Αλφαβητάρι καλοκαιριού (4)

Γράφει ο Μηνάς Βιντιάδης

Συνεχίζουμε το παιχνίδι των λέξεων και των γραμμάτων με πολύ αισιόδοξη διάθεση…

Μ. Όπως Μέλλον. Κοντινό Μέλλον; Μακρινό Μέλλον; Άγνωστο Μέλλον; Σκοτεινό Μέλλον; Δυσοίωνο; Ό,τι και να ’ναι το Μέλλον έχει προοπτική, εκπλήξεις, δώρα, πόνους, χαρές, λύπες. Το αύριο είναι πάντα η επόμενη μέρα, η επόμενη εβδομάδα, ο επόμενος μήνας, ο επόμενος χειμώνας. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι η Επόμενη Στιγμή. Ζήστε την!

Ν. Όπως Νερό. Πολύτιμο αυτές τις μέρες. Θαλασσινό νερό, ποτάμι, λίμνη, καταρράκτης, μια βρύση που στάζει, οι πάγοι της Ανταρκτικής. Νερό. Ένα ποτήρι παγωμένο νερό, γεμάτο ώς τη μέση.

Το βλέπετε μισοάδειο ή μισογεμάτο, ρωτούν οι ψυχολόγοι. Άσε, ρε φίλε, την πολλή σκέψη και τα διλήμματα και ρούφα το ώς την τελευταία σταγόνα!

Ξ. Όπως Ξένος. Αυτός/αυτή που μ’ έναν άγνωστο σκηνοθέτη με παιγνιώδη διάθεση θα βρεθεί δίπλα σου στο καράβι, δυο καρέκλες πιο κει στο μπαρ, στην ίδια παραλία, πίσω σου στο γκισέ της τράπεζας, δίπλα στη θάλασσα, στο καφενείο κάτω από τον πλάτανο, εκεί ψηλά.

«Με λένε Κώστα».

«Εμένα Ελισάβετ, τη φίλη μου Μαρία».

«Να κεράσω μια ρακή;»

«Συγγνώμη, έχετε φωτιά;»

«Είστε από δω; Πού να φάμε αύριο το μεσημέρι;»

«Έχει μελτεμάκι απόψε».

Η συνέχεια επί της οθόνης-ζωής…

Ο. Όπως Ομορφιά. Μικρές στιγμές. Ο ήλιος χάνεται ντυμένος μ’ ένα πορφυρό σάλι, το φεγγάρι μοιάζει με δαγκωμένη φέτα καρπουζιού, η θάλασσα είναι λάδι, τα παιδιά παίζουν χαρούμενα, ο άνθρωπος δίπλα μου διαβάζει τις μικρές επιθυμίες μου, το ψάρι στα κάρβουνα πεντανόστιμο, το βιβλίο με άμμο στις σελίδες του μ’ έχει συνεπάρει. Γαμώτο γιατί να μην είναι δώδεκα μήνες τον χρόνο καλοκαίρι;

(Συνεχίζεται…)

από topontiki