Θαυμαστός καινούργιος κόσμος

Γράφει ο Μιχαήλ Άγγελος Κωνσταντόπουλος

«Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό». Εκεί κατέληξε η μεταμεσονύκτια συζήτηση με παρέα στα βραχάκια παραλίας συνοδεία takeaway ποτού. «Σταδιακά θα πάμε στην ανοσία της αγέλης και τότε θα δούμε αν η Σουηδία είχε δίκιο», είπε ο ένας φίλος.

Ο άλλος συνεχίζει να αμφιβάλλει για το εάν ο κορονοϊός είναι ανθρώπινο δημιούργημα ή όχι και ο τρίτος υποστηρίζει ότι κακώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο υπερβολής γιατί θα δυσκολευτούμε να αποβάλουμε τον φόβο. Ο κύκλος της καραντίνας ολοκληρώνεται συμβολικά από βδομάδα με το άνοιγμα των επιχειρήσεων εστίασης. «Θα πάτε;» η ερώτησή μου προς την παρέα σε ρόλο σχεδόν συντονιστή. Ο πρώτος σκέφτεται να περιμένει έναν μήνα, ο άλλος μόνο αν πρόκειται για κοινωνική περίσταση που δεν μπορεί να αποφύγει και ο τρίτος επικαλείται τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού στους γονείς του.

Η εικόνα που είδα στις παραλίες που επισκέφθηκα το Σαββατοκύριακο, ενθαρρυντική και ανησυχητική ταυτόχρονα. Κόσμος να κυκλοφορεί και να συγκεντρώνεται λες και δεν έχει συμβεί τίποτα. Δειλά δειλά φλερτ σε κάποιες παρέες, οι χειραψίες και τα σταυρωτά φιλιά που είναι εγκαταστημένα στο υποσυνείδητό μας να μου φαντάζουν κινήσεις υψηλού ρίσκου.

Οι κοπέλες της παρέας διαλέγουν και τους δυο τρόπους να με χαιρετίσουν και δεν θέλω να φανώ υποχόνδριος. Ενας άλλος αναρωτιέται πότε θα ξαναπάμε σε μπαράκι-«τρύπα» όπου καταλήγαμε για after. Οι απόψεις διίστανται από το «ποτέ» ώς το «να πάω κι ας κολλήσω να τελειώνω»(!). Η έξοδος, μία από τις λίγες βαλβίδες αποσυμπίεσης, ως υγειονομική εξίσωση με κίνδυνο κατάληξης την... ιχνηλάτηση επαφών. Θαυμαστός καινούργιος κόσμος;

από efsyn