Πώς η Κίνα έπεισε την Δύση να αυτοκτονήσει: το χρονικό μιας μαζικής φρεναπάτης, μέρος Α'

Ο ένας μετά τον άλλο, οι ηγέτες ανά τον κόσμο έπεσαν σαν ντόμινο, κι οι εγχώριες γραφειοκρατίες τους ακολούθησαν, παύοντας κάθε κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα, για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία

Κείμενο του Michael P. Senger, συγγραφέα του βιβλίου Snake Oil: How Xi Jinping Shut Down the World. Χρόνος ανάγνωσης 8'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.

Τα «lockdown», οι μαζικές καραντίνες ασθενών και υγιών ανθρώπων, δεν είχαν χρησιμοποιηθεί ποτέ πριν για την αναχαίτιση ασθενειών στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Προηγουμένως, η στρατηγική αυτή είχε επανειλημμένα αποκλειστεί από τα πανδημικά σχέδια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και από τους ειδικούς στον τομέα της υγείας κάθε ανεπτυγμένου κράτους. Πώς φτάσαμε λοιπόν μέχρι εδώ;

Τα μαζικά lockdown ολόκληρων χωρών ως τεχνική για την καταπολέμηση ασθενειών φυτεύτηκαν στη συνείδηση της ανθρωπότητας με εντολή του Xi Jinping, γενικού γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ), ο οποίος υποκίνησε μια παγκόσμια επίθεση προπαγάνδας με στόχο τα δυτικά κράτη και μέσα ενημέρωσης. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), ένας οργανισμός που ήταν κάποτε αφοσιωμένος στην καταπολέμηση των ασθενειών, και που δυστυχώς έχει γίνει εργαλείο της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής, διαφήμισε τα lockdown στην παγκόσμια πολιτική μέσω μιας σειράς συνεντεύξεων Τύπου, που επιδείκνυαν μια παντελή απουσία ανάλυσης ή λογικής .

Ο κόσμος καταπολεμά έναν ιό από την Κίνα μέσω μιας πολιτικής δημόσιας (sic) υγείας από την Κίνα, που μεταμορφώνει τον κόσμο σε Κίνα. Αλλά ακόμα κι αν οι ασχολούμενοι με την εθνική ασφάλεια έχουν παρατηρήσει αυτή την παράξενη εξέλιξη, δεν το έχουν δηλώσει ευθέως. Αντίθετα, η δραστηριότητά τους έχει παραμείνει σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητη από τον Φεβρουάριο του 2020 . Οι έχοντες εσωτερική πληροφόρηση επιβεβαίωσαν ότι από την άνοιξη του 2020 η κοινότητα των ασχολούμενων με την εθνική ασφάλεια ήταν πεπεισμένη ότι ο SARS-CoV-2 ήταν ένας υπερ-ιός που διέρρευσε από το εργαστήριο της Γουχάν, εξηγώντας γιατί πολλοί υποστήριζαν τα lockdown. Ωστόσο, οι βασικές πληροφορίες που προκάλεσαν τη θεωρία διαρροής από το εργαστήριο ήταν τα βίντεο των κατοίκων της Γουχάν να πέφτουν ξαφνικά νεκροί, η επινοημένη ιστορία του ηρωικού πληροφοριοδότη Li Wenliang και της φαινομενικής επιτυχίας του Xi Jinping που κλείδωσε τη Wuhan, την πόλη με το εργαστήριο.

Ο ένας υπάλληλος εθνικής ασφάλειας μετά τον άλλο δηλώνει ότι γνώριζε πως ο ιός προήλθε από το εργαστήριο της Γουχάν, παρ’ όλο που οι διαθέσιμες πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών έχουν αλλάξει ελάχιστα. Αν αυτοί οι αξιωματούχοι έχουν τόση σιγουριά όση ισχυρίζονται ότι έχουν, θαυμάσια! Δεν αλλάζει το γεγονός ότι το μέσο ποσοστό θνησιμότητας από μόλυνση από τον Covid (IFR) για το σύνολο όλων των ηλικιακών ομάδων είναι κάτω από 0,24% . Είναι επιτέλους καιρός να απαντηθεί το πιο ανησυχητικό ερώτημα, στο οποίο έχει προ πολλού προχωρήσει ο υπόλοιπος κόσμος: Γιατί οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο αντέγραψαν, και συνεχίζουν να αντιγράφουν, τα αντιδημοκρατικά, ολοκληρωτικά μέτρα της Κίνας ως απάντηση στον COVID-19.

