Οι συμμορίες των δρόμων πιο άγριες από τον ISIS

 

Εισαγωγικό σημείωμα του Μεταφραστή

Το ακόλουθο άρθρο, αν και όχι άμεσα επίκαιρο με την χρονική έννοια, γίνεται τραγικά επίκαιρο αν λάβουμε υπόψη τον χαρακτήρα της βεβιασμένης μετανάστευσης και του προσφυγικού, αποδέκτης των οποίων γίνεται πέρα από κάθε κανόνα διεθνούς ή άλλης νομιμότητας η χώρα μας. Γίνεται ένας μαγικός αλλά και δυσοίωνος “καθρέφτης του μέλλοντος”. 

Το Ελ Σαλβαδόρ όπως και άλλες χώρες της Κεντρικής Αμερικής, βρίσκονται στο στόχαστρο των αμερικανικών πολυεθνικών εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι η αποσταθεροποίηση τους, οι εμφύλιοι, τα πραξικοπήματα και γενικά ένας κύκλος βίας χωρίς αρχή και τέλος.

Άσχετα από τις συμπτωματικές κοινωνικές και πολιτικές συγκυρίες στην Λατινική Αμερική, στην Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Ευρώπη και, τελευταία, στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη, πρόκειται για την ίδια συνταγή του διαίρει και βασίλευε.

Προϊόν της συνταγής αυτής αποτελεί και το λεγόμενο προσφυγικό.

“Λεγόμενο” γιατί ο πρόσφυγας που είναι πρόσωπο ιερό και γι αυτό υπάρχει και το πλαίσιο διεθνών κανόνων για την προστασία του, ενώ σε ατομικό επίπεδο διατηρεί αυτά τα χαρακτηριστικά, όταν αποτελεί μέρος ενός τεράστιου κύματος προσφυγιάς που υποκινείται από την “πηγή” μέχρι τον προορισμό κατόπιν ωμών σχεδίων πολιτικής και οικονομικής εκμετάλλευσης, γίνεται άθελα του όργανο εκβιασμού, διαίρεσης και συμφοράς.

Ειδικά στην Ελλάδα της οποίας ο λαός υφίσταται τα πάνδεινα εδώ και 6 χρόνια και όπου η έννοια της αλληλεγγύης αγγίζει τα όρια του οξύμωρου αν όχι του παράλογου, είναι να θαυμάζει κανείς την ελληνική φιλοξενία και υπομονή σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη όπου πολύ μικρότερα ερεθίσματα, τεχνηέντως υποδαυλισμένα από την κρατική εξουσία και τα εθελόδουλα ΜΜΕ, έχουν ήδη προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις πόλωσης και ρατσισμού. 

Το άρθρο αυτό δίνει την τελική διάσταση της κοινωνικής αποσάθρωσης κυρίως βέβαια στη χώρα προέλευσης αλλά χωρίς πολύ κόπο και στη χώρα προορισμού (τις ίδιες τις ΗΠΑ) που προκαλεί ένα μαζικό προσφυγικό κύμα.

Το ποιους εξυπηρετεί τελικά όλο αυτό δεν απαιτεί ιδιαίτερη οξυδέρκεια ώστε να γίνει αντιληπτό. Περιγράφεται εξάλλου καθαρά μεταξύ άλλων και με την φράση του Villalobos “Η εξαγωγή φτωχών ανθρώπων έχει καταστεί η πιο προσοδοφόρα μπίζνα για τους τοπικούς ολιγάρχες.” Αρκεί να αφαιρέσουμε την λέξη “τοπικούς”.

Οι συμμορίες των δρόμων πιο άγριες από τον ISIS

Του Christopher Dickey

Το Ελ Σαλβαδόρ έχει γονατίσει από την βία των συμμοριών και οι ομάδες αυτές έχουν διεισδύσει και στις ΗΠΑ.

Ένας πρώην αρχηγός ανταρτών στο El Salvador που χρόνια πριν εμπορευόταν ανταλλάσσοντας χρώματα παραλλαγής με ιρλανδικά υφάσματα και εγκαταστάθηκε στο Oxford University, μπορεί να σας πει ακριβώς γιατί η χώρα του καταστρέφεται αυτή τη στιγμή από την βία των συμμοριών.

