Κανένα νησί δεν στέκει μόνο του -ούτε καν η Βρετανία

Γράφει ο David Reynolds

Μετά από χρόνια αντιπαραθέσεων από τότε που πραγματοποιήθηκε το δημοψήφισμα το 2016, το Ηνωμένο Βασίλειο εγκατέλειψε επίσημα την Ευρωπαϊκή Ένωση στα τέλη Ιανουαρίου. Οι υπέρμαχοι του «εκτός» ήταν χαρούμενοι, ισχυριζόμενοι ότι η χώρα είχε απελευθερωθεί από την ευρωπαϊκή «υποτέλεια» [2] και τώρα ήταν έτοιμη να ανακαλύψει ξανά την παλιά της δύναμη.

Πολλοί υποστηρικτές βλέπουν το Brexit ως μια επιστροφή στις περήφανες παραδόσεις της βρετανικής ιστορίας. Επικαλούνται ένα εθνικό πνεύμα ανυπακοής και ανεξαρτησίας. Μερικοί συγκρίνουν το Brexit [3] με την «καλύτερη ώρα» της χώρας το 1940, όταν το Ηνωμένο Βασίλειο στάθηκε «μόνο» ενάντια στη ναζιστική επίθεση. 

Πρόσφατες κινηματογραφικές ταινίες όπως η «Δουνκέρκη» και «Η πιο σκοτεινή ώρα» ενισχύουν την εικόνα του Ηνωμένου Βασιλείου να στέκεται ψηλά και περήφανο, αψηφώντας το γερμανικό μεγαθήριο που είχε κυλήσει σε όλη την Ευρώπη. Οι συντηρητικοί πολιτικοί επαίνεσαν το δημοφιλές παιδικό βιβλίο Our Island Story [4] της Henrietta Marshall (κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1905 και εξακολουθεί να υπάρχει στα βιβλιοπωλεία) για τον ηρωικό απολογισμό του παρελθόντος του Ηνωμένου Βασιλείου ως ένα μοναδικό έθνος, που καταλαμβάνει τον κόσμο.

Ένας πίνακας για την ήττα της Ισπανικής Αρμάδας το 1588. Philip James de Loutherbourg, 1796.

---------------------------------------------------------

Ο πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, και άλλοι υπέρμαχοι του Brexit αρέσκονται να θεωρούν το Ηνωμένο Βασίλειο ως τον μοναχικό ηθοποιό, πρωταγωνιστή στην διεθνή σκηνή. Όμως, το φιλο- Brexit, εθνικιστικό αφήγημα παρουσιάζει την ιστορία λανθασμένα. Το Brexit πράγματι έρχεται σε αντίθεση με μια μακροχρόνια παράδοση της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία αναγνώριζε ότι το σθένος του Ηνωμένου Βασιλείου ως παγκόσμιου παράγοντα εξαρτάται από την ευρωπαϊκή ασφάλεια και ότι η χώρα δεν θα μπορούσε ποτέ να απομονωθεί από την ισορροπία ισχύος στην ήπειρο.

Ακόμα και στην ακμή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, οι ηγέτες της δεν τόλμησαν να θεωρήσουν την Ευρώπη δεδομένη. Τουλάχιστον από την εποχή της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης τον 16ο αιώνα, η χώρα εργάστηκε για να αποτρέψει τον σχηματισμό ενός εχθρικού μπλοκ στην Ευρώπη. Αυτή η επιταγή σήμαινε την χρήση του πλούτου και του ανθρώπινου δυναμικού του Ηνωμένου Βασιλείου για την οικοδόμηση συνασπισμών με κράτη ομοϊδεάτες ώστε να αποτρέψουν επίδοξους Ευρωπαίους ηγεμόνες. Για την δική του ασφάλεια και ευημερία, το Ηνωμένο Βασίλειο έπρεπε πάντα να είναι βυθισμένο στις ευρωπαϊκές υποθέσεις.

ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Το μοτίβο της εμπλοκής είναι ξεκάθαρο εάν κάποιος κάνει τον κόπο να τοποθετήσει στο περιβάλλον τους ορισμένες από αυτές τις εμβληματικές στιγμές από την εθνικιστική αφήγηση: Τα ίδια τα γεγονότα που χρησιμοποιούν οι υπέρμαχοι του Brexit για να υφάνουν μια ιστορία δοξασμένης ανεξαρτησίας τονίζουν στην πραγματικότητα την αναγκαιότητα της συμμετοχής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρώπη.

Διαβάστε την συνέχεια στο foreignaffairs