Η τρέχουσα πολιτική κατάσταση στην Τουρκία

 Κείμενο του MLKP*

Σας στέλνουμε επαναστατικούς χαιρετισμούς, μαζί με την ανάλυσή μας της τρέχουσας πολιτικής κατάστασης στην Τουρκία, με την ελπίδα να σας φανεί χρήσιμη.

Η Τουρκία εξακολουθεί να είναι μία απ’ τις χώρες που είναι υποψήφιες για το ξέσπασμα ενός μαζικού λαϊκού ξεσηκωμού, σαν αυτούς που πρόσφατα είδαμε σε άλλες περιπτώσεις σε όλη την υφήλιο.

Ο υψηλός πληθωρισμός και η ραγδαία, μαζική φτωχοποίηση, η στο έπακρο εκμετάλλευση των εργαζόμενων από τις νέες, δεσποτικές μορφές που πήρε το εργασιακό καθεστώς στη διάρκεια της πανδημίας, το κουρδικό ζήτημα, οι εντατικοποιημένες προσπάθειες του πολιτικο-ισλαμικού φασισμού να κρατήσει την κοινωνία σε ολοκληρωτικό περιορισμό, η άνοδος της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, η αχαλίνωτη λεηλασία της φύσης από το κεφάλαιο για να βγει απ’ την κρίση του, η απουσία πολιτικών ελευθεριών για όλες τις καταπιεσμένες ομάδες, είναι μερικές μόνο απ’ τις αντικειμενικές συνθήκες που έφερε στη χώρα μια 20ετία διακυβέρνησης του ΑΚΡ – η οποία τα τελευταία χρόνια πήρε τη μορφή της φασιστικής παλατιανής δικτατορίας.

Στο μεταξύ, τράπεζες και εταιρίες συνεχίζουν να ανακοινώνουν κέρδη ρεκόρ. Ενώ ο λαός αδυνατεί να τα βγάλει πέρα, ειδικά με τις αυξήσεις στα τρόφιμα, στην ενέργεια, στη στέγαση και στις μετακινήσεις, όσα του αποσπούν μεταφέρονται στο κεφάλαιο μέσω υπουργείου Οικονομικών. Η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης εντείνεται ολοένα πιο πολύ, και οι αντιστάσεις των εργαζομένων καταστέλλονται βίαια, στερώντας τους ακόμα και τα βασικά συνταγματικά δικαιώματα που μέσα από ταξικούς αγώνες χρόνων έχουν κατακτηθεί. Δημόσιοι πόροι, πάρκα, δάση, παραλίες, γεωργικές εκτάσεις, περιοχές φυσικού κάλλους λεηλατούνται με ρυθμό πολύ ταχύτερο και σε βαθμό ολοένα αυξανόμενο.

Ο Ερντογάν έχει κι άλλες φορές πραγματοποιήσει εισβολές χωρίς την έγκριση των ιμπεριαλιστών. Θα το ξανακάνει μόλις βρει την ευκαιρία, καθώς χρειάζεται μια στρατιωτική νίκη πριν τις εκλογές του 2023

Επιτάχυνση των προεκλογικών πολιτικών

Τα μέσα του καθεστώτος Ερντογάν για περαιτέρω χρονική μετάθεση της οικονομικής κρίσης έχουν περιοριστεί. Η διεθνής συγκυρία, η πτώση των ξένων επενδύσεων, η άνοδος των συναλλαγματικών ισοτιμιών και τα σημάδια παγκόσμιας ύφεσης έχουν συμβάλει δραστικά σ’ αυτό. Στην εξωτερική πολιτική, οι τομείς στους οποίους μπορεί να ασκήσει την πολιτική ισορροπιών μεταξύ των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ/Ε.Ε. και του ρώσικου ιμπεριαλισμού έχουν λιγοστέψει. Μολονότι ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας του άνοιξε καινούριο χώρο, το μπλοκάρισμα της πολιτικής του στη Μέση Ανατολή, ιδίως, τον αναγκάζει να αναλάβει νέες πρωτοβουλίες κινήσεων.

Κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις, ο Ερντογάν αγνόησε τα αιτήματα της αστικής αντιπολίτευσης για πρόωρες εκλογές, καθώς φαίνεται να χάνει σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Από την άλλη πλευρά, αναδύθηκε μια συμμαχία εργατικών αριστερών κομμάτων, με κέντρο της το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP), στο οποίο συμμετέχουν και οι κομμουνιστές. Η συμμαχία αυτή θα παίξει τον ρόλο ενός τρίτου μετώπου απέναντι στις δύο συμμαχίες των αστικών κομμάτων. Το πλάτεμα του αντιφασιστικού δημοκρατικού μετώπου, συμπεριλαμβανομένου του HDP, είναι μία από τις σημαντικότερες ανάγκες της περιόδου. Το να μην είναι οι μάζες καταδικασμένες να διαλέξουν μία από τις δύο αστικές κλίκες, είναι συνάρτηση της ανάπτυξης και της οργάνωσης της τρίτης εναλλακτικής μέσα στις μάζες.

Ο πολιτικοστρατιωτικός αγώνας συνεχίζεται

Η μεγάλης κλίμακας επιχείρηση που εξαπέλυσε ο τουρκικός στρατός μαζί με συμμορίες τζιχαντιστών τον Απρίλιο εναντίον του Ιρακινού (Νότιου) Κουρδιστάν απέτυχε να κάμψει την ηρωική αντίσταση του PKK και ενός μικρού αριθμού ανταρτών του MLKP. Το φασιστικό καθεστώς δεν πήρε εκείνο που ήθελε με την εισβολή αυτή: το αντάρτικο κράτησε τις θέσεις του, παρά τις βαριές απώλειες. Στην αποτυχία του καθεστώτος έρχεται να προστεθεί η ύπαρξη απτών αποδείξεων ότι το κράτος χρησιμοποίησε χημικά όπλα και μίνι-πυρηνικές βόμβες, επαυξάνοντας τα εγκλήματα πολέμου του Ερντογάν.

Η σφαγή στο ιρακινό χωριό Πέρεχ, μια περιοχή τουριστική, με οβίδες πυροβολικού του τουρκικού στρατού, ενόσω η προσπάθεια εισβολής συνεχίζεται, δείχνει ότι το τουρκικό κράτος θα επιμείνει στη χρήση απάνθρωπης βίας και στην αποσταθεροποίηση της περιοχής. Η Τουρκία έχει βάλει το χεράκι της στην αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης στο Ιράκ, όμως η σφαγή προκάλεσε ηχηρές αντιδράσεις απέναντι στο τουρκικό κράτος από όλες τις πλευρές. Οι αντιδράσεις αυτές ενδέχεται, επίσης, να σταθούν παράγοντας για περιορισμό της άμεσης συμμετοχής των δυνάμεων του Μπαρζανί στην κατοχή.

Η κίνηση του Ερντογάν για αλλαγή πορείας στην πολιτική για τη Συρία

Μέχρι στιγμής, οι ιμπεριαλιστές δεν έχουν δώσει άδεια για νέα εισβολή στη Ροζάβα, την οποία ανακοίνωσε ο Ερντογάν πριν από περίπου 2 μήνες. Ο Ερντογάν προσπάθησε να πείσει τόσο τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ/Ε.Ε. όσο και τους Ρώσους ιμπεριαλιστές, στις συνόδους κορυφής του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και της Τεχεράνης, αλλά βγήκε απ’ αυτές με άδεια χέρια. Παρά ταύτα, ο Ερντογάν έχει κι άλλες φορές πραγματοποιήσει εισβολές χωρίς την έγκριση των ιμπεριαλιστών. Θα το ξανακάνει μόλις βρει την ευκαιρία, καθώς χρειάζεται μια στρατιωτική νίκη πριν τις εκλογές του 2023.

Προς το παρόν, ο Άσαντ μακράν απέχει από το να μπει σε συνομιλίες με την Τουρκία. Πρώτα απ’ όλα, θέτει ως προαπαιτούμενο να εγκαταλείψει ο τουρκικός στρατός τη Συρία. Στο σημείο αυτό, θα ήταν μη ρεαλιστικό να ισχυριστεί κανείς πως ο Άσαντ είναι ολότελα μαριονέτα της Ρωσίας. Έχει και η διοίκηση Άσαντ την ικανότητα να επιβάλλεται στη Ρωσία σε ορισμένα ζητήματα, και έχει τις δικές της κόκκινες γραμμές. Ζητά από την Τουρκία να εκπληρώσει το καθήκον που είχε αναλάβει στο πλαίσιο των συμφωνιών της Αστάνα, να εκδιώξει τους τζιχαντιστές από το Ιντλίμπ. Ο Ερντογάν, ωστόσο, θέλει να κρατήσει τις συμμορίες αυτές μέσα στη Συρία.

 

Νέες επιδιώξεις μετά την ήττα των νεο-οθωμανικών ονείρων

Στα υπό τουρκική κατοχή εδάφη οι ΗΠΑ διεξάγουν επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ-Κάιντα αλλά, σε συμφωνία με την Τουρκία, δεν αγγίζουν την τζιχαντιστική «Οργάνωση για την Απελευθέρωση του Λεβάντε». Το αποικιοκρατικό τουρκικό κράτος θέλει να φέρει τις τζιχαντιστικές συμμορίες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον Άσαντ. Στρατολογεί μισθοφόρους απ’ τις συμμορίες αυτές, που αριθμούν πάνω από 100 χιλιάδες μέλη και έχουν ήδη αναπτυχθεί στη Λιβύη και στην Αρμενία, αποτελώντας μακροπρόθεσμα μεγάλο κίνδυνο για τους λαούς.

Η Ρωσία είχε παραγγείλει στον Ερντογάν, στη σύνοδο κορυφής της Τεχεράνης, να διευθετήσει τα προβλήματα με τον Άσαντ. Τις τελευταίες μέρες δημιουργείται κλίμα γι’ αυτό. Για να συμφωνήσει, όμως, ο Άσαντ, πρέπει πρώτα να εκπληρώσει ο Ερντογάν κάποιες υποχρεώσεις. Πριν από 10 χρόνια, φιλοδοξώντας να ανατρέψει γρήγορα τον Άσαντ, η Τουρκία ξεκίνησε τη στρατιωτική κατοχή και την ανάπτυξη ισλαμιστικών συμμοριών. Με την ήττα των νεο-οθωμανικών αυτών ονείρων, ο Ερντογάν αναζητά τώρα τρόπο να κρατηθεί στη Συρία.

Για τις ΗΠΑ, οι περιοχές στα ανατολικά του Ευφράτη εξακολουθούν να είναι σημαντικές για τους πετρελαϊκούς τους πόρους, για τη δυνατότητα ανάσχεσης της επιρροής του Ιράν στη Συρία και για την επέμβαση στο Ιράκ. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να σύρουν τη Ροζάβα σε μιαν αστική γραμμή, παρόμοια με της διοίκησης του Μπαρζανί στο Νότιο Κουρδιστάν. Αλλά η ηγεσία του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, αν και δίνει σημασία στην εθνική ενότητα, διατηρεί τη λαϊκοδημοκρατική της γραμμή, μην μπαίνοντας σε στρατηγική συνεργασία με τους ιμπεριαλιστές.

 

* Το MLKP πρωτοστάτησε στη «συνάντηση» της τουρκικής επαναστατικής αριστεράς με το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, δίνοντας ώθηση όχι μόνο στον ένοπλο αγώνα αλλά και στην προσπάθεια συγκρότησης ενός τρίτου πολιτικού πόλου στην Τουρκία. Εδώ δημοσιεύονται αποσπάσματα από εκτενέστερο κείμενο που στάλθηκε στις 5/9/2022.

από edromos