Τα έχουν όλα και θέλουν περισσότερα
κείμενο
Γιώργος Χαλιμούρδας
25
Ιανουαρίου 2015
Ο παγκόσμιος πλούτος συνεχώς και με ραγδαίους
αυξητικούς ρυθμούς συγκεντρώνεται σε μια μικρή ζάμπλουτη ελίτ. Αυτό μας λέει
μία πρόσφατη έρευνα της οργάνωσης OXFAM1. Τα στοιχεία
δείχνουν ότι από το 2010, μέσα στη κρίση, το πλουσιότερο 1%, αύξησε το μερίδιο
του στην πίτα του συνολικού παγκόσμιου πλούτου. Το 2014 το πλουσιότερο 1%,
κατείχε το 48% του παγκόσμιου πλούτου, αφήνοντας το υπόλοιπο 52% να το
μοιραστεί το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Υπολογίζεται ότι, δεδομένης της αυξητικής τάσης πλουτισμού του, στο πλουσιότερο 1%, θα ανήκει το 50% του παγκόσμιου πλούτου το 2016. Επιπλέον το πλουσιότερο 20% της γης κατέχει το 94,5% του παγκόσμιου πλούτου, αφήνοντας μόνο το 5,5% για το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το 2010 οι 80 πλουσιότεροι άνθρωποι στο κόσμο στη λίστα Forbes, κατείχαν περιουσία αξίας 1,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ το 2014 η περιουσία τους έφτασε τα 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια, 600 δις σε 4 χρόνια. Η περιουσία των 80 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο είναι μεγαλύτερη από τον πλούτο του φτωχότερου 50,0% της γης, δηλαδή μεγαλύτερη από τον πλούτο 3.500.000.000 συνανθρώπων μας. Και ενώ από το 2002 έως το 2010 ο πλούτος που ανήκει στο φτωχό 50% του παγκόσμιου πληθυσμού αύξανε περίπου με το ρυθμό που αύξανε αυτός των πλουσίων, από το 2010 και μετά άρχισε να μειώνεται.
Υπολογίζεται ότι, δεδομένης της αυξητικής τάσης πλουτισμού του, στο πλουσιότερο 1%, θα ανήκει το 50% του παγκόσμιου πλούτου το 2016. Επιπλέον το πλουσιότερο 20% της γης κατέχει το 94,5% του παγκόσμιου πλούτου, αφήνοντας μόνο το 5,5% για το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το 2010 οι 80 πλουσιότεροι άνθρωποι στο κόσμο στη λίστα Forbes, κατείχαν περιουσία αξίας 1,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ το 2014 η περιουσία τους έφτασε τα 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια, 600 δις σε 4 χρόνια. Η περιουσία των 80 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο είναι μεγαλύτερη από τον πλούτο του φτωχότερου 50,0% της γης, δηλαδή μεγαλύτερη από τον πλούτο 3.500.000.000 συνανθρώπων μας. Και ενώ από το 2002 έως το 2010 ο πλούτος που ανήκει στο φτωχό 50% του παγκόσμιου πληθυσμού αύξανε περίπου με το ρυθμό που αύξανε αυτός των πλουσίων, από το 2010 και μετά άρχισε να μειώνεται.
Αν συνεχιστεί η ίδια λογική μπορεί εύκολα κανείς να
συμπεράνει σε πόσα χρόνια το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού θα κατέχει
το 99% του παγκόσμιου πλούτου, όσο και αφελής να φαίνεται αυτή η προσέγγιση.
Αλλά σκεφτείτε ποιος μπορεί να τους σταματήσει; Αυτή η τάση είναι δεδομένη και
μόνο η αντίδραση της ισχυρής πλειοψηφίας που θίγεται μπορεί να τους σταματήσει,
αλλά αυτό είναι το ζητούμενο.
Σύμφωνα με την έρευνα, λίγοι είναι οι οικονομικοί
τομείς που συνεισφέρουν στις τεράστιες περιουσίες αυτών των δισεκατομμυριούχων,
όπως είναι ο χρηματοπιστωτικός2, ο ασφαλιστικός, ο φαρμακευτικός
τομέας και ο τομέας της υγείας, που τους αποφέρουν τεράστια κέρδη. Αλλά το
σημαντικό, όπως τονίζεται στην έρευνα, είναι ότι μέσω αυτών των κερδών τους
επιδιώκουν και καταφέρνουν να αποκτήσουν οικονομική και πολιτική επιρροή.
