Η αποτύπωση της φρίκης του ελληνοαλβανικού μετώπου του ‘40 μέσα από τα πολεμικά ημερολόγια

 Ανέκαθεν τα πολεμικά ημερολόγια και οι προσωπικές επιστολές αξιωματικών και οπλιτών αποτελούν μια άκρως ενδιαφέρουσα και πρωτόλεια πηγή των όσων διαδραματίζονται στα μέτωπα των μαχών. Τα όσα φριχτά έζησαν οι ηρωικοί πρόγονοί μας εκείνον τον βαρύ χειμώνα του 1940 που δεχθήκαμε την ιταλική επίθεση από τα βουνά της Αλβανίας, μας μεταφέρουν τα γράμματα ανθυπολοχαγών και έφεδρων λοχαγών.

Είδαν συνανθρώπους τους και φίλους από τα παιδικά χρόνια να χάνουν τη ζωή τους από τα εχθρικά πυρά, σκοπούς να σωριάζονται στα φυλάκια από το δριμύ ψύχος που μελάνιαζε το κορμί και οδηγούσε σε ακρωτηριασμούς των άκρων και άνδρες πάνω στη νιότη τους να αργοπεθαίνουν από τις κακουχίες.

Σήμερα με αφορμή την επέτειο συμπλήρωσης 80 χρόνων από το έπος του 1940, το newsbeast σας παρουσιάζει ανατριχιαστικά αποσπάσματα από τα ημερολόγια που κρατούσαν οι άνδρες του Ελληνικού Στρατού που έδωσαν εκείνη την εποχή το αίμα τους, προκειμένου να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι.

«Ένας όλμος βγάζει έξω τα σωθικά του λοχαγού μου»

Αποσπάσματα από το πολεμικό ημερολόγιο του έφεδρου ανθυπολοχαγού Νίκου Παπαβασιλείου που υπηρέτησε στον 1ο Λόχο του 1ου Τάγματος του 40ού Συντάγματος Ευζώνων

«8 Ιανουαρίου 1941. Έχει ξεσπάσει χιονοθύελλα. Το κρύο είναι αφόρητο. Απέχουμε από τους Ιταλούς 80 με 100 μέτρα. Μας χωρίζει ένας αυχένας γυμνός στην κορυφή του Μάλι Σπατ, όπου το παγωμένο χιόνι είναι πάνω από 2 μέτρα. Οι στρατιώτες προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή. Δύο πάγωσαν και πέθαναν στην σκοπιά. Ένας άλλος βρέθηκε παγωμένος στ’ αντίσκηνο. Προσπαθούμε να κρατήσουμε όσους μπορούμε στη ζωή. Ένας - ένας ξετρυπώνουν (σ.σ. οι φαντάροι) σαν φαντάσματα, λυσσάρα σωστά, αδύνατοι, αξύριστοι, κουρελήδες, με κατακόκκινα ματιά από τον καπνό και την αϋπνία, χωρίς φαγητό για πέντε μέρες. Το δράμα μας εξελίσσεται σε τραγωδία. Τα πόδια των περισσότερων έχουν πρηστεί και πονάνε φοβερά, μελανιάζουν. Αρχίζει έτσι η διαρροή οπλιτών. Μα δεν μπορούμε να τους μεταφέρουμε πίσω. Τα κρυοπαγήματα εξελίσσονται σε δευτέρου και τρίτου βαθμού.  Οι στρατιώτες δεν είναι ικανοί να ανέβουν στις σκοπιές. Αρνούνται να σηκωθούν. Οι αξιωματικοί,  αν και βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση,  εφαρμόζουμε βία,  κάποτε μάλιστα με το πιστόλι στο χέρι τους απειλούμε, αφού ο εχθρός απέναντι καραδοκεί.

Διαβάστε την συνέχεια στο newsbeast