Υπάρχει και ξεφτίλα

Γράφει ο Γ. Κ. 

Αν δεν το γνωρίζετε, στην Ιαπωνία έτσι και πολιτικός κατηγορηθεί για δωροδοκία, δεν χρειάζεται να πάει να απολογηθεί σε καμία εξεταστική επιτροπή, ούτε να πατήσει το πόδι του σε δικαστήριο.

Κάνει χαρακίρι και ησυχάζει μια για πάντα.

Το χαρακίρι -που καθιερώθηκε από τους Σαμουράι- είναι μια μορφή κωδικοποιημένης ηθικής συμπεριφοράς ενός υψηλού προσώπου ή αξιωματούχου, για τον οποίο αποκαλύφθηκαν πράξεις ή παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων του και είχαν σαν συνέπεια την ατίμωσή του.

Στην Ιαπωνία, εκεί που η αυτοτιμωρία είναι καθήκον τιμής για πολιτικούς που έχουν παρανομήσει, δεν είναι τυχαίο ότι η απονομή της Δικαιοσύνης κατέχει την πέμπτη παγκόσμια θέση στην συγκριτική μεταξύ κρατών αξιολόγησή της.

Γιατί; Γιατί υπάρχει ένας άγραφος κώδικας τιμής και στις δύο πλευρές κάθε υπόθεσης που διερευνάται.

Ο δικαστής λαμβάνει υπόψη του όλα τα στοιχεία μιας αδικοπραξίας και αποδίδει σε εύλογο χρόνο ποινή που ανταποκρίνεται στο περί δικαίου αίσθημα.

Ο Γιαπωνέζος πολιτικός -που γνωρίζει ότι η Δικαιοσύνη δεν αστειεύεται-, προκειμένου να μην ξεφτιλίζεται σαν τον Γιάννο και τον Άκη με χειροπέδες σκεπασμένες από σακάκι, βάζει το κοστούμι του, ρίχνει μια τελευταία στρώση μαύρο χρώμα στο μαλλί του για να βγει ωραίος στη φωτογραφία και αυτοκτονεί.

Η αυτοκτονία για αυτόν δεν είναι ένα απονενοημένο διάβημα. Είναι πράξη κάθαρσης και αποκατάστασης της τιμής του.

Είναι λάθος να πιστεύεται ότι τιμή διαθέτουν μόνοι οι έντιμοι άνθρωποι. Τιμή, όπως και αξιοπρέπεια και μάλιστα υψηλή, έχουν και οι σοβαροί μαφιόζοι.

Δεν μιλάμε για ντόπιους της πλάκας που δίνει ο ένας τον άλλον, αλλάζουν στρατόπεδο ανάλογα με τα συμφέροντα τους και μυξοκλαίγονται στον ανακριτή μόλις πιαστούν.

Στη χώρα που η δικαιοσύνη βρίσκεται στην 83η θέση σε σύνολο 141 χωρών στον δείκτη ανεξαρτησίας, η ελευθερία του Τύπου κατατάσσεται τρίτη από το τέλος μεταξύ των χωρών της Ε.Ε, και οι πολιτικοί της -συμπεριλαμβανομένων κομμάτων και κοινοβουλίου- θεωρούνται από τους θεσμούς που εμπιστεύονται λιγότερο οι πολίτες της, ξέρετε τι υπάρχει στη θέση της πολιτικής τιμής;

Αν βιαστείτε να απαντήσετε ότι υπάρχει το φιλότιμο -λέξη άγνωστη στους αλλοδαπούς- ναι, υπάρχει. Σαν τίτλος ελληνικής ταινίας της δεκαετίας του ’60.

Μισό αιώνα και βάλε, ο Σακελλάριος σε μια ελληνική κωμωδία απενοχοποιούσε την εγχώρια συμπεριφορά του πολιτικού παρουσιάζοντας τον Λάμπρο Κωνσταντάρα σαν ένα αφελή άνθρωπο, που αγνοούσε τι σκαρώνανε πίσω από την πλάτη του σύμβουλοι ίδιας περίπου κοπής με αυτούς που κυκλοφορούν στα υπουργικά γραφεία.

Διαβάστε την συνέχεια στο pitsirikos