Κινεζικό μνημόνιο για το Ιράν

 

Γράφει ο Γιώργος Ηλιόπουλος

Στο περιθώριο της πανδημίας και στο βάθος ενός αθέατου παρασκηνίου, οξύνεται ο στρατηγικός ανταγωνισμός των ΗΠΑ με την Κίνα. Οι αναλυτές εστιάζονται κυρίως στις εμπορικές συναλλαγές των δύο χωρών και στην προφανή διαμάχη τους για την Νότιο Θάλασσα της Κίνας. Όμως η ήδη περίπλοκη κατάσταση έχει τόσες διαφορετικές διαστάσεις, που συχνά αγνοούνται οι μεταβολές στην συμπεριφορά του Πεκίνου σε άλλους τομείς και ειδικά σε άλλες γεωγραφικές ζώνες.

Στις 6 Ιουλίου ανακοινώνεται επίσημα από τον Ιρανό Υπουργό Εξωτερικών Javad Zarif πως η κυβέρνηση της Τεχεράνης διαπραγματεύεται μία μεγάλου εύρους συμφωνία με την Κίνα, με την οποία διατηρεί μακροχρόνιους εμπορικούς και στρατηγικούς δεσμούς (με στόχο την αναβάθμιση των δύο χωρών σε στρατηγικούς εταίρους). Η κίνηση αυτή μεταφέρει τον ανταγωνισμό των ΗΠΑ με την Κίνα σε μία νέα γεωγραφική ζώνη, την ζωτική περιοχή της Κεντρικής Ασίας.

Παράλληλα όμως με την αλλαγή πλεύσης του, το Πεκίνο απαντά με αποτελεσματικότητα στις προστριβές μεταξύ Ινδών και Κινέζων στο Κασμίρ τον Ιούνιο του 2020 (που οδηγούν τους πρώτους σε σειρά επιτυχημένων ελιγμών έναντι των αντιπάλων τους, προκαλώντας τους δυσφορία). Η νέα συμφωνία τερματίζει για την Ινδία το δικαίωμα χρήσης των ιρανικών λιμενικών εγκαταστάσεων και χώρων του Chah Bahar. Αναστέλλει επίσης κάθε προοπτική κατασκευής σιδηροδρομικής σύνδεσης στον βορρά, με την νέα επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου του Αφγανιστάν.

Το παρασκήνιο της σχέσης Πεκίνου-Τεχεράνης

Οι κινήσεις της Ινδίας στο Κασμίρ, κατά την περίοδο 2019-2020, ερμηνεύονται από το Πεκίνο με την μορφή μιας απόπειρας να δημιουργηθεί φραγή στον διάδρομο Κίνας-Πακιστάν, με μοχλό την υπό πακιστανικό έλεγχο περιοχή Azad (Ελεύθερο Κασμίρ), ώστε να αποκτήσει η Ινδία ένα δικό της διάδρομο προς τον ζωτικό χώρο της Κεντρικής Ασίας.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress