Η ΑΠΑΤΗΛΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ «ΜΙΚΡΩΝ» ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 

Στα μικρά πράγματα τα καταφέρνω καλά. Μετράω πολλές πρωτιές.Αυτές μάλιστα με έχουν στηρίξει πολύ στα ζόρια της ζωής και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια.Να τα λέμε αυτά! (για να δανειστώ έκφραση του ευφυούς Μάνου Βουλαρίνου, έτσι για να ευθυμήσουμε λιγάκι).

Έμαθα ν' ανοίγω φύλλο και να φτιάχνω μανιάτικη σπανακόπιτα με σοβαρές αξιώσεις πλέον.

Έμαθα να φτιάχνω patchwork μπάλες από φελιζόλ και υφάσματα και να τις προσφέρω για καλό σκοπό.

Έμαθα να κάνω cupcakes και χρωματιστό γλάσσο, τούρτες για τα παιδιά μου και εισπράττω πολλά εύσημα γι' αυτό μου το κατόρθωμα.

Βελτίωσα πολύ την απόδοση μου στο άθλημα που αγαπάω κι ασχολούμαι ερασιτεχνικά εδώ και χρόνια (και πριν πενηνταρίσω, δεν είναι και λίγο...).

Έπαιξα monopoly μετά από χρόνια και κατάφερα να χρεοκοπήσω τους συμπαίκτες μου με περισσή άνεση. Είναι αυτό που λέμε «το έχω» στη monopoly, από μικρό παιδί.

Μπορώ να διαβάσω έναν ισολογισμό όπως επίσης κι ένα χαρτοφυλάκιο με χρεόγραφα, αξιόγραφα κι άλλα επενδυτικά προϊόντα και να προσφέρω συμβουλή σε φίλους και οικογένεια.

Έμαθα να στρώνω και να διακοσμώ τραπέζια με φαντασία. Με διασκεδάζει, με ξεκουράζει, παίρνω χαρά από αυτό.

Απολαμβάνω την καλή παρέα, το φαγητό, το κρασί, την αγκαλιά, τη μουσική.

Μ' αρέσουν ο κινηματογράφος, το θέατρο και συχνά γράφω «κριτικές» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το ευχαριστιέμαι.

Διαβάζω λογοτεχνία ακατάπαυστα, αχόρταγα. Είμαι βαθιά εθισμένη αναγνώστρια. Γράφω κιόλας. Ξέρω να οργανώνω μια κουζίνα, μια ντουλάπα, ένα ταξίδι, ένα παιδικό δωμάτιο, μια γιορτή, μια συζυγική ζωή.

Είμαι γρήγορη κι αποτελεσματική σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο.

Πληρώνονται όμως οι φόροι με τα παραπάνω; Σταματάνε να έρχονται τα ραβασάκια για τα χρέη με τα παραπάνω; Γιατρεύονται οι αρρώστιες με τα παραπάνω; Σταματούν να υπάρχουν οι αδικίες με τα παραπάνω; Αντικαθιστούν τα όνειρα τους εφιάλτες με τα παραπάνω;

Όχι.

Τα παραπάνω είναι για ν' αντέχεις, να «τη βγάζεις» μέρα με τη μέρα...Δεν αρκούν για να προχωρήσεις, να διαπρέψεις, να ξεχωρίσεις, να αναγνωριστείς, να κάνεις τη διαφορά για σένα και για τους άλλους. Για αυτά, τα «δύσκολα» χρειάζεται πλαίσιο, χρειάζεται ευνομία, χρειάζεται αξιοκρατία, χρειάζεται καλή προαίρεση, χρειάζεται σύστημα που να λειτουργεί, χώρα που να βοηθά τον πολίτη να ανθίσει, να δημιουργήσει, χρειάζονται κίνητρα για μεγάλους στόχους, χρειάζεται εμπιστοσύνη και ασφάλεια, χρειάζεται μακρόπνοη σκέψη κι οργάνωση.

Υποτίθεται ότι το 2016 θα μπορούσε ένας πολίτης, του δυτικού πολιτισμού τουλάχιστον, να ονειρεύεται και να παλεύει για το μεγαλύτερο, για το καλύτερο.

Αντ' αυτού, γραπωνόμαστε στα μικρά πράγματα για να αντέχουμε. Έχει αποδειχθεί σωτήριο έως και απαραίτητο. Αρκεί όμως;

(Πόση σπανακόπιτα πια;)

________________

   ~ Χριστιάννα Γύρα

ΠΗΓΗ: huffingtonpost.gr μέσω Αντικλείδι