Διαφημίσεις με... υπονοούμενα από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα

 Γράφει ο Βαγγέλης Γεωργίου

Σε διαφήμιση αλυσίδας ψητοπωλείου στην Αθήνα ο απελπιστικά πεινασμένος πελάτης παρήγγειλε δήθεν τόσα πολλά φαγητά που φώναξε και την κουμπάρα του να τα "φάνε". "Έγινε χαμός παιδιά... όχι με την κουμπάρα", αλλά με τη μάσα, έλεγε. Η μανία να προσελκύσουν πελάτες οι επιχειρήσεις, όχι μόνο στην πανδημία, αλλά γενικότερα, ωθεί τις διαφημιστικές να σκαρφίζονται ένα σωρό τρόπους να κεντρίσουν τον καταναλωτή, ακόμα και σεξιστικούς ή άκυρους.

Εδώ και πολλά χρόνια, όταν πλησιάζουν οι γιορτές και στα τοπικά ραδιόφωνα οι ακροατές υποφέρουν από τις διαφημίσεις επιχειρήσεων. Κάποιες, θυμάμαι είχαν προσπαθήσει να δώσουν απαντήσεις σε πολλά "υπαρξιακά" ερωτήματα. Ποιος ήξερε ότι ο Άη Βασίλης χωράει από τις καμινάδες επειδή πηγαίνει σε γυμναστήριο της πόλης; Η υπερβολή είναι τέτοια που στη Λαμία επαίρεται εστιατόριο ότι έχει την καλύτερη πίτσα στον κόσμο! Δηλαδή, η Ιταλία, η πατρίδα της πίτσας, τι να μας πεί. Στην Αθήνα, τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα, στις διαφημίσεις του ραδιοφώνου τα ελληνικά έχουν αντικατασταθεί από αγγλικές λέξεις. Η ξενομανία χτυπάει κόκκινο.

Ό,τι βλακεία και γκροτέσκα υπερβολή σκεφτεί και συμφωνήσει επιχειρηματίας και διαφημιστής ακούγεται στο ραδιόφωνο. Οι φτηνιάρικες διαφημίσεις -όχι σε επίπεδο μπάτζετ- δεν είναι μόνο χαρακτηριστικό πιθηκοειδούς επαρχιωτισμού που γειώνει την ομορφιά της εντοπιότητας νομίζοντας ότι εκσυγχρονίζεται. Αυτό όμως είναι κάτι που ξεκίνησε πρωτίστως από τις ΗΠΑ με διαφημίσεις που προσπαθούσαν με αμφιλεγόμενους τρόπους να κάνουν προσφιλή τα προϊόντα τους στον κόσμο. Είναι διαφορετικό το άγχος του εμπόρου -ειδικά τις γιορτές- να διώξει την πραμάτεια του, από την υποκουλτούρα να το κάνει με ελάχιστο σεβασμό στον καταναλωτή.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress