Χαράλαμπος Λούφας

Του ανετέθη η μελέτη οχυρώσεως της περιοχής της Σμύρνης, η οποία, αν και την ολοκλήρωσε, δεν χρησιμοποιήθηκε. Το 1921 τοποθετήθηκε διοικητής του 23ου συντάγματος πεζικού της VII Μεραρχίας και συμμετείχε με επιτυχία στη θερινή επίθεση. Κατά την καταστροφή υπήρξε ένας από τους ελάχιστους Έλληνες αξιωματικούς που διακρίθηκαν.

Η μονάδα του ήταν η τελευταία που υποχώρησε ενώ κατάφερε να αποτρέψει την κύκλωση μεγάλου μέρους της Στρατιάς Μικράς Ασίας από τις δυνάμεις ιππικού του Φαχρεντίν Πασσά. Αποστρατεύθηκε το 1926 ενώ το 1936 προήχθη αναδρομικώς σε αντιστράτηγο. Στον πόλεμο του 1940 δεν ανακλήθηκε διότι το 1932, για λόγους υγείας, απομακρύνθηκε από τα στελέχη της εφεδρείας. Στην κατοχή εγκατέλειψε την Αθήνα και επέστρεψε στη γενέτειρά του Φιλιατρά, όπου δίδαξε μαθηματικά στο γυμνάσιο της πόλης. Θεωρείτο από τους πλέον μορφωμένους αξιωματικούς της εποχής του, ενώ η ηρωική του δράση στη Μικρά Ασία επαινέθηκε από ανωτέρους του.