Ανασχηματισμός με το βλέμμα στο... κόμμα



 Γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος

Με αμιγώς εσωκομματικά κριτήρια ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης - Κριτήρια οι κάλπες – όποτε γίνουν – και ο... Σαμαράς
 
Ώδινεν όρος και έτεκε μυν θα έλεγαν οι παλαιοί δημοσιογράφοι για το αποτέλεσμα του ανασχηματισμού της κυβέρνησης που ανακοινώθηκε τη Δευτέρα το μεσημέρι από τον νέο κυβερνητικό εκπρόσωπο Χρήστο Ταραντίλη.
 
Στον πρόλογό του ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου σημείωσε: «Η θητεία μιας κυβέρνησης δεν είναι μια προβλέψιμη ευθεία γραμμή. Ανακύπτουν νέες προκλήσεις και ανάγκες που επιβάλλουν την αναδιάταξη του δυναμικού της με την αξιοποίηση προσώπων σε νέους ή διαφορετικούς ρόλους στο κυβερνητικό έργο. Κάθε κυβέρνηση λοιπόν οφείλει να επιδεικνύει – στον κατάλληλο χρόνο – ευελιξία».
 
Η αλήθεια είναι ότι στην κυβέρνηση προέκυψαν πολλές νέες – και άλλες, όχι τόσο νέες – προκλήσεις, και μάλιστα ιδιαιτέρως σοβαρές. Δοκιμάστηκε, ζορίστηκε, έκανε πολλά λάθη – λίγα δικαιολογημένα, περισσότερα αδικαιολόγητα – αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ένιωσε την ανάγκη να τα παραδεχτεί.
 
Για την ακρίβεια έκανε ό,τι μπορούσε για να τα βάλει κάτω από το χαλί θεωρώντας ότι η υγειονομική κρίση που προκάλεσαν ο νέος κορωνοϊός και η πανδημία της Covid-19 βρίσκεται σε αποδρομή, ότι όλα θα λήξουν σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα και συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να γίνει μέσω του ανασχηματισμού ούτε απολογισμός λαθών ούτε ανασύνταξη δυνάμεων για να δοθούν πιο πειστικές απαντήσεις στις προκλήσεις που εμφανίστηκαν αυτή την περίοδο.
 
Υγεία, οικονομία, Παιδεία, συγκοινωνίες, ανάπτυξη, τουρισμός, εργασία ήταν οι τομείς που επλήγησαν ευθέως. Σοβαρά – έως ανυπέρβλητα – προβλήματα επιπλέον συνεχίζουν να υπάρχουν στη Δικαιοσύνη, στον πολιτισμό, στη δημόσια διοίκηση, στη μεταναστευτική πολιτική και στα ελληνοτουρκικά.
 
Ωστόσο ο πρωθυπουργός δεν θεωρεί ότι υπάρχει ανάγκη αναθεώρησης, διορθώσεων, ανανέωσης του Υπουργικού Συμβουλίου.
 
Θεωρεί – ή θέλει να επικοινωνεί – ότι όλα βαίνουν καλώς, ακόμη και αν η πραγματικότητα υποδεικνύει τα ακριβώς αντίθετα.
 

Η κοινωνική βάση

Το πρώτο στοιχείο λοιπόν του ανασχηματισμού του είναι ότι δεν πρόκειται για ανασχηματισμό, αλλά για την τιμωρία δύο υπουργών του, τις αναγκαστικές μετακινήσεις για την κάλυψη των θέσεών τους, την αναβάθμιση κάποιων υφυπουργών και την προσθήκη μιας δεκάδας νέων, ώστε να παρασχεθούν θώκοι σε βουλευτές με γεωγραφικά κριτήρια. Ανασχηματισμός μόνο κατ’ όνομα λοιπόν. Αλλά με σαφείς στόχους.
 
Ο πρώτος στόχος ήταν αυτός που ήδη περιγράψαμε: να αποκτήσει η κυβέρνηση τη στοιχειώδη επαφή με την κοινωνική βάση της Ν.Δ., η οποία είχε υποβαθμιστεί στο πλαίσιο της υπερβολικά προβαλλόμενης «τεχνοκρατίας» και του «μεταρρυθμισμού». Δύο εννοιών που εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκαν κενές περιεχομένου στην πρώτη φάση διακυβέρνησης.
 
Μια ανάγκη που υπαγορεύει την επαφή με τη βάση είναι ο θυμός και η ανασφάλεια που έχουν αρχίσει να συσσωρεύονται στην κοινωνία εξαιτίας των συνεχών lockdowns, της οικονομικής καταστροφής που τα συνοδεύει και που αφορά εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους – είτε μικρούς επιχειρηματίες και επαγγελματίες είτε εργαζομένους σε διάφορους χώρους. Οι δείκτες αισιοδοξίας, με ετήσια ύφεση 10%, δεν βρίσκονται στα ύψη.
 
Εάν, λοιπόν, προκύψει παράθυρο εκλογών – οι οποίες δεν βρίσκονται στην πρώτη θέση των προτιμήσεων του Μητσοτάκη σε αυτή τη φάση –, η απώλεια επαφής με την κομματική και λαϊκή βάση θα ήταν ενδεχομένως καταστροφική. Επελέγησαν λοιπόν κάποιοι άνθρωποι σε ρόλο υφυπουργών με πρώτη αποστολή αυτήν.
 

Το σαμαρικό μέτωπο

Ο δεύτερος στόχος ήταν καθαρά εσωκομματικός. Στην πρώτη του κυβέρνηση ο Μητσοτάκης είχε επιτύχει μια σύνθεση ισορροπημένη ως προς τις εσωτερικές τάσεις και ομαδοποιήσεις, την οποία δεν τόλμησε να διαταράξει αφαιρώντας κεκτημένα από κάποια εξ αυτών.
 
● Ο αποπεμφθείς Θεοδωρικάκος δεν θεωρείται ότι έχει κάποια αξιοσημείωτη κομματική αναφορά. Ως προσωπική επιλογή Μητσοτάκη αναρριχήθηκε και τώρα απλώς έπεσαν οι τίτλοι τέλους.
 
● Ο Βρούτσης θεωρείται σαμαρικός, αλλά ο μεν ίδιος διασώθηκε ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, η δε τάση του είδε τις μετοχές της να αναβαθμίζονται, άρα ούτε γάτα ούτε ζημιά.
 
Το πραγματικό κόλπο στο σημείο αυτό είναι τι ακριβώς επιχειρεί να επιτύχει ο Μητσοτάκης δίνοντας περισσότερες και ισχυρότερες θέσεις στη σαμαρική πτέρυγα. Πολλοί εκτιμούν ότι πρόκειται για κάποιου είδους δώρο προς τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά οι γνωρίζοντες διαφωνούν.
 
Στην πραγματικότητα, όπως εκτιμούν, η κίνηση αυτή έχει στόχο την απομόνωση του Μεσσήνιου πρώην προέδρου της Ν.Δ. Όσο περισσότερα στελέχη της επιρροής του βρίσκονται στην κυβέρνηση και υπερασπίζονται το έργο της τόσο μικρότερη θα είναι η ισχύς του.
 
Ενδεικτικό είναι ένα μικρό απόσπασμα από κείμενο αποτίμησης του ανασχηματισμού, το οποίο δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα το απόγευμα στην ακραιφνώς σαμαρική ιστοσελίδα Antinews με τίτλο «Ανασχηματισμός... προεκλογικής απόγνωσης»: 
 
«Μακάρι, κύριε Μητσοτάκη, να μπορούσατε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα με ένα πρόχειρο ανακάτεμα της τράπουλας, που επιβεβαιώνει τον εγκλωβισμό των κυβερνητικών αδιεξόδων και αποδεικνύει την απελπισία σας.
 
Θα το διαπιστώσετε όταν θα προβείτε στο απονενοημένο διάβημα των επερχόμενων πια εκλογών. Όπου θα δείτε τη Δεξιά να σας αποχαιρετά ενώ θα γελάει που τη θεωρήσατε τόσο ανόητη νομίζοντας πως θα τη μαζέψετε με τον Βορίδη, τη Βούλτεψη και τον Πλεύρη».
 
Η εξωτερική και η μεταναστευτική πολιτική αποτελούν τα καυτά σημεία αντιπαράθεσης μεταξύ σαμαρικών και μητσοτακικών.
 
Δεδομένης της πλήρους κυβερνητικής προσαρμογής στην ευρωπαϊκή πολιτική μετατροπής της Ελλάδας σε γκέτο φιλοξενίας μεταναστών και ελάχιστων προσφύγων, η συνύπαρξη στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής των σαμαρικών Μηταράκη και Βούλτεψη δεν θα πρέπει να θεωρείται «δώρο» προς την πλευρά Σαμαρά, αλλά απόπειρα αποκοπής του από το κοινοβουλευτικό δυναμικό της Ν.Δ.
 
Αυτός είναι ο στόχος. Το αν όμως θα επιτευχθεί μεσοπρόθεσμα είναι μια εντελώς άλλη υπόθεση...

από topontiki

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.