Μία προς μία, οι κυβερνήσεις του κόσμου εισήγαγαν τα ολοκληρωτικά μέτρα περιορισμού της Κίνας. Ο Νιλ Φέργκιουσον, του οποίου τα καταστροφολογικά και εξωφρενικά ανακριβή μοντέλα τροφοδότησαν τα lockdown σε όλο τον κόσμο, θυμήθηκε πώς τον είχε εμπνεύσει το παράδειγμα της Κίνας:

Νομίζω ότι η αίσθηση των ανθρώπων για το τι είναι δυνατό όσον αφορά τον περιορισμό άλλαξε αρκετά δραματικά μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου… Είναι ένα κομμουνιστικό μονοκομματικό κράτος, είπαμε. Δεν μπορούσαμε να το επιχειρήσουμε χωρίς συνέπειες στην Ευρώπη, σκεφτήκαμε… Και μετά το έκανε η Ιταλία. Και συνειδητοποιήσαμε ότι μπορούσαμε… Αν δεν το είχε κάνει η Κίνα, η χρονιά θα είχε εξελιχθεί πολύ διαφορετικά.

Στο επίσημο σχέδιο δράσης της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου για τον κορωνοϊό από τις 3 Μαρτίου 2020, που αναφέρει τις κοινωνικές αποστάσεις, το κλείσιμο των σχολείων, και την ταχεία ανάπτυξη ιατρικών τεστ και εμβολίων για τον COVID, σχεδόν κάθε πηγή που ανέφερε η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου προερχόταν από την Κίνα. Όλα τα μέτρα που περιγράφονται στο επίσημο έγγραφο της Στρατηγικής Εξάλειψης του COVID-19 της Νέας Ζηλανδίας — «αποστασιοποίηση», «ευρέως εκτεταμένα τεστ», «επιτήρηση»— υιοθετήθηκαν από την Κίνα με βάση την υποτιθέμενη επιτυχία του lockdown του ΚΚΚ στη Γουχάν. Το Υπουργείο Υγείας της Νέας Ζηλανδίας διέγραψε αυτό το έγγραφο από τον ιστότοπό του μία ημέρα αφότου προσέλκυσε την ευρεία προσοχή στο Twitter, αφού ήταν αναρτημένο εκεί για περισσότερο από έναν χρόνο.

Στη Γερμανία, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έδωσε εντολή για την κατάρτιση ενός εμπιστευτικού εγγράφου στρατηγικής «βασισμένο στα επιστημονικά ευρήματα ομάδων εμπειρογνωμόνων από το Πανεπιστήμιο της Βόννης και του Πανεπιστημίου του Nottingham/Ningbo China», που περιείχε έναν «κατάλογο μέτρων» που θα εφαρμόζονταν από το CDC της Γερμανίας, ο οποίος ελήφθη αργότερα μετά από αίτημα της FOIA, της ανεξάρτητης επιτροπής Corona της Γερμανίας. Αυτό το έγγραφο στρατηγικής σκιαγραφούσε λεπτομερώς τα βήματα για την εφαρμογή lockdown, μαζικών τεστ, και εγκαταστάσεων καραντίνας, μεταξύ άλλων δρακόντειων μέτρων. To έγγραφο πρότεινε συγκεκριμένα «εκκλήσεις στο δημόσιο αίσθημα», συμπεριλαμβανομένων δύο λέξεων που σύντομα θα γίνονταν ένα παγκόσμιο προπαγανδιστικό σύνθημα κατά τη διάρκεια της κρίσης του COVID-19: «μαζί χώρια».

Από τις 210 σελίδες των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που ζητήθηκαν από την FOIA, και που οδήγησαν στη δημοσίευση του γερμανικού εγγράφου στρατηγικής, οι 118 σελίδες είχαν διαγραφεί εντελώς. Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου περιέχουν συχνές συζητήσεις για την Κίνα, αλλά σχεδόν όλες αυτές οι αναφορές έχουν διαγραφεί. Ο αναφερόμενος λόγος: «Μπορεί να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στις διεθνείς σχέσεις».

Ο ένας μετά τον άλλο, οι ηγέτες ανά τον κόσμο έπεσαν σαν ντόμινο, κι οι εγχώριες γραφειοκρατίες τους ακολούθησαν, τερματίζοντας κάθε κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα για πρώτη φορά στην ιστορία. Τον Μάρτιο του 2020, η ολλανδική κυβέρνηση ανέθεσε την διενέργεια μιας ανάλυσης κόστους-οφέλους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η βλάβη στην υγεία από το lockdown θα ήταν έξι φορές μεγαλύτερη από το όφελος. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση την αγνόησε, υποστηρίζοντας ότι «η κοινωνία δεν θα δεχόταν» το θέαμα ενός ηλικιωμένου ατόμου που δεν μπορούσε να βρει κρεβάτι σε ΜΕΘ. Η ολλανδική κυβέρνηση εν γνώσει της επέλεξε μια πορεία δράσης που θα προκαλούσε βλάβη στην υγεία —πόσο μάλλον οικονομική ζημιά— έξι φορές χειρότερη για τον ολλανδικό λαό, λόγω της ανησυχίας της για το φαίνεσθαι.

Με βάση την καθοδήγηση του ΠΟΥ, κι επικαλούμενοι άρθρα κινεζικών περιοδικών, οι γιατροί σε όλο τον κόσμο άρχισαν να βάζουν τους ασθενείς σε αναπνευστήρες μαζικά, σκοτώνοντας χιλιάδες από αυτούς, προτού μια εκστρατεία ενημέρωσης από ακτιβιστές να βάλει τέλος σε αυτή την πρακτική. Με βάση τις οδηγίες του ΠΟΥ για τα τεστ του COVID-19, επικαλούμενοι και πάλι άρθρα κινεζικών περιοδικών, τα εργαστήρια χρησιμοποίησαν, και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν, PCR τεστ σε επίπεδα από 37 έως 40 κύκλους, και μερικές φορές έως και 45. Σε αυτά τα επίπεδα κύκλων, περίπου το 85% έως το 90% των «κρουσμάτων» είναι ψευδώς θετικά, όπως επιβεβαιώθηκε από τους New York Times .

Η καθοδήγηση για τα PCR τεστ από τον ΠΟΥ συνδυάστηκε με κάποιους νέους διεθνείς κωδικούς ICD-10 για τους θανάτους από COVID-19, με αποτέλεσμα να γίνει ο COVID-19 πιθανότατα η πιο θανατηφόρα λογιστική απάτη όλων των εποχών. Σύμφωνα με αυτήν την οδηγία κωδικοποίησης , εάν ένας αποθανών είτε είχε βγει θετικός, είτε είχε έρθει σε επαφή με οποιονδήποτε ήταν θετικός, εντός αρκετών εβδομάδων πριν από το θάνατό του, τότε ο θάνατος θα έπρεπε να καταχωρηθεί ως θάνατος από COVID-19. Το αποτέλεσμα ήταν ένας τρομακτικός αριθμός υποτιθέμενων «θανάτων από COVID-19» που είχαν μικρή σχέση με τον αριθμό των «πλεοναζόντων θανάτων*» σε ένα δεδομένο έτος, ακόμη και σε αμερικανικές Πολιτείες και κράτη που χρησιμοποίησαν ελάχιστα μέτρα καραντίνας. Αυτός ο παράλογος αριθμός «θανάτων από τον COVID-19» χρησιμοποιήθηκε για την εκλογίκευση κάθε είδους καταστροφής που προκαλείται από την αντίδραση των κυβερνήσεων στον COVID-19—από χρεοκοπίες και κρίσεις ψυχικής υγείας, μέχρι θανάτους από καραντίνα. (*σ.σ. οι αυξημένοι θάνατοι από όλες τις αιτίες σε σχέση με τον μέσο όρο. Για παράδειγμα, το 2020 στην Σουηδία οι καταγεγραμμένοι σαν θάνατοι «από» κορωνοϊό ήταν περίπου 10.000, όταν οι πλεονάζοντες θάνατοι ήταν περίπου 2.000 μόνο, σύμφωνα με τα στατιστικά του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.)

Αυτό που συνέβη έκτοτε ήταν μια προβλέψιμη καθοδική σπείρα προς την άβυσσο, με τη βοήθεια και την υποβοήθηση σχεδόν σε κάθε στάδιο από έναν μηχανισμό μέσων ενημέρωσης που διαιωνίζει το δόλιο αφήγημα του lockdown. Η κινεζική κυβέρνηση έχει μετοχικά μερίδια σε σχεδόν κάθε κορυφαίο μέσο ενημέρωσης, καθώς και φίλους σε εταιρείες, πανεπιστήμια και κυβερνήσεις. Οι προϋπάρχουσες οικονομικές σχέσεις με την Κίνα οδήγησαν τους θεσμούς αυτούς να εμπιστευτούν των πληροφόρηση από την Κίνα, να υποστηρίξουν την αφήγηση του ΚΚΚ, και τελικά να υποστηρίξουν την παγκόσμια υιοθέτηση των πολιτικών του ΚΚΚ. Λόγω αυτού του συνδυασμού αφέλειας, ομαδικής σκέψης και απροκάλυπτης διαφθοράς, οι επιστήμονες και οι δημοσιογράφοι ενσωμάτωσαν στη δουλειά τους πληροφορίες από την Κίνα σαν αληθινές, ενώ στην πραγματικότητα σχεδόν όλες οι πληροφορίες που προέρχονται από την Κίνα σχετικά με τον ιό ήταν ψέματα.

