Μόνο η σωτηρία των ζωών θα σώσει τα προς το ζην

Γράφουν οι Rajeev Cherukupalli και Tom Frieden

Ο νέος κορωνοϊός έχει εξαπλωθεί ευρέως σε όλο τον κόσμο, κατακλύζοντας τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και σκοτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αλλά η κόπωση με τις διαταγές για παραμονή στο σπίτι και οι συνέπειες ενός ξαφνικού παγώματος στην οικονομική δραστηριότητα έφεραν μειωμένη εστίαση στο ανθρώπινο κόστος της νόσου.

Ακόμα χειρότερα, η ανυπομονησία ενίσχυσε μια ευρεία παρανόηση: Ότι η σωτηρία λιγότερων ζωών θα άξιζε τον κόπο εάν η οικονομική δραστηριότητα αποκατασταθεί γρήγορα. Ούτε τα οικονομικά της πανδημίας λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο και ούτε η αντίδραση στην πανδημία. Μόνο η δράση που θέτει την υγεία των ανθρώπων στο επίκεντρο θα επιτρέψει μια οικονομική ανάκαμψη.

Οι αντιλήψεις των ατόμων για την ασφάλεια θα καθοδηγήσουν τις καταναλωτικές και τις επιχειρηματικές αποφάσεις τους επόμενους μήνες. Εάν οι κυβερνήσεις αποτύχουν να σώσουν ζωές, οι άνθρωποι που φοβούνται τον ιό δεν θα ξαναρχίσουν να ψωνίζουν, να ταξιδεύουν ή να γευματίζουν έξω. Αυτό θα εμποδίσει την οικονομική ανάκαμψη, είτε με lockdown είτε χωρίς lockdown. Κατά συνέπεια, μόνο η επένδυση σε στρατηγικές που προστατεύουν την υγεία θα επιτρέψει στην οικονομία να ανακάμψει˙ η συγκράτηση τέτοιου είδους δαπανών θα σημαίνει περισσότερες εστίες, περισσότερες απώλειες ζωών και παρατεταμένα οικονομικά δεινά [1].

Άνθρωποι περιμένουν στην σειρά σε μια διανομή δωρεάν τροφίμων στην περιοχή Τσέλσι, στη Μασαχουσέτη, τον Απρίλιο του 2020. Brian Snyder / Reuters

--------------------------------------------------------------

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι καταναλωτικές δαπάνες -ο μεγαλύτερος μοχλός της οικονομικής ανάπτυξης- μειώθηκαν ακόμη και πριν τα περισσότερα κράτη δώσουν εντολή για lockdown, και δεν είναι πουθενά κοντά στο κανονικό, ακόμη και σε πολιτείες που έχουν μερικώς επαναλειτουργήσει. Η ηπιότερη προσέγγιση της Σουηδίας [2] στο lockdown δεν γλίτωσε την συρρίκνωση της οικονομίας της και φαίνεται να σχετίζεται με τα υψηλότερα ποσοστά θανάτων. Η ανάκαμψη της Κίνας [3] θα εξαρτηθεί από την αναζωογονημένη εγχώρια και παγκόσμια ζήτηση. Χώρες και πολιτείες που έχουν ανοίξει ξανά πριν πετύχουν το κατώφλι της σταθερής μείωσης των λοιμώξεων ρισκάρουν να εκδηλώσουν νέα κρούσματα, υψηλότερα ποσοστά θανάτου και παρατεταμένη οικονομική αναστάτωση.

Οι αντισταθμίσεις δημόσιων οικονομικών συνήθως περιλαμβάνουν ανταγωνιστικές προτεραιότητες και περιορισμένους πόρους -κανόνια ή βούτυρο, νοσοκομεία ή αυτοκινητόδρομους. Αλλά θα ήταν λάθος να εφαρμόσουμε αυτό το πλαίσιο στην αντιμετώπιση της πανδημίας COVID-19, επειδή οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν μια θεμελιωδώς διαφορετική επιλογή. Η σωτηρία των ζωών είναι καθοριστικής σημασίας για την αποκατάσταση της οικονομικής δραστηριότητας, δεν είναι αντίθετη σε αυτήν.

ΣΩΖΟΝΤΑΣ ΖΩΕΣ

Η σωτηρία ζωών θα απαιτήσει τεράστιες κρατικές επενδύσεις για την βελτίωση της δημόσιας υγείας [4] και των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης για να καλύψουν τόσο τις άμεσες όσο και τις μελλοντικές ανάγκες. Ο στόχος πρέπει να είναι ο έλεγχος της εξάπλωσης του ιού, η προστασία των εργαζομένων στον υγειονομικό τομέα και η δημιουργία αυξημένης χωρητικότητας στις εγκαταστάσεις υγείας -διατηρώντας παράλληλα την υγειονομική περίθαλψη που δεν έχει σχέση με την COVID-19. Η πρωτοβάθμια περίθαλψη, όπως ο εμβολιασμός, η θεραπεία χρόνιων παθήσεων, και οι συνήθεις διαδικασίες διάσωσης ζωής και οι θεραπείες που κρατούν έναν πληθυσμό υγιή, μπορούν να περιμένουν μόνον τόσο. Το επίκεντρο δεν πρέπει να είναι απλώς η μείωση των θανάτων που μπορεί να αποφευχθούν από την [ασθένεια] COVID-19, αλλά η πρόληψη όσο το δυνατόν περισσότερων θανάτων, είτε από COVID-19 είτε όχι, πράγμα που θα σημαίνει την διατήρηση ή ακόμη και ενίσχυση της φροντίδας που δεν αφορά στην COVID-19.

Διαβάστε την συνέχεια στο foreignaffairs