Σιχαίνομαι που ζω ανάμεσα στους... «τώρα το θυμήθηκε η Μπεκατώρου;»

 Γράφει η Φωτεινή Λαμπρίδη

Και να τα σχόλια που απλώθηκαν στο διαδίκτυο, σαν δηλητηριώδη φυτά, που βγήκαν να σταυρώσουν την χρυσή ολυμπιονίκη Σοφία Μπεκατώρου, που αποκάλυψε τον βιασμό της μετά από 20 χρόνια.

«Τώρα το θυμήθηκε;» και «γιατί μπήκε στο δωμάτιο;» γράφουν γυναίκες, πολλές από τις οποίες ενδεχομένως είτε δεν βίωσαν ποτέ την τραυματική εμπειρία, είτε την βίωσαν και τρέμουν μήπως επιτρέψουν στον εαυτό τους την ταύτιση. Μήπως αναρωτηθούν γιατί εκείνες δεν μίλησαν ούτε νωρίς ούτε αργά.

Τα δε αρσενικά που κρατιούνται να μην πουν ευθέως «τα ήθελε και τα’παθε» σπεύδουν να αναμασήσουν πάλι τα «... θα φοβόμαστε να κάνουμε φλερτ». Γιατί για να δύνασαι να κάνεις φλερτ, πρέπει να δικαιώσεις καμιά δεκαριά βιαστές!

Απειλείται το πλήθος των οπαδών της πατριαρχίας, που εργάζονται συνειδητά ή ασυνείδητα για την διαιώνιση της σιωπής, της αυτοενοχοποίσης και εντέλει της κυριαρχίας της τοξικής αρρενωπότητας και της έμφυλης βίας. Απειλείται από τις γυναίκες που βρίσκουν το θάρρος στον δικό τους χρόνο να μιλήσουν.

Γιατί θεωρείται δεδομένο ότι ένα κορίτσι 22 ετών, θα έπρεπε να είχε καταφέρει να τα βάλει με τον μεγαλοπαράγοντα του χώρου της. Άρα είναι ένοχη. Όπως όλες οι γυναίκες, που πάγωσαν, ακινητοποιήθηκαν, μούδιασαν, δέχτηκαν βία και εκβιασμό έμμεσα ή άμεσα για να μην μιλήσουν.

Πόσοι άνθρωποι εργάζονται συνειδητά ή ασυνείδητα για να μην μεταστραφεί ποτέ η τοξικότητα της πατριαρχίας! Για να αισθάνεται πάντα ένοχη εκείνη. Που δεν μίλησε νωρίς, που δεν μπόρεσε να αντιδράσει. Και βγήκαν να απλωθούν σαν δηλητηριώδη έντομα στο διαδίκτυο, για να μας υπενθυμίσουν πως η αντίσταση του τέρατος είναι τρομακτικά τεράστια. Για να μας υποδείξουν ποιος είναι ο σωστός χρόνος να μιλήσει μια γυναίκα για τον βιασμό της.

Ξέρετε τα 20 χρόνια μπορεί να μην είναι πολλά τελικά αν σκεφτείτε ότι οι περισσότερες δεν μίλησαν ποτέ και έχουν την σιωπηλή σας συγκατάθεση σε αυτή την ομερτά. Δεν ξέρω πόσες φορές θα πω: Σιχαίνομαι που ζω ανάμεσα σας.

από tvxs