζοδρόμια!), φυσικά έναντι εύλογου τιμήματος, κάτι σαν τις άδειες ταξί. Αυτές οι αγοραστές άδειες, που θα είχαν χρονικά περιορισμένη (π.χ. 20ετή) ισχύ, θα έπρεπε φυσικά και να μπορούν να μεταβιβάζονται. Αν το κράτος αποφασίσει ότι κάθε περίπτερο θα κλείνει οριστικά με το θάνατο του αρχικού δικαιούχου, νομίζω ότι ανοήτως θα στερηθεί έσοδα που θα μπορούσε να αντλεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Από το Blogger.