Λογικό είναι να συμπεράνει κανείς ότι με τόσα χρήματα μπορούνε να εξαγοράσουν
και να έχουν ολόκληρο στρατό από πολιτικούς, δημοσιογράφους, ολόκληρα ΜΜΕ,
καθηγητές Πανεπιστημίων, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν για την εξυπηρέτηση των
συμφερόντων τους, ώστε να συνεχιστεί η κερδοφορία τους, ως μοναδικός, αέναος
και νομοτελειακός σκοπός. Στην ουσία οι εταιρίες κολοσσοί που κατέχονται από τους
δισεκατομμυριούχους, κατευθύνουν κεφάλαιά τους στη δημιουργία Lobby, σχετικών με θέματα και
πολιτικές που προωθούν τα άμεσα συμφέροντά τους. Συγκεκριμένα μέσα στο 2013 με
το 12% αυτών των τεράστιων κερδών, χρηματοδοτήθηκαν τα Lobby στις ΗΠΑ. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση
εκτιμάται ότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας ξοδεύει γύρω στα 150 δις δολάρια κάθε
χρόνο για τη χρηματοδότηση ευρωπαϊκών ινστιτούτων, ώστε να προωθούν τα
συμφέροντά τους, τη στιγμή που οι λαοί της Ευρώπης πληρώνουν με αίμα την
παγκόσμια κρίση. Σημειώνεται πως από το Μάρτιο του 2013 έως το Μάρτιο του 2014,
οι Ευρωπαίοι δισεκατομμυριούχοι που ασχολούνται με τον τραπεζικό τομέα,
αυξήθηκαν από 31 σε 39, αυξάνοντας τον πλούτο τους από 34 δις σε 128 δις
δολάρια. Τα δισεκατομμύρια που δίδονται για lobbying, πηγαίνουν
κατευθείαν στους πολιτικούς που προωθούν πολιτικές και νομοθεσία που
δημιουργούν κερδοφόρο επιχειρηματικό περιβάλλον, ώστε εν τέλει να αυξηθούν και
άλλο ακόμα τα συνολικά επιχειρηματικά τους κέρδη. Το τραγικό είναι πως την ίδια
ώρα που οι φαρμακευτικές πολυεθνικές ξοδεύουν τεράστια ποσά σε lobby, η έξαρση του ebola στη δυτική Αφρική απειλεί
εκατομμύρια ανθρώπους, προκαλώντας παράλληλα οικονομική αιμορραγία στις χώρες
τους.
Σε αυτή την αλματώδη αύξηση των οικονομικών ανισοτήτων
παγκοσμίως είναι βέβαιο πως κεντρικό ρόλο έχουν παίξει τα νησιά των θησαυρών3
όπου εκεί εδρεύουν οι περιβόητες offshore ή ελληνιστή παράκτιες εταιρίες, ή γνωστότερα ως
φορολογικοί παράδεισοι, που δίδουν τη δυνατότητα να μην πληρώνουν σχεδόν
καθόλου φόρους πλούσιοι και πολυεθνικές. Υπολογίζεται πως πάνω από το 50% των
παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών και το μεγαλύτερο μέρος του διεθνούς δανεισμού
διεκπεραιώνονται πλέον μέσω αυτών. Δεν υπάρχει μεγάλο οικονομικό γεγονός και
σκάνδαλο που να μην εμπλέκεται κάποια offshore σήμερα. Ακόμη και στην Πατρίδα μας εδράζονται
χιλιάδες τέτοιες παράκτιες εταιρίες, ένα γεγονός που τεχνηέντως αποσιωπάται από
όλο το εγχώριο πολιτικό και μιντιακό προσωπικό. Τις μόνες φορές που βγαίνουν
στην επικαιρότητα είναι μόνο όταν η κοινή γνώμη συνταράσσεται από κάποιο
σκάνδαλο, τα οποία δεν είναι και λίγα αν σκεφτούμε τον Εφραίμ και το Βατοπέδι
έως την υπόθεση Καρατζαφέρη. Και το εκπληκτικό είναι ότι αν παρατηρήσετε ενόψει
των εκλογών της Κυριακής κανείς δεν θέτει αυτό το ζήτημα. Ούτε η «αριστερή»
αντιπολίτευση που πάει για κυβέρνηση, ούτε φυσικά οι έως σήμερα
κυβερνώντες.
Επιπλέον δεν πρέπει να μας διαφεύγει η προώθηση των
Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην κατεχόμενη Πατρίδα μας, όπου εκεί θα
ισχύει ειδικό νομικό, διοικητικό, εργασιακό και οικονομικό καθεστώς, όπως
επίσης και ειδικό καθεστώς ασφάλειας, διαφορετικό από ότι θα ισχύει σε όλη την
υπόλοιπη επικράτεια. Αν υλοποιηθούν οι ΕΟΖ, εκεί θα δημιουργηθούν οι τέλειες
συνθήκες οικονομικής ασυδοσίας των επενδυτών χωρίς κανένα δικαίωμα ελέγχου από
το Ελληνικό κράτος και φυσικά κανένα δικαίωμα προσπορισμού εσόδων για τον
προϋπολογισμό του.
