ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ

Βροχή στο κατώφλι

τα φώτα σβηστά

βρέχει συνήθως τη νύχτα.

όταν οι άνθρωποι απομακρύνονται

Τώρα κινούνται καμιόνια

οι φύλακες με τις βαριές αρβύλες

τα σφραγισμένα μάτια

σβήνουν επιμελώς τις άσπρες λωρίδες

κυκλοφορίας

πρέπει οι λεωφόροι να γίνουν

σκληρά στόματα

να γίνουν αόρατα τα νερά

να μας πνίγουν επιτέλους καθαρά

και με λαμπρότητα.

Βροχή στο κατώφλι

εσύ να περπατάς στα κρυφά.

όταν οι λύκοι σβήνουν τα φώτα τους

όταν οι οι δέσμες των φάρων

κοιτάζουν αλλού

όταν ο Άδης αλλάζει λάμπες

στα φανάρια του.

Εσύ οφείλεις να περνάς

ακόμα και σιωπηλός

από κάτω

τραγουδώντας το γλυκό

μονότονο τραγούδι της ανθρωπιάς

και της ποίησης

εκεί στα κρυφά όπως συνέβαινε πάντα

έστω για μια στιγμή

μια μαγεμένη στιγμή από εκείνες

κάτω από τα μπαλκόνια του κόσμου. 

Νίκος Ι. Καραβέλος

Δικηγόρος-Συγγραφέας