Άρθρα από τις 10 Μαρτίου 2020 δείχνουν το πώς τα μέσα ενημέρωσης υιοθέτησαν από κοινού το αφήγημα της Κίνας. «Πώς η Κίνα επιβράδυνε τον κορωνοϊό: Κλείδωμα, επιτήρηση, επιβολή», ανέφερε η Wall Street Journal . «Αυτές οι προσπάθειες περιορισμού φαίνεται να ήταν επιτυχείς, με τον αριθμό των νέων κρουσμάτων να επιβραδύνεται σταδιακά τις τελευταίες εβδομάδες», θαύμαζε το CNN . «Ο Σι Τζινπίνγκ επιβεβαιώνει τη νίκη στο πρώτο του ταξίδι στη Γουχάν μετά από το ξέσπασμα της ασθένειας… Τα στατιστικά στοιχεία για την επιδημία της Κίνας υποδηλώνουν ότι οι προσπάθειές της ήταν αποτελεσματικές», σάλπιζε η Washington Post . «Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επαίνεσε την αντίδραση του Πεκίνου… ''Αυτή η επιδημία μπορεί να απωθηθεί'', είπε ο Δρ Τέντρος, αλλά μόνο με μια συλλογική, συντονισμένη και ολοκληρωμένη προσέγγιση που εμπλέκει ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό», επαναλάμβαναν οι New York Times.

Για τους δημοσιογράφους, η ενασχόληση με το μύθευμα ότι η Κίνα έλεγξε τον ιό φαίνεται να έχει ξεκινήσει σαν ένα μικρό, αθώο ψέμα - κάτι σαν αντάλλαγμα για όλα αυτά τα σεμινάρια καλής θέλησης και τις τοποθετήσεις διαφημίσεων . Ήταν ανόητο, φυσικά, αλλά τι κακό θα μπορούσε να προκαλέσει;

Το αποτέλεσμα αυτού του μικρού, κατά συνθήκη ψεύδους, ότι η Κίνα είχε ελέγξει τον ιό, φάνηκε σύντομα στα γραπτά των ίδιων των δημοσιογράφων. Ο ένας μετά τον άλλο έπεσαν θύματα της δικής τους συλλογικής προπαγάνδας. Τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης νομιμοποίησαν ένα γελοίο αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο το δίμηνο lockdown της Γουχάν από το ΚΚΚ είχε εξαλείψει τα εγχώρια κρούσματα από όλη την Κίνα, αλλά όχι προτού ο ιός εξαπλωθεί παντού εκτός Κίνας, όπου οι κυβερνήσεις δεν είχαν πλέον άλλη επιλογή από το να υιοθετήσουν τις πολιτικές lockdown του ΚΚΚ. Μέσα σε λίγους μήνες, άρχισαν να ακούγονται σαν κομμουνιστές που βγάζουν αφρούς από το στόμα, με κάθε λέξη τους να στάζει ανελευθερία, καθώς εκλιπαρούσαν ολόκληρο τον κόσμο να μιμηθεί την Κίνα.

«Οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα απολύτως έλεγχο του κορωνοϊού. Η Κίνα βρίσκεται στην κορυφή της ελαχιστοποίησης του κινδύνου», έγραφε η Washington Post. «Η ετυμηγορία είναι προφανής», αποφαινόταν το Politico, «η Κίνα τους έχει ξεπεράσει όλους σε επιδόσεις, ενώ το άλλοτε σεβαστό αμερικανικό σύστημα παραπαίει με τρόπο καταστροφικό». «Οι ΗΠΑ λένε ότι ο ιός δεν μπορεί να ελεγχθεί. Η Κίνα στοχεύει να αποδείξει ότι κάνουν λάθος», θαύμαζαν οι New York Times . «Η Κίνα νίκησε τον κορωνοϊό με επιστήμη και ισχυρά μέτρα για τη δημόσια υγεία, όχι μόνο με αυταρχισμό», ύψωνε το δάχτυλο το Conversation. «Σε έναν κόσμο πανδημίας και ταραχών, η Κίνα προσφέρει την δική της εκδοχή για την ελευθερία», πρότειναν οι New York Times . «Οι Κινέζοι εξάλειψαν τον COVID-19 μέσα σε μήνες. Γιατί η Αμερική δεν εννοεί να μάθει από αυτούς;» γκρίνιαζε το Salon.