Είναι ξεκάθαρο πως υφίσταται μια παγκόσμια οικονομική
πραγματικότητα υπό την αιγίδα μιας «κυρίαρχης» παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής
ελίτ, που παρουσιάζεται σαν ένας κυρίαρχος συνασπισμός δυνάμεων με σημείο
αναφοράς την παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ, που οι επιλογές της και τα
αποτελέσματα αυτών είναι απέναντι στην συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αυτού
του κόσμου. Μέρος αυτής της πραγματικότητας είναι και η Ευρωζώνη όπως αποδεικνύεται
και από αυτή την έρευνα, όπου το άντρο των Βρυξελών βρίθει από lobby χρηματοδοτούμενα
αδρά από ευρωπαϊκές και παγκόσμιες πολυεθνικές. Και ενώ είναι πλέον ξεκάθαρο
πως οι πολιτικές της ευρωζώνης μέσα στη κρίση αποδεικνύονται ισοπεδωτικές για τον
ελληνικό λαό, είναι αδιανόητο να μην τάσσεσαι απέναντι της από θέση αρχής,
αλλά να συμβιβάζεσαι, να πειθαρχείς και προσφάτως να την επιδοτείς, ιδίως αν
θέλεις να αυτοπροσδιορίζεσαι ως προοδευτικός, αριστερός, δημοκράτης κ.ο.κ.
Είναι αδιανόητο να μην τάσσεσαι απέναντι σε αυτό το μόρφωμα της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, της μονεταριστικής λογικής που αλυσοδένει τους λαούς της σε συνθήκες
εργασιακού μεσαίωνα, που γιγαντώνει τις ανισότητες μέρα με τη μέρα, που διαλύει
οποιοδήποτε κράτος δικαίου και πρόνοιας, εξαφανίζει δικαιώματα και κατακτήσεις
αιώνων. Πώς είναι δυνατόν να στέκεσαι τυφλός απέναντι σε όλα αυτά;
Ας μας απαντήσουν, αυτοί που θεωρούν πως οποιαδήποτε
αντίσταση απέναντί στους επικυρίαρχους αυτού του κόσμου θα θεωρηθεί «θανάσιμο»
αμάρτημα, στο ερώτημα πώς είναι δυνατόν να κερδίσεις οτιδήποτε πάνω σε αυτή τη
γη που πατάμε, σε αυτόν τον τόπο, στην Πατρίδα των γονιών μας και των παιδιών
μας, χωρίς να πούμε μικρά ή μεγάλα ΟΧΙ σε αυτά τα καθίκια. Πρέπει να
ξέρουν, να υπενθυμίσουμε στους μελλοντικούς κυβερνώντες μας πως αυτός ο λαός
δεν σκύβει το κεφάλι, και τον χαρακτηρίζει αυτό που έλεγε ο Καζαντζάκης: «Κάθε
Έλληνας που δεν παίρνει, ας είναι και μια φορά στη ζωή του, μια γενναία
απόφαση, προδίνει τη ράτσα του.»
ΥΣ: Το μεγάλο ζητούμενο, το μεγάλο ερώτημα είναι πότε
θα υπάρξει επιτέλους μια ενότητα, όλων αυτών που δηλώνουν, γράφουν,
επιχειρηματολογούν, ξιφουλκούν, τάσσονται απέναντι σε αυτό το θηρίο που
ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του, μια αγωνιστική ενότητα με ελάχιστη
δέσμευση να πάρουν θέση όλοι μαζί, απέναντι σε αυτό το κακό που μας ήρθε από
την Εσπερία και λέγεται Ευρωζώνη και ό,τι αυτή συνεπάγεται.
Αναφορές:
1)Study: “WEALTH: HAVING IT ALL AND WANTING MORE” http://www.oxfam.org/sites/www.oxfam.org/files/file_attachments/ib-wealth-having-all-wanting-more-190115-en.pdf
, (“Wealth: Having It All and Wanting More” http://www.oxfam.org/en/research/wealth-having-it-all-and-wanting-more?utm_source=oxf.am&utm_medium=ZiUw&utm_content=redirect)
2) FINANCIAL SECTOR: A category of stocks containing firms that provide
financial services to commercial and retail customers. This sector includes
banks, investment funds, insurance companies and real estate.
http://www.investopedia.com/terms/f/financial_sector.asp
http://www.investopedia.com/terms/f/financial_sector.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια: