Ακούσατε ακούσατε – Ο Καραγκιόζης μέσα από ακτινογραφίες!

 Γράφει ο Πάνος Σαββόπουλος

Ο καλοκαιρινός Καραγκιόζης των παιδικών μου χρόνων, στην Πάτρα, μου έφερε κι άλλες μνήμες. Φιγούρες Καραγκιόζη έφτιαχνα κι εγώ μικρός, αλλά μόνο μία μαύρη σκιά φαινόταν, αφού επρόκειτο για αδιαφανές χαρτόνι! Αλλά, οπωσδήποτε από τη μύτη, την κεφάλα και την καμπούρα καταλάβαινες ότι είναι ο Καραγκιόζης και από κάποια άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά φαινόταν αμέσως ποιος ήταν ο μπαρμπα-Γιώργος με την γκλίτσα, τα τσαρούχια, και τη φουστανέλα, ο Σταύρακας με το κομπολόι, το καβουράκι, το ζουνάρι και την κάμα, ο Διονύσιος με την κιθάρα και το ημίψηλο, ο μορφονιός με το τεράστιο κεφάλι και την μακριά μύτη.

Τα χρώματα ήταν ένα όνειρο για τα παιδιά, τότε. Κι εγώ, γοητευόμουν ιδιαίτερα από τα χρώματα του αληθινού Καραγκιόζη. Ήταν χρώματα φανταστικά που γινόντουσαν σχεδόν μαγικά, λόγω της λάμπας που φώτιζε το πανί. Οι φιγούρες του αληθινού Καραγκιόζη ήταν φτιαγμένες από δέρμα καμήλας, κατάλληλα επεξεργασμένο και ύστερα ζωγραφισμένο με πολύ τέχνη και μεράκι. Έτσι, το κόκκινο δεν ήταν ποτέ το κόκκινο της φωτιάς αλλά πήγαινε προς το κεραμιδί, το μπλε ήταν προς το μαρέν, το κίτρινο προς το κροκί, το πράσινο προς το ανοιχτό κυπαρισσί, τι να σας λέω, ένα όνειρο χρωμάτων!

Μαγικές, λοιπόν, φάνταζαν οι φιγούρες του Καραγκιόζη, αλλά και θεόρατες, πραγματικά θεόρατες! Για σκεφτείτε ένα παιδάκι 12 χρόνων και ύψους περίπου 1.40, καθισμένο κάτω, να βλέπει τον καπετάν "Απέθαντο" εκεί ψηλά στον μπερντέ, σε μία φιγούρα ύψους περίπου 90 εκατοστών ή και ενός μέτρου! Τρομερό και σε κάθε περίπτωση εντυπωσιακό. Αυτές τις φιγούρες τις έκαναν μόνοι τους οι καραγκιοζοπαίχτες, άλλωστε αυτή ήταν όλη η περιουσία τους. Και βέβαια επρόκειτο για μία επίπονη και δαπανηρή εργασία, έξω από το καθαρά καλλιτεχνικό μέρος.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress