Τούρκοι σωματάρχες βολοδέρνουν στην Κύπρο και οι Τουρκοκύπριοι σε ρόλο "χρήσιμου ηλίθιου"

Γράφει ο Σενέρ Λεβέντ 

Όλοι νόμιζαν ότι έφυγαν. Τελικά δεν είχαν φύγει. Όλοι είναι εδώ ακόμα. Οι διοικητές όλων των σωμάτων στρατού της Τουρκίας. Και ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ. Περιοδεύουν το νησί, προβαίνουν σε μελέτες, κατεβαίνουν σε στρατηγικά βάθη και ανεβαίνουν. 

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Τρώνε φαγητό από την καραβάνα στις στρατιωτικές μονάδες τις οποίες επιθεωρούν.

Πήγαν και είδαν και το Βαρώσι. Από τον αέρα. Και από την ξηρά. Κατέβηκαν με ελικόπτερο στο πολεμικό πλοίο που συνοδεύει την πλατφόρμα Γιαβούζ. Και από εκεί έριξε μια δήλωση ο Ακάρ: «Κανείς να μην δοκιμάσει τη δύναμη και την ισχύ μας», λέει. Ενημερώνει τους ευρισκόμενους στο πλοίο.

Τους λέει: «Να μην περιμένει κανείς ότι εκείνοι θα κάνουν γεωτρήσεις, θα βγάλουν αέριο και πετρέλαιο και ο λαός της ”ΤΔΒΚ” και η Τουρκία θα παρακολουθούν χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα». Υποδέχονται εδώ και τη Γιορτή των Θυσιών (Κουρμπάνι). Σηκώνονται από νωρίς το πρωί και πάνε στο τζαμί για ναμάζι. Στο τζαμί Χαλά Σουλτάν με τους τέσσερις μιναρέδες. Κάνουν ναμάζι και προσεύχονται μαζί με τον Ερσίν Τατάρ. Δέχονται συγχαρητήρια από τον λαό για το Μπαϊράμι.

Ο Ακάρ είχε στείλει ένα μήνυμα και προς τους Ελληνοκύπριους σε μία συνάντηση που είχε διοργανώσει πριν μερικές μέρες στο στρατιωτικό επιτελείο: «Όταν μιλάμε για ειρήνη, αυτό εκλαμβάνεται ως αδυναμία, και όταν λέμε ότι ‘άμα χρειαστεί θα πάρουμε τα δικαιώματά μας, δεν θα επιτρέψουμε τετελεσμένα’, αυτό εκλαμβάνεται ως απειλή. Επομένως, οι γείτονές μας πρέπει να μαζέψουν τα μυαλά του στο κεφάλι τους και να κοιτάξουν πιο αντικειμενικά τα πράγματα».

Ενώ γίνονται όλα αυτά, εμείς τι κάνουμε; Παρακολουθούμε. Εκείνοι είναι οι πρωταγωνιστές. Κάποιοι από εμάς είμαστε κομπάρσοι και κάποιοι θεατές. Μήπως λέει κάτι οποιοσδήποτε αξιωματούχος απ’ εμάς, οποιοσδήποτε ηγέτης κόμματος ή οργάνωσης; Εκφράζουν κάποια άποψη για τις δραστηριότητες και τις δηλώσεις των στρατιωτικών διοικητών εδώ;

Ρωτούν «ποιος ο σκοπός αυτής της σε βάθος επίσκεψής σας;» Υπάρχει κάποιος να τους υπενθυμίσει ότι «μήπως εσείς δεν ήσασταν εκείνοι που είπαν ότι έστω και αν δεν μείνει ούτε ένας Τουρκοκύπριος στο νησί, εμείς δεν φεύγουμε απ’ εκεί;» Ποιος ο λόγος της αγάπης για τους Τουρκοκύπριους που φουντώνει και πάλι; Ούτε αυτό το ρωτάει κανείς! Αν δεν υπήρχαν οι Τουρκοκύπριοι σε αυτό το νησί, ποιος θα σας έδινε την άδεια για γεώτρηση; Μήπως τώρα προαχθήκαμε σε «αδέλφια» από «τρόφιμους»; Τώρα είναι η ώρα του χαϊδέματος και όχι της προσβολής;

Οι Τουρκοκύπριοι τι κάνουν;

Αλήθεια, εμείς τι κάνουμε; Δεν είμαστε καθόλου περίεργοι να μάθουμε τι συμβαίνει την ώρα που οι διοικητές όλων των σωμάτων στρατού της Τουρκίας ανεβοκατεβαίνουν στα στρατηγικά βάθη εδώ; Δεν μας νοιάζει καθόλου; Όλοι γιορτάζουν το Μπαϊράμι. Ανάβουν μαγκάλια. Τρώνε τα γλυκά του Μπαϊραμιού. Και αφήνουν τα υπόλοιπα στον Χουλουσί. Όλοι σφάζουν ζώα. Θυσία και Μπαϊράμι. Πώς μπορεί να τοποθετούνται δίπλα-δίπλα αυτές οι δύο λέξεις; Τα πάντα γύρω είναι όλο αίματα! Τι δουλειά είναι αυτή μωρέ μουσουλμάνε; Ε εσύ λαέ, εγώ νόμιζα ότι το πραγματικό κουρμπάνι, το πραγματικό θύμα, ήσουν εσύ. Τελικά έκανα λάθος.

Κοίτα τι λέει ο σοφός των σοφών George Orwell: «Δεν είναι θύμα ένας λαός που εκλέγει καιροσκόπους, διεφθαρμένους, υποκριτές, προδότες, απατεώνες και κλέφτες. Αντιθέτως, είναι συνένοχος σε όλα τα εγκλήματα που θα διαπράξει η κυβέρνηση». Ο Orwell προέβλεψε τα πάντα πριν απ’ όλους μας. Αλλά, σε τι ωφελεί; Ποιος άντλησε διδάγματα απ’ αυτό; Ποιος άκουσε;

Αν εισακούονταν αυτά που είχε πει πριν 20 χρόνια ο Αζίζ Νεσίν στην Τουρκία, μήπως η χώρα θα ερχόταν σήμερα σε αυτό το χάλι; Σώθηκε ως εκ θαύματος από τη φωτιά στο Μαντιμάκ του Σίβας. Βγήκε στην τηλεόραση. Εξήγησε τα πάντα. Μάλλιασε η γλώσσα του να εξηγεί το πώς οι ισλαμιστές κατακτούν τη χώρα. Πάλι δεν τον κατάλαβαν. Επιπλέον, τον θεώρησαν ένοχο επειδή πήγε στο Σίβας. «Ας μην πήγαινε», είπαν. Όπως ακριβώς είπαν και για εμάς όταν γράψαμε τον πρωτοσέλιδο τίτλο για το Άφριν και μας πετροβόλησαν: «Ας μην το έγραφε η Αφρίκα».

Δεν ξέρω πόσο θα προχωρήσει τις απειλές της η Τουρκία στην Κύπρο, αλλά επιχειρεί να συντηρεί συνεχώς τεταμένο το κλίμα. Κάποιοι λένε «αυτές οι απειλές είναι σαν τον κρότο της βόμβας, τίποτε άλλο δεν θα γίνει». Δεν πρέπει να λαμβάνονται τόσο ελαφριά. Κατά τη γνώμη μου, μαζί με τη Συρία πρέπει να εξετάζεται και η Κύπρος. Πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό ο Ταγίπ Ερντογάν είπε κάτι που θα θυμώσει τον Πούτιν. Αντιτάχθηκε στην προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία και έλαβε θέση στο πλευρό της Ουκρανίας κατά της Ρωσίας. Επιπλέον, στη Συρία συμφώνησε με την Αμερική και της έστειλε το μήνυμα ότι ερωτοτροπεί ξανά μαζί της. Νομίζετε ότι δεν μας επηρεάζουν όλες αυτές οι εξελίξεις; Αντιλαμβάνεστε ότι επικεφαλής του διαμοιρασμού στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται η Αμερική και η Ρωσία;

Αφού έμειναν τόσο μακρό χρονικό διάστημα για πρώτη φορά μαζί στην Κύπρο, οι διοικητές των σωμάτων στρατού σίγουρα έκαναν ό,τι ήταν να κάνουν. Στρατηγικό βάθος. Άραγε είναι ενήμερος γι’ αυτό το βάθος ο Μουσταφά Ακιντζί; Αν πετούσε πάνω από το Βαρώσι με τους στρατιωτικούς διοικητές, σίγουρα θα το έβλεπε και αυτός. Είναι το κάτι άλλο η θέα μιας πόλης ερείπιο από ψηλά…

Πηγή: Αφρίκα - Πολίτης, μέσω slpress