Βρετανία: Το ένοχο παρελθόν της δουλείας και το ένοχο παρόν του ρατσισμού

Στο προσκήνιο βρίσκεται ο τρόπος που αντιμετωπίζει η Βρετανία τη σχέση που είχε στον παρελθόν με τον θεσμό της δουλείας, ενώ η πανδημία του κορωναϊού φέρνει στο φως τον ρατσιστικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι μη λευκές νοσηλεύτριες του βρετανικού Εθνικού Συστήματος Υγείας

Η δολοφονία του αφροαμερικανού Τζόρτζ Φλόιντ, από λευκό αστυνομικό, έφερε δυναμικά στο προσκήνιο των ΗΠΑ το ζήτημα των φυλετικών διακρίσεων. Η δημόσια συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην επεκταθεί στον συστημικό ρατσισμό και φυσικά στη βαθιά ρίζα του κακού: τη δουλεία.

Οι διαδηλώσεις που ακολούθησαν απ’ άκρη σ’ άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών «γέννησαν» αντίστοιχες διαμαρτυρίες και σε άλλα κράτη του κόσμου, ανάμεσά τους και τη Βρετανία.

Οι βρετανοί αντιρατσιστές διαδηλωτές, όπως και οι αμερικανοί «συνοδοιπόροι» τους, έστρεψαν τα βέλη τους και κατά αγαλμάτων ιστορικών προσωπικοτήτων που κατά την άλλες φορές ορθή και άλλες λανθασμένη άποψή των διαδηλωτών, είχαν ενεργά υποστηρίξει τον θεσμό της δουλείας.

Γεγονός πάντως είναι ότι άνοιξε για τη Βρετανία και πάλι το ακανθώδες ζήτημα της σχέσης της ως έθνος με τον θεσμό της δουλείας και η αλήθεια είναι ότι το κέρδος που αποκόμισε από τον απάνθρωπο αυτό θεσμό είναι υπερπολλαπλάσιο των πράξεων της, ιστορικά, για να εκφράσει τη μεταμέλειά της.

Το ότι τα εθνικά αρχεία του βρετανικού κράτους δίνουν πλήρη στοιχεία για το δουλεμπόριο, που διεξήχθη από τον 16ο ως τον 19ο αιώνα, δείχνει την απουσία πρόθεσης συγκάλυψης των απάνθρωπων πρακτικών που ενστερνίστηκε το βρετανικό κράτος εις βάρος εκατομμυρίων ανθρώπων.

Γιατί όμως η Βρετανία δεν έχει ποτέ απολογηθεί επισήμως για διενέργεια διατλαντικού δουλεμπορίου;

Το ερώτημα αυτό έθεσε η συγγραφέας και δημοσιογράφος Άφουα Χιρς σε υπουργό βρετανικής κυβέρνησης. Η απάντησή του, όπως αναφέρει η Χιρς στον Guardian, ήταν ότι ο βασικός λόγος που η Βρετανία δεν μπορεί να ζητήσει συγγνώμη για τη δουλεία είναι ότι η συγγνώμη αυτή θα λάμβανε νομικές προεκτάσεις.

Η Βρετανία δηλαδή σιωπά απέναντι στη δουλεία επειδή φοβάται ότι μπορεί να υποχρεωθεί σε αποζημιώσεις. Το παράδοξο βέβαια είναι ότι εν έτει 1833,  χιλιάδες ιδιοκτήτες δούλων και δουλέμποροι έλαβαν υπέρογκες αποζημιώσεις για την οικονομική βλάβη που τους προκαλούσε η κατάργηση της δουλείας.

Έχουν δηλαδή αποζημιωθεί οι υπαίτιοι του θεσμού αυτού αλλά όχι τα θύματά του.

Το διατλαντικό δουλεμπόριο

Το διατλαντικό δουλεμπόριο ήταν ουσιαστικά μια τριγωνική διαδρομή από την Ευρώπη στην Αφρική, από εκεί στην Αμερική και από εκεί πίσω στην Ευρώπη. Στα ταξίδια προς την Αφρική, οι ευρωπαίοι έμποροι μετέφεραν εμπορεύματα παίρνοντας ως αντάλλαγμα αφρικανούς δούλους, χρυσό, ελεφαντόδοντο και μπαχαρικά.

Διαβάστε την συνέχεια στο kostasxan