Μπορεί επίσης να σας πει τι σημαίνει για εκείνους από εμάς που ζούμε υπό την αυταπάτη ότι η σφαγή στους δρόμους του San Salvador αυτόν τον μήνα — και που αναμένεται να χειροτερεύσει πολύ αυτό το Σαββατοκύριακο — δεν είναι απλά ένα τοπικό πρόβλημα σε μια μακρινή γη.

Η αγριότητα της Κεντρικής Αμερικής είναι η τρομοκρατία, καθαρή και απλή τρομοκρατία, λέει ο Joaquín Villalobos, και υπό πολλές έννοιες είναι πιο φοβερή από την αντίστοιχη της Μέσης Ανατολής. “Η Ισλαμική τρομοκρατία αποκεφαλίζει και σταυρώνει στις περιοχές της,” λέει ο Villalobos στην ισπανική εφημερίδα El País. “Στην Λατινική Αμερική οι εγκληματίες κρεμούν, αποκεφαλίζουν, καίνε, κομματιάζουν και παίζουν ποδόσφαιρο με τα κεφάλια των θυμάτων τους. Και στις δυο περιπτώσεις η τρομοκρατία είναι μια μέθοδος για να διατηρήσεις την εξουσία.”

Και η τρομοκρατία της Κεντρικής Αμερικής βρίσκεται ακριβώς δίπλα σε κοινότητες σε όλες τις ΗΠΑ, είτε μιλάμε για τις ισπανόφωνες συνοικίες του Los Angeles ή για τα ερείπια ενός εμπορικού κέντρου πλάι σε κυριλέ συνοικίες στο Long Island, όπως η Sarah Garland περιέγραψε το 2009 στο βιβλίο της The Gangs in Garden City.

Οι συμμορίες των pandillas ή των maras, όπως ονομάζονται στο Σαλβαδόρ, βρίσκονται τόσο στην Πολιτεία της Washington όσο και στα προάστια του Maryland στις παρυφές της Washington, D.C. Πράγματι η Αναφορά των Εθνικών Συμμοριών του FBI [“National Gang Report—2013”] (PDF), η πιο πρόσφατα δημοσιευμένη, δείχνει ότι οι δυο κύριες ομάδες του Σαλβαδόρ, η MS-13 και η Barrio 18, βρίσκονται περίπου σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας. Και, όπως άλλες συμμορίες, σύμφωνα με το FBI, έχουν εισχωρήσει σε στρατιωτικές δομές των ΗΠΑ έτσι ώστε να εκπαιδευτούν και να εξαπλώσουν την επιρροή τους. Οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες λένε επίσης ότι μέλη συμμοριών έχουν εμφανιστεί και σε πανεπιστήμια.

Όντως, οι συμμορίες του Σαλβαδόρ έχουν τόσο βαθιές ρίζες στις ΗΠΑ όπως και στο ίδιο το El Salvador. Άρχισαν να αναπτύσσονται την δεκαετία του 80, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες έφυγαν από το Σαλβαδόρ εξαιτίας του εμφύλιου πολέμου και ήρθαν να ζήσουν στις ΗΠΑ, συχνά χωρίς χαρτιά, στο περιθώριο της κοινωνίας. Περίπου ένα 40% του πληθυσμού “κατέφυγε στο βορρά”, νόμιμα ή παράνομα, για να ζήσει και να δουλέψει.

Η οικονομία του El Salvador εξαρτήθηκε από τα χρήματα που στέλνονταν πίσω, αντί όμως να κατευθύνονται στην ανάπτυξη της χώρας, τα περισσότερα εμβάσματα χρησιμοποιήθηκαν για την αγορά εισαγόμενων καταναλωτικών προϊόντων και τα λεφτά κατέληξαν στα χέρια των πολύ πλούσιων, οι οποίοι, με τη σειρά τους, τα ξόδεψαν για την ασφάλεια τους ή τα επένδυσαν στο εξωτερικό. Ο Villalobos, ο πρώην επαναστάτης που εξελίχθηκε σε ειδικό διεκπεραίωσης συγκρούσεων, καταλήγει: “Η εξαγωγή φτωχών ανθρώπων έχει καταστεί η πιο προσοδοφόρα μπίζνα για τους τοπικούς ολιγάρχες.”

Πολλά από τα παιδιά των μεταναστών και των προσφύγων στις ΗΠΑ, συχνά χωρίς χαρτιά και χωρίς μέλλον, μπήκαν σε συμμορίες του δρόμου και πήγαν φυλακή, που είναι το μεταπτυχιακό του βίαιου εγκλήματος. Ύστερα απελάθηκαν πίσω στην πατρίδα τους μαζί με όλες τις αποκτημένες επαφές τους και δεξιοτεχνίες. Τελικά, σκληραγωγημένοι και μαθημένοι στη βία, γεμάτοι τατουάζ με τα ανεξίτηλα σήματα των εγκληματικών φυλών τους, μερικοί από αυτούς επέστρεψαν στις ΗΠΑ μέσα σε έναν φαύλο κύκλο επιδεινούμενης βίας. Ήταν ένα ανακάτεμα της κουλτούρας των συμμοριών που προϋπήρχε στο Los Angeles με την πρωτοφανή βία που έζησε το El Salvador κατά τη διάρκεια του πολέμου από το 1980 έως το 1989, μεταξύ ακροδεξιών ομάδων θανάτου και ανταρτών, καθώς και στρατιωτών στο πεδίο της μάχης.

Το είδος της βίας των συμμοριών που εκτράφηκε στο El Salvador τώρα είναι ενδημικό και στην Guatemala και στην Honduras, και πρόκειται για τοπική τρομοκρατία τόσο ακραία που δεν υπάρχει όμοια της στον πλανήτη. Αυτές οι τρεις μικρές χώρες βρίσκονται ανάμεσα στις κορυφαίες πέντε με τον υψηλότερο δείκτη δολοφονιών παγκόσμια.

Ο φωτογράφος και παραγωγός ταινιών Christian Poveda με το ντοκυμαντέρ του La Vida Loca το 2009 κατέγραψε την κουλτούρα βαναυσότητας της συμμορίας και την απόγνωση με συγκλονιστική λεπτομέρεια. Λίγο μετά την κυκλοφορία της ταινίας, ο ίδιος ο Poveda δολοφονήθηκε, σε στυλ εκτέλεσης, με τέσσερις σφαίρες στο κεφάλι.

Τις τελευταίες λίγες μέρες ο τρόμος στο El Salvador ακινητοποίησε κυριολεκτικά την χώρα: Η σφαγή αρκετών οδηγών λεωφορείων — πέντε μόνο την περασμένη Δευτέρα — προκάλεσε μια πανεθνική γενική απεργία. Παρά το κύμα νέων συλλήψεων, και το μίσος των συμμοριών μεταξύ τους, η MS-13 και η Barrio 18 αποδεικνύουν πόσο αδύναμη είναι η κεντρική κυβέρνηση.

Το 2013, ο αριστερός Πρόεδρος Mauricio Funes διαπραγματεύθηκε μια ανακωχή μεταξύ της MS-13 και της Barrio 18 που μείωσε δραματικά τον δείκτη εγκληματικότητας της χώρας, αλλά και επικύρωσε την ισχύ των συμμοριών στην κοινωνία του Ελ Σαλβαδόρ, αφήνοντας τες ελεύθερες να συνεχίσουν τα ράκετ προστασίας, τους βιασμούς, την διακίνηση ναρκωτικών και άλλες εγκληματικές δραστηριότητες. Από το 2014, ο δείκτης εγκληματικότητας πήρε πάλι την ανιούσα και ο Funes αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η ανακωχή είχε αποτύχει.

Η κυβέρνηση του διαδόχου του, του πρώην αντάρτη Salvador Sánchez Cerén, δήλωσε έτοιμη να βγάλει τον στρατό στον δρόμο για να προστατέψει τις μεταφορές και να πολεμήσει τις συμμορίες.

Ίσως στην Κεντρική Αμερική πρόκειται να αρχίσει ένα νέος κύκλος πολέμων και τραγωδίας.

Christopher Dickey – 31/7/15

Μετάφραση:  ο Γιώργος του κλικ

ΠΗΓΗ: thedailybeast