Ενισχύεται ραγδαία ο ενεργειακός ρόλος της Ελλάδας στην ΝΑ Ευρώπη

 Γράφει ο Κωνσταντίνος Ν. Σταμπολής

Η επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Μάικ Πομπέο, στην χώρα μας τον περασμένο Σεπτέμβριο έφερε ξανά στην επικαιρότητα τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζει η Ελλάδα στα ενεργειακά δρώμενα της ΝΑ Ευρώπης. Μπορεί η Ελλάδα να μην διαθέτει τα ενεργειακά κοιτάσματα που θα την καθιστούσαν βασικό ενεργειακό προμηθευτή της ευρύτερης περιοχής, όμως έχει καταφέρει την τελευταία δεκαετία να αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της και να εδραιώσει την θέση της ως ένας από τους βασικούς περιφερειακούς παίκτες.

Αυτήν την διάσταση ήθελε εξ άλλου με την επίσκεψη του στην Θεσσαλονίκη να υπογραμμίσει ο Μάικ Πομπέο ο οποίος φαίνεται ότι είναι από τους λίγους Δυτικούς πολιτικούς που έχουν αντιληφθεί τον κομβικό ρόλο που παίζει η χώρα μας, και αναμένεται να τον παίξει ακόμα πιο ενεργά, στο υπό διαμόρφωση νέο ευρωπαϊκό ενεργειακό τοπίο.

Όμως, εάν εξετάσουμε προσεκτικά τον χάρτη με τις ενεργειακές υποδομές και ενεργειακές ροές της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής θα διαπιστώσουμε ότι η Τουρκία αποτελεί τον μεγάλο ενεργειακό περιφερειακό κόμβο. Με έξι διεθνείς διασυνδετήριους αγωγούς φυσικού αερίου (Blue Stream, South Caucasus, Iraninterconnector, κλπ), δύο διεθνείς αγωγούς μεταφοράς (TANAP, Turk Stream) τέσσερις τερματικούς σταθμούς LNG και δυο διεθνείς αγωγούς πετρελαίου (Baku-Tbilisi-Ceyhan, Iraq-Turkey) και επιπλέον τον έλεγχο του στενού των Δαρδανελίων απ´ όπου διέρχεται καθημερινά σχεδόν το 4% της παγκόσμιας πετρελαϊκής τροφοδοσίας και τις ανάλογες υψηλές καταναλώσεις σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, η Τουρκία αποτελεί αναμφίβολα μια υπολογίσιμη ενεργειακή δύναμη και τον μεγάλο ενεργειακό παίκτη της περιοχής.

Τελευταία, ο ρόλος της γείτονος έχει αναβαθμιστεί ακόμα περισσότερο, ιδίως μετά τον Ιανουάριο 2020, οπότε και ξεκίνησε την λειτουργία του ο τεράστιος Τουρκο-ρωσικός αγωγός Turk Stream που μέσω της Μαύρης Θάλασσας μεταφέρει αέριο σε Τουρκία αλλά και ΝΑ Ευρώπη, έχοντας υποκαταστήσει τον αγωγό Trans Balkan που επί 33 χρόνια μετέφερε ρωσικό αέριο, μέσω Ρουμανίας και Βουλγαρίας, αρχικά στην Τουρκία και αργότερα σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Β. Μακεδονία. Οι ανωτέρω χώρες και πολύ σύντομα η Σερβία, θα εξαρτώνται πλέον σε πολύ μεγάλο βαθμό από την Τουρκία μέσω της οποίας η Ρωσία προμηθεύει αποκλειστικά το αέριό της στην περιοχή βάσει μακροχρόνιων συμβάσεων (oil indexed).

Η δε Ελλάδα εξαρτάται σήμερα ακόμα περισσότερο από την Τουρκία για τις εισαγωγές της σε φυσικό αέριο αφού τρεις βασικές αρτηρίες τροφοδοσίας της ( δηλ. ο ελληνο-τουρκικός διασυνδετήριος αγωγός, ο Turk Stream και ο ΤΑΝΑΡ) ελέγχονται απόλυτα από την Τουρκία. Εάν εξαιρέσουμε τους τελευταίους 18 μήνες, όπου λόγω πολύ χαμηλών τιμών υπήρξαν αυξημένες εισαγωγές LNG, η Ελλάδα κάλυπτε παραδοσιακά το 70% των εισαγωγών φυσικού αερίου από την Ρωσία. Η κατάσταση αυτή, όμως, μέλλει να διαφοροποιηθεί λόγω αυξημένων εισαγωγών LNG, κυρίως λόγω χαμηλών τιμών, αλλά και της επικείμενης λειτουργίας του αγωγού ΤΑΡ –που αποτελεί συνέχεια του τουρκικού αγωγού ΤΑΝΑΡ– η βασική διαδρομή του οποίου διέρχεται μέσω Ελλάδας. Αν και το μεγαλύτερο μέρος των ποσοτήτων αερίου, που προέρχονται από το Αζερμπαϊτζάν, τις οποίες θα μεταφέρει ο ΤΑΡ προορίζονται για τις ευρωπαϊκές αγορές, μέσω Ιταλίας, η Ελλάδα θα παραλαμβάνει 1,0 δισεκ. κυβ. μέτρα τον χρόνο που αντιστοιχεί περίπου στο 1/5 της τρέχουσας κατανάλωσής της ενώ 1,0 δισεκ. κυβ. μέτρα ακόμα θα προμηθεύεται η Βουλγαρία, μέσω Ελλάδας.

Διαβάστε την συνέχεια στο foreignaffairs