Και οι Εννιά ήταν καθάρματα

 

Χάρη σε δολοφόνους και σε καταχραστές έδωσε, λίγο πριν την αποχώρηση του από την προεδρία, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Οι προσωπικές χάρες και σχέσεις καθοριστικός παράγοντας.

της Λαμπρινής Θωμά

Τέσσερις δολοφόνοι αμάχων, μισθοφόροι στο Ιράκ με την διαβόητη εταιρία Μπλάκγουώτερ (Blackwater – νυν Ακαντεμι, Academi), και τρεις ρεπουμπλικάνοι πρώην γερουσιαστές, καταχραστές δημοσίου χρήματος είναι μεταξύ των 15 ατόμων στα οποία έδωσε χάρη χθες, ο απερχόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Πρόκειται για το πρώτο κύμα απονομών χάριτος καθώς, σύμφωνα με την Ουάσιγκτον Ποστ, θα ακολουθήσει και δεύτερο κύμα αντίστοιχων απονομών χάριτος πριν την αποχώρηση του από το Λευκό Οίκο στις 20 Ιανουαρίου. 

Οι τέσσερις, Νικόλας Σλέητεν, Πολ Σλω, Ήβαν Λίμπερτυ και Ντάστιν Χερντ, που έφεραν ως ομάδα την κωδική ονομασία Κοράκι23 (Raven 23), είχαν καταδικαστεί το 2014, ο πρώτος για δολοφονίες από πρόθεση και οι άλλοι τρεις για ανθρωποκτονίες εξ αμέλειας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, η χάρη τους απονεμήθηκε για την «μακρόχρονη προσφορά τους προς το [αμερικάνικο] έθνος». 

O Νικόλας Σλέητεν είχε καταδικαστεί σε ισόβια, ως o κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για τη σφαγή της Πλατείας Νισούρ, κατά την οποία δολοφονήθηκαν 17 άμαχοι – 14 επιτόπου και τρεις που υπέκυψαν αργότερα στα τραύματα τους- και τραυματίστηκαν 20. Μεταξύ των νεκρών ήταν και δύο αγοράκια, εννέα και 11 ετών. Ο Σλέητεν και οι άλλοι τρεις μισθοφόροι, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί σε 30 χρόνια έκαστος, ήταν υπεύθυνοι για την ασφάλεια των Αμερικάνων διπλωματών και συνόδευαν κονβόι της Αμερικανικής πρεσβείας στη Βαγδάτη. Ο Σλέητεν άνοιξε πυρ κατά των αμάχων πρώτος, διότι και οι άλλοι τρεις ακολούθησαν με οπλοπολυβόλα και χειροβομβίδες κατά του γενικού πληθυσμού στην πλατεία. Υποστήριξαν – και αποδείχθηκε ότι ψεύδονταν- ότι απαντούσαν σε «εχθρικά πυρά». 

Η σφαγή, στις 16 Σεπτέμβρη του 2007, είχε προκαλέσει τη διεθνή κατακραυγή κατά των ΗΠΑ για τη χρήση μισθοφορικών στρατών και έκανε τη Blackwater διεθνές παράδειγμα νόμιμης εταιρίας δολοφόνων. Είχε φέρει, όπως ήταν αναμενόμενο, και ρήγμα στις σχέσεις ΗΠΑ- Ιράκ, που είχαν γίνει ακόμη χειρότερες όταν, αρχικά, ομοσπονδιακό δικαστήριο είχε απορρίψει τις κατηγορίες εναντίον των τεσσάρων, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του τότε ηγέτη του Ιράκ, Τζαβάντ αλ-Μαλίκι. Η καταδίκη τους, από ομοσπονδιακό δικαστήριο, το 2014, είχε χαιρετιστεί ως σημαντική κίνηση και απόδοση δικαιοσύνης εντός και εκτός ΗΠΑ. Παρ’ όλα αυτά οφείλουμε εδώ να σημειώσουμε ότι «έπεσαν στα μαλακά», καθώς οι ποινές ήταν οι μικρότερες δυνατές κατά το νόμο για τα συγκεκριμένα εγκλήματα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, η Blackwater πλήρωσε άγνωστο ποσό ως αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων, αναλαμβάνοντας την ευθύνη και «ξεπλένοντας» το κατά δύναμην την αμερικάνικη κυβέρνηση. 

Η Blackwater είχε ιδρυθεί από τον προσωπικό φίλο του Τραμπ, Έρικ Πρινς, που είναι και αδελφός της υπουργού παιδείας του Τραμπ, Μπέτσυ ΝτεΒος. Η εταιρία έχει πουληθεί, το 2011, και έχει αλλάξει όνομα, αλλά το έγκλημα των τεσσάρων μισθοφόρων συνδεόταν και συνδέεται με την οικογένεια Πρινς. 

Στην αμερικάνικη ακροδεξιά οι τέσσερις μισθοφόροι δολοφόνοι είναι γνωστοί ως Biden Four, οι Τέσσερις του Μπάιντεν, καθώς ο τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, είχε δηλώσει το 2010, μετά την αρχική απόρριψη των κατηγοριών και σε συνάντησή του με τον πρόεδρο του Ιράκ, ότι «ήταν αποφασισμένος να εφεσιβάλλει την απόφαση». Ο ρεπουμπλικάνος βουλευτής της Αριζόνας, Πωλ Γκόσαρ είχε μάλιστα πει ότι «η Χίλαρυ Κλίντον και ο Τζο Μπάιντεν πίεσαν για την εκ νέου δίωξή τους», μετά την αρχική απόρριψη των κατηγοριών, αποδεχόμενοι «τις ψευδείς κατηγορίες που προέκυψαν από την διεφθαρμένη έρευνα των Ιρακινών αστυνομικών για την υπόθεση και που στηρίχθηκαν από τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης εδώ, με στόχο αυτούς τους πολεμιστές».  Στην ακροδεξιά είχε ξεκινήσει ήδη από το 2014 μια τεράστια καμπάνια για την απελευθέρωση «των τεσσάρων ηρώων». Η σύνδεση της υπόθεσης, και της απονομής χάριτος, με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ αλλά και σημαντικά – και οικονομικά- στηρίγματα της ακραίας δεξιάς πτέρυγας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος είναι εμφανές ότι βαθαίνει το ήδη υπάρχον χάσμα στην αμερικάνικη κοινωνία.

Οι γερουσιαστές κι οι συνοριοφύλακες

Οι τρεις πρώην γερουσιαστές που έλαβαν προεδρική χάρη είναι ο Κρις Κόλινς της Νέας Υόρκης, ο Ντάνκαν Χάντερ της Καλιφόρνιας και ο Στήβεν Στόκμαν του Τέξας. Ο πρώτος είχε ψευδορκήσει και εμπλέκονταν σε συνομωσία για κατάχρηση. Ο Ντάνκαν Χάντερ είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 11 μηνών για κατάχρηση, επίσης, και επρόκειτο να ξεκινήσει να εκτίει την ποινή του με το νέο έτος. Ο Στήβεν Στόκμαν, τέλος, είχε καταδικαστεί σε δεκαετή κάθειρξη για καμμιά 20αρια αδικήματα, με πρώτο το ότι ξόδεψε για την καλοπέρασή του 1,25 εκατομμύρια δολάρια που είχε συγκεντρώσει, όντας γερουσιαστής, από τους τεξανούς, για να τα διαθέσει «σε αγαθοεργίες» – οι αγαθοεργίες αποδείχθηκαν ταξιδάκια, βόλτες με αερόστατα, νέος οικιακός εξοπλισμός…

Πλήρη χάρη έδωσε ο Ντόναλντ Τραμπ και σε δύο αστυνομικούς της αστυνομίας των συνόρων (border patrol), τους Ιγνάσιο Ράμος και Χοσέ Κομπηάν, που δολοφόνησαν και κατόπιν εξαφάνισαν τη σορό ενός παράνομου μετανάστη το 2006. Οι δύο υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για έμπορο ναρκωτικών, κάτι που δεν αποδείχθηκε ποτέ. 

Ακόμη, χάρη απονέμεται στον ελληνικής καταγωγής πρώην σύμβουλο του Τραμπ, Τζώρτζ Παπαδόπουλο και τον Ολλανδό νομικό Άλεξ βαν ντερ Σβαν, που είχαν ψευδορκήσει στην ομοσπονδιακή έρευνα για τις πιθανές σχέσεις του Τραμπ με τη Ρωσία.

Ο καθηγητής Νομικής του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Τζακ Γκόλντσμιθ, μετρώντας και τις προηγούμενες και τις τωρινές απονομές χάριτος από τον Τραμπ, συνολικά 45, είπε ότι το 88% έχει κα κάνει με πρόσωπα που συνδέονται με τον ίδιο προσωπικά ή τον βοήθησαν σε πολιτικά ζητήματα. «Οι τωρινές απονομές χάριτος συνεχίζουν την άνευ προηγουμένου συνήθεια του Τραμπ να δίνει χάρη για ιδιοτελείς λόγους, ως ανταμοιβή σε φίλους του, ως εκδίκηση κατά των εχθρών του, ως επιβράβευση εκλογικών περιφερειών ή προς ίδιον όφελος.. Όπως και οι προηγούμενες απονομές, έτσι και αυτές, οι περισσότερες αν όχι και όλες, φαίνεται και οι τωρινές να δίδονται βάσει προσωπικών σχέσεων και χωρίς τη συμβουλή του υπουργείου Δικαιοσύνης».

από thepressproject