Πατέρας και γιος.

ΣΗΜ. ΔΙΚΗ ΜΑΣ: ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Επιμέλεια Γιώργος Χαραλαμπίδης*

Γιος:          «Μπαμπά, μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;»

Μπαμπάς: « Ναι, σίγουρα, τι είναι;»

Γιος:         « Μπαμπά, πόσα βγάζεις την ώρα;»

Μπαμπάς: « Αυτό, δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί κάνεις τέτοια ερώτηση;»

Γιος:         « Απλά θέλω να ξέρω. Σε παρακαλώ, πες μου, πόσα βγάζεις την ώρα;»

Μπαμπάς: « Αν θες να ξέρεις, βγάζω 20€ την ώρα.»

Γιος:          « Ω!» (με το κεφάλι κάτω).

Γιος:          « Μπαμπά, μπορώ να δανειστώ 10€;» ...

Ο πατέρας γίνεται έξαλλος!

Μπαμπάς: « Αν ο μόνος λόγος που ζήτησες να δανειστείς μερικά χρήματα, είναι για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες ανοησίες, τότε να πας κατευθείαν στο δωμάτιο σου, για ύπνο. Σκέψου, γιατί είσαι τόσο εγωιστής; Δουλεύω σκληρά κάθε μέρα για να μου ανταποδίδεις αυτήν την παιδιάστικη συμπεριφορά;!»

Το μικρό αγόρι πήγε ήσυχα στο δωμάτιο του και έκλεισε την πόρτα.

Ο μπαμπάς έμεινε μόνος και θύμωνε περισσότερο όσο σκεφτόταν την συζήτηση με τον γιο του.

«Πώς τολμάει να κάνεις τέτοιες ερωτήσεις μόνο και μόνο για να πάρει μερικά χρήματα;»

Μετά από περίπου μια ώρα, είχε ηρεμήσει, και άρχισε να σκέφτεται:

«Ίσως υπήρχε κάτι που χρειαζόταν να αγοράσει μ ' αυτά τα 10€. Άλλωστε δεν ζητάει λεφτά πολύ συχνά».

Πήγε στο δωμάτιο του αγοριού και άνοιξε την πόρτα.

Μπαμπάς: « Κοιμάσαι, γιε μου;»

Γιος:          « Όχι, μπαμπά, είμαι ξύπνιος».

Μπαμπάς: « Σκεφτόμουν, ότι ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήταν μια κουραστική μέρα και ξέσπασα άδικα πάνω σου. Εδώ είναι τα 10€ που ζήτησες.»

Το μικρό αγόρι κάθισε ίσια, χαμογελώντας.

Γιος:        « Ω!, ευχαριστώ Μπαμπά!»

Τότε, ψάχνοντας κάτω από το μαξιλάρι του έβγαλε ένα τσαλακωμένο χαρτονόμισμα των 10€. Ο μπαμπάς, που είδε ότι το αγόρι είχε ήδη χρήματα, άρχισε να θυμώνει πάλι. Το μικρό αγόρι βγάζοντας σιγά-σιγά τα λεφτά του, κοίταξε τον πατέρα του.

Μπαμπάς: « Γιατί θέλεις περισσότερα λεφτά αν έχεις ήδη κάποια;»

Γιος:         « Επειδή δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα έχω. Μπαμπά, ορίστε 20€. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα από τον χρόνο σου; Σε παρακαλώ, έλα σπίτι νωρίς αύριο. Θα ήθελα να δειπνήσουμε μαζί σου!»

Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του πατέρα. Έβαλε τα χέρια του γύρω από το μικρό του γιο, και ικέτεψε για συγχώρεση!...

… Πρόκειται απλά για μια μικρή υπενθύμιση, για όλους εσάς, που δουλεύετε τόσο σκληρά στη ζωή.

Δεν πρέπει να αφήνουμε τον χρόνο να μας ξεγλιστράει μέσα από τα χέρια μας, χωρίς να έχουμε αφιερώσει λίγο χρόνο με αυτούς που έχουν σημασία για μας, αυτούς που έχουμε κοντά στις καρδιές μας. Θυμήθηκες να μοιραστείς χρόνο αξίας 10€, με κάποιον που αγαπάς; Αν πεθάνεις αύριο, η εταιρεία που εργάζεσαι, θα μπορούσε εύκολα να σε αντικαταστήσει σε λίγες μέρες. Αλλά η οικογένεια και οι φίλοι που αφήνεις πίσω, θα νιώθουν την απώλεια για το υπόλοιπο της ζωής τους!

Κάτσε και σκέψου! Τι είναι πιο σημαντικό, να μάθουμε στα παιδιά μας να σέβονται το θεό χρήμα ή να εφεύρουμε ένα χρήμα που θα σέβεται τον θεό Παιδί και την ανάγκη του να νιώθει τους γονείς του κοντά του περισσότερο χρόνο; Έχεις άποψη στο ερώτημα: «Ευρώ ή Εθνικό νόμισμα;», στο ερώτημα: «Διαγραφή ή αποπληρωμή του Χρέους;». Αν όχι, μπορείς να κοιτάξεις το παιδί σου στα μάτια και να ξαναπείς: «Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει η πολιτική;»!...

* (Βρήκα το κείμενο στα αγγλικά στο διαδίκτυο, κι επειδή μου άρεσε, το προσάρμοσα για Έλληνες αναγνώστες)

Γιώργος Χαραλαμπίδης