Είναι δύσκολο να διανοηθείς κάτι χειρότερο από το να καθοδηγείς τον κόσμο προς τον ολοκληρωτισμό, από αμηχανία που δεν κατάφερες να αποτρέψεις την πορεία του κόσμου προς τον ολοκληρωτισμό. Αλλά δυστυχώς, η αμηχανία και η άρνηση φαίνεται να είναι τα βασικά κίνητρα των ηγετών του κόσμου σήμερα. Από τα δικαστήρια και τις υπηρεσίες πληροφοριών, μέχρι τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς, όλα καταλήγουν σε μια συλλογική αποφυγή της ευθύνης να προσδιοριστεί το εάν οι πολιτικές των lockdown εφαρμόστηκαν με δόλια προσχήματα και εάν αυτές οι πολιτικές πράγματι λειτουργούν.

Τα πάντα μετά από τις «15 ημέρες για να επιβραδυνθεί η εξάπλωση» —από την προπαγάνδα του φόβου και τις μάσκες, μέχρι το κλείσιμο των σχολείων και τα εμβόλια— ήταν μια συγκάλυψη της καταστροφής του αρχικού lockdown και η άρνηση της παραφροσύνης των «έμπιστων» επιστημόνων και δισεκατομμυριούχων που αντιμετώπιζαν τις πληροφορίες από την Κίνα σαν πραγματικές. Εκατομμύρια άνθρωποι σίγουρα υποψιάζονται την απάτη του lockdown, αλλά νιώθουν κάποια υποδόρια αποστροφή να το πουν ανοιχτά. Δεν θέλουν να φανούν ριζοσπαστικοί ή επαναστατημένοι, ή νομίζουν ότι αυτό είναι δουλειά κάποιου άλλου. Πολλοί αρνούνται να μιλήσουν φοβούμενοι την συνέπειες κατά της επιστήμης, της τάξης των ειδικών, και της Κίνας, μια νοοτροπία που δεν θα μπορούσε να είναι πιο άστοχη, γιατί τίποτα δεν μπορεί να είναι χειρότερο για την επιστήμη και την τάξη των ειδικών μακροπρόθεσμα, από το να αφήσουμε αυτή την απάτη να συνεχιστεί. Αλλά μεταξύ όσων πραγματικά πιστεύουν το αφήγημα της Κίνας για τον COVID-19, ή απλώς προσποιούνται πως το πιστεύουν, όλες οι αυταρχικές μέθοδοι που υποτίθεται ότι συνέβαλαν στην «επιτυχία» της Κίνας - συμπεριλαμβανομένης της λογοκρισίας, της ακύρωσης ανθρώπων, και της απόλυσης των αντιφρονούντων - βρίσκονται στο τραπέζι.

Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και όταν οι επιστήμονες και οι πολιτικοί υποστηρίζουν τις εντολές κλειδώματος της κοινωνίας, λίγοι πιστεύουν πραγματικά σε αυτές. Αυτό μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα με βάση τις δικές τους ενέργειες. Είναι δύσκολο να βρεις επιστήμονες και πολιτικούς που να μην έχουν πιαστεί να παραβιάζουν τους δικούς τους κανόνες για τον COVID. Αλλά κανένας από αυτούς, ακόμη και αρχηγοί κρατών, δεν αισθάνεται ότι έχει τη δύναμη να μιλήσει ενάντια στα περιοριστικά μέτρα χωρίς να βλάψει την καριέρα του. Και ούτως ή άλλως, αυτοί οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής φαίνεται να πιστεύουν ότι οι κανόνες αυτοί δεν πρέπει να είναι πολύ σπουδαίοι, δεδομένου του πόσο εύκολα τους παραβιάζουν.

Το κοινό οδηγήθηκε να πιστέψει ότι τα lockdown βασίζονταν σε κάποια αυστηρή «επιστήμη» και ότι ακολουθώντας τα, «ακολουθούσαν την επιστήμη», ενώ στην πραγματικότητα η μόνη ανάλυση που είχε παρουσιαστεί ήταν ότι «η Κίνα ισχυρίστηκε ότι εξάλειψε τον ιό με αυτόν τον τρόπο, οπότε μπορούμε κι εμείς». Οι μεταβλητές που προτιμούν τα μέσα ενημέρωσης αλλάζουν διαρκώς —από τη θνησιμότητα, στις νοσηλείες, και μετά στα «κρούσματα»— για να εκλογικεύσουν την πρόκληση άγχος στον κόσμο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, αυτή η αποτυχία να «συντριβεί» ο ιός, αποδόθηκε κατά παράλογο τρόπο, στην χαλαρότητα των lockdown, παρά στην εμφανώς επιστημονικά απατηλή προέλευσή τους.

Στον πυρήνα της φρεναπάτης του lockdown βρισκόταν η συλλογική φαντασίωση του ελέγχου ενός κοινού παθογόνου του αναπνευστικού - ένα κατόρθωμα που οι επαγγελματίες της επιδημιολογίας δήλωναν ομόφωνα ότι αποτελούσε κάτι ανέφικτο και αυτοκαταστροφικό, μόλις λίγους μήνες πριν. Όταν τα χαλκευμένα στοιχεία της Κίνας μείνουν εκτός συζήτησης, είναι απολύτως σαφές ότι καμία χώρα δεν μπόρεσε ποτέ να «ελέγξει» τον COVID-19. Αντίθετα, ο ιός φάνηκε να αναζωπυρώνεται κατά «κύματα», παρά τη χρήση αυτών των κοινωνικά και οικονομικά αυτοκτονικών μέτρων.

Η αλήθεια είναι ότι η προέλευση της «επιστήμης» του lockdown δεν μπορεί να συζητηθεί με βάση τα δεδομένα, δίχως η κινεζική κυβέρνηση να εμφανιστεί ως εξαιρετικά δόλια - κάτι που οι επενδυτές των μέσων ενημέρωσης διστάζουν να επιτρέψουν. Είναι ακόμα πιο δύσκολο να εξηγηθούν φαινόμενα όπως τα ψεύτικα βίντεο των κατοίκων που πέφτουν νεκροί κατά τη διάρκεια του lockdown της Γουχάν, τα οποία έγιναν viral σε όλους τους παγκόσμιους ιστότοπους, οι οποίοι στην Κίνα είναι μπλοκαρισμένοι, δίχως να υποδηλώνεται κάποια μηχανορραφία εκ μέρους του ΚΚΚ. Αντίθετα, υπερ-αναπληρώντας για λογαριασμό του Πεκίνου, τα μέσα ενημέρωσης παρουσίασαν την Κίνα όχι μόνο ως έναν υπεύθυνο διεθνή εταίρο, αλλά ως έναν αξιοθαύμαστο εταίρο, το παράδειγμα του οποίου πρέπει να ακολουθηθεί.

Δυστυχώς, για τα εκατομμύρια των εργαζομένων και των ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων των οποίων οι κόποι μιας ζωής έχουν καταστραφεί, για τα εκατομμύρια των παιδιών που τους έκλεψαν ολόκληρα έτη εκπαίδευσης και τα τρομοκράτησαν κάνοντάς τα να πιστεύουν ότι είναι φορείς θανάτου, για τα εκατοντάδες εκατομμύρια των ανθρώπων στον αναπτυσσόμενο κόσμο των οποίων οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να τους ταΐσουν μέσω δημόσιου χρέους, και για τους γονείς που δεν θέλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε έναν κόσμο όπου τα δικαιώματα με μακραίωνη ιστορία μπορούν να παραμερίζονται επ' αόριστον, καμία από αυτές τις εξηγήσεις και τα κίνητρα δεν είναι ιδιαίτερα επαρκής.

Μπορείτε να διαβάσετε το δεύτερο και τελευταίο μέρος του άρθρου εδώ.

***

Ο Michael P. Senger είναι δικηγόρος με έδρα το Σαν Φρανσίσκο και συγγραφέας του βιβλίου Snake Oil: How Xi Jinping Shut Down the World. Ο λογαριασμός του στο Twitter είναι @MichaelPSenger.

Η οπτικοποιημένη εισαγωγή του βιβλίου του Michael Senger, που αναφέρεται στην ιστορία του κινήματος του Μάο, του πατέρα του Σι Τζινπίνγκ, και την άνοδο του ίδιου στην κορυφή της εξουσίας: