Μπορεί ο Τραμπ να πετύχει; του Τιερί Μεϊσάν

Ενώ ο νατοϊκός τύπος επιμένει να προβάλει στον Ντόναλντ Τραμπ τις τεχνητές συζητήσεις τις οποίες έχει επιβάλει η Χίλαρι Κλίντον κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και ενώ αυξάνουν οι κλήσεις για τη δολοφονία του εκλεγμένου πρόεδρου, ο τελευταίος ετοιμάζεται να αλλάξει το κοινωνικό μοντέλο, να ανατρέψει την πουριτανή ιδεολογία που κυριαρχεί στη χώρα του εδώ και δύο αιώνες. Μπορεί όμως να τα καταφέρει;

Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο στρατηγός Michael T. Flynn

Ο διεθνής τύπος προσπαθεί να μας πείσει ότι οι ψηφοφόροι του Ντόναλντ Τραμπ εξέφρασαν μια εξέγερση των Μικρών Λευκών ενώπιον της ελίτ. Δεν κάνει τίποτ’ άλλο από το να παρατείνει στην ουσία τον λόγο της Χίλαρι Κλίντον τον οποίον απέρριψαν ακριβώς αυτοί οι ψηφοφόροι. Αρνείται να θεωρήσει ότι η σημερινή διαίρεση δεν έχει καμία σχέση με τα θέματα που προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας.

Και όμως, όλοι είδαμε να εμφανίζεται μια νέα διαχωριστική γραμμή, όχι μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά στο κόρφο τους. Πολλοί Ρεπουμπλικανικοί ηγέτες υποστήριξαν την Κλίντον και μερικοί Δημοκρατικοί ηγέτες τον Τραμπ. Ακόμα και ο ίδιος ο Bernie Sanders του πρότεινε τις υπηρεσίες του. Ομοίως, η ανάλυση των ψήφων σύμφωνα με τις κοινοτικές καταγωγές (γυναίκες, ισπανόφωνοι, μαύροι, Μουσουλμάνοι, ομοφυλόφιλοι, κλπ) δεν έχει περισσότερο νόημα.

Ενώ μας είχαν έλεγαν συνέχεια ότι ψήφος στον Τραμπ είναι ψήφος μίσους κατά των μειονοτήτων, τουλάχιστον το ένα τρίτο των μειονοτικών τον ψήφισαν.

Μερικοί δημοσιογράφοι προσπαθούν να αξιοποιήσουν το προηγούμενο του Brexit, ενώ ήταν τότε πανομοιότυπα έκπληκτοι και ανίκανοι να το εξηγήσουν. Αν κάνουμε μια πρόχειρη ανάλυση για προηγούμενα στο εξωτερικό, θα πρέπει τουλάχιστον να λάβουμε υπόψη την έκπληξη των εκλογών της Narendra Μόδι στην Ινδία και του Rodrigo Dutertre στις Φιλιππίνες (πρώην αμερικανική αποικία).

Παρά τη προπαγάνδα, οι Βρετανοί δεν ψήφισαν κατά των Ευρωπαίων, οι Ινδοί κατά των μουσουλμάνων και οι Φιλιππινέζοι κατά των Κινέζων. Αντίθετα, ο κάθε ένας από αυτούς τους λαούς προσπαθεί να σώσει τη δική τους κουλτούρα και να ζει ειρηνικά.

Παρά το γεγονός ότι ήταν υπεύθυνη για τις αντι-μουσουλμανικές ταραχές στο Γκουτζαράτ, το 2002, η Narendra Μόδι έχει έλθει σε επαφή με το Πακιστάν, με τη πεποίθηση ότι τα προβλήματα μεταξύ των δύο χωρών είχαν οργανωθεί και συντηρηθεί από τις αποικιακές δυνάμεις. Ομοίως, ο Rodrigo Dutertre προκάλεσε έκπληξη με τη προσέγγιση του προς τον Κινέζο «εχθρό».

Εξήγησα πριν από μερικές εβδομάδες σε αυτές τις στήλες [1] ότι το ρήγμα που χωρίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν καθορίζεται είτε από τις εθνικότητες, είτε από τις κοινωνικές τάξεις, αλλά από την πουριτανική ιδεολογία. Εάν αυτή η εξήγηση είναι σωστή, αναμένεται να παρακολουθήσουμε μια υπαρξιακή πάλη των υποστηρικτών αυτής της ιδεολογίας κατά της διοίκησης Τραμπ. Όποια πρωτοβουλία θα επιχειρήσει να προωθήσει θα υπονομευτεί συστηματικά. Ήδη, σποραδικές διαδηλώσεις ενάντια στα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν ότι οι ηττημένοι δεν σέβονται τους κανόνες της δημοκρατίας.

Αντί να σκεφτούμε πώς μπορούμε να επωφεληθούμε από τη διοίκηση Τραμπ, θα έπρεπε να αναρωτηθούμε πώς μπορούμε να τον βοηθήσουμε να πετύχει να απελευθερώσει τη χώρα του από τον ίδιο τον ιμπεριαλισμό της, πώς να θέσει τέρμα στο μονοπολικό κόσμο και στο «δόγμα Wolfowitz»· πώς μπορούμε να αντικαταστήσουμε την αντιπαράθεση με τη συνεργασία.

Ενώ ο αμερικανικός τύπος σπεκουλάρει για τους πιθανούς διορισμούς προσωπικοτήτων της κυβέρνησης Μπους στη διοίκηση Τραμπ, θα έπρεπε να προβλέψουμε τον πολιτικό ρόλο που θα διαδραματίσουν τα εμπορικά στελέχη της Trump Organisation, τα μόνα που μπορεί ο ίδιος να εμπιστευτεί.

Πρέπει να στηριχτούμε στον στρατηγό Michael T. Flynn ο οποίος, αν και Δημοκρατικός, ήταν ο κύριος σύμβουλος για την εξωτερική πολιτική και πολιτική της άμυνας κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Διοικητής της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, της Διάσκεψης της Γενεύης 1 στην διάρκεια της κατάκτησης του Ιράκ από το Νταές/Daesh, δεν έπαψε ποτέ να εναντιώνεται στον πρόεδρο Ομπάμα, στην υπουργό Εξωτερικών Κλίντον, στον στρατηγό Ντέιβιντ Πετρέους και στους John Allen και Jeffrey Feltman σχετικά με τη χρήση των τζιχαντιστών και της τρομοκρατίας για τη διατήρηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Είτε θα γίνει σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, είτε διευθυντής της CIA είτε υπουργός άμυνας, θα είναι ο καλύτερος σύμμαχος για την ειρήνη στο Λεβάντε.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)  μέσω